ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 1764



บทที่ 1764

ส่วนเย่เฉินตั้งแต่เล็กจนโต คำเรียกส่วนใหญ่จะเป็นคุณหนูกับ คุณชาย

น้ำเสียงเย่อหยิ่งของเยฉางหมิ่นดังขึ้นมาจากในสาย “เสี่ยว เฉิน ตอนนี้แกอยู่ที่เมืองจินหลิง ใช่ไหม?”

เฉินจือข่ายรีบเอ่ยตอบอย่างสุภาพครับ “ครับคุณหญิง ผมอยู่ ที่เมืองจีนหลิง”

เยฉางหมิ่นตอบอืม แล้วพูดว่า “พรุ่งนี้จองห้องเพรสซิเดนสูท ในโรงแรมป่ายจินฮานกงให้ฉัน แล้วก็เตรียมขบวนรถมารับฉันที่ สนามบินด้วย ฉันน่าจะถึงประมาณบ่ายๆ”

เวลาเยฉางหมิ่นออกเดินทาง ส่วนใหญ่ก็มักจะนั่งเครื่องบิน ส่วนตัว จึงไม่มีเวลาขึ้นลงเครื่องที่แน่นอน

ตื่นเช้า ก็ไปเช้า ตื่นสาย ก็ไปสาย

เมื่อเฉินจือข่ายฟังปลายสายพูดจบ ก็เอ่ยถามอย่างตกใจว่า “คุณหญิงจะมาที่เมืองจินหลิงเหรอครับ?! ไม่ทราบว่าต้องเตรียม อะไรไว้อีกไหมครับ?”

เยฉางหมิ่นเอ่ยถามขึ้นมาว่า “ช่วงนี้เยเฉันทำอะไร?”

“คุณชายเฉินเหรอครับ….” เฉินจือข่ายมองผ่านกระจกหลัง เมื่อเห็นเเฉินที่นั่งอยู่เบาะหลังตีหน้านิ่ง จึงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “คุณชายเฉินไม่ได้ทำอะไรครับ น่าจะอยู่ที่บ้านกับภรรยา

เยฉางหมิ่นเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “คุณชายตระกูล เยผู้มีเกียรติ แต่งงานกับลูกสาวครอบครัวฐานะพื้นๆ ในพลเมือง ชั้นสามไม่เท่าไหร่ ตระกูลอุตส่าห์ยกเหากรุ๊ปให้ ยังไม่คิดจะ บริหารให้ดีๆ วันๆเอาแต่ขลุกอยู่กับเมีย ทำเป็นแต่งานบ้าน ไม่ ได้เรื่อง!” เฉินจือข่ายอึดอัดสุดๆ ไม่รู้ว่าควรต่อบทสนทนายังไง เขาครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ถึงได้เอ่ยถามว่า “คุณหญิง ที่คุณจะมา เพราะต้องการเจอคุณชายเฉินหรือเปล่าครับ?

“ใช่” เย่ฉางหมิ่นเอ่ยพูด “พรุ่งนี้เย็น บอกให้เยเฉินมาเจอฉัน ที่โรงแรมป่ายจินฮานอง บอกเขาว่าฉันเลี้ยงเอง

เฉินจือข่ายรีบพูดขึ้นมาว่า “อ๋อครับ เดี๋ยวผมบอกคุณชายเฉิน

ให้

“อืม” เยฉางหมิ่นพูดขึ้นมาอีกว่า “ใช่สิ ฉันค่อนข้างเป็นคน ติดเตียง เตียงที่ใช้ในห้องนอนที่โรงแรมเป็นของยี่ห้ออะไร?”

เฉินจือข่ายครุ่นคิด แล้วพูดว่า “เหมือนจะเป็น ของsimmonsสหรัฐอเมริกานะครับ เป็นของนำเข้าทั้งหมด

เยฉางหมิ่นหลุดปากพูดออกไปว่า “ไปเปลี่ยนซะ! เปลี่ยนเป็น

แบรนด์ของHastens และต้องเป็นเซ็ทที่แพงที่สุดด้วย

พูดได้เลยว่าเครื่องนอนของแบรนด์นี้ เป็นแบรนด์ที่แพงที่สุด ในโลก แค่ผ้าปูที่นอนนำเข้าแบรนด์ชั้นนำทั่วไป ก็ปาไป ประมาณแสนกว่าๆแล้ว ส่วนของแบรนด์นี้แค่ผ้าปูที่นอนก็ปาไป เกือบล้าน
ถ้าคํานวณรวมเตียงด้วยล่ะก็ ก็คงประมาณสองล้านเป็นอย่าง

ถึงแม้จะเป็นโรงแรมห้าดาว ก็ไม่น่าจะใช้เตียงโอ่อ่าราคา แพงขนาดนี้หรอก

แต่ในเมื่อเยฉางหมิ่นเอ่ยพูดออกมาแล้ว เฉินจือข่ายก็จำต้อง รับปาก “คุณหญิง ที่เมืองจีนหลังไม่น่าจะมีช็อปของแบรนด์นี้ เอาอย่างนี้แล้วกันครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะส่งคนไปซื้อให้ที่เมืองจง ให้ แล้วค่อยขนมาเปลี่ยนให้คุณ

“อืม” เสียงของเยฉางหมิ่นเริ่มฟังดูพึงพอใจ จากนั้นก็พูด ต่อว่า “ใช่สิ ยังมีผ้าห่ม ฉันอยากได้ผ้าห่มที่ทำมาจากขนเป็ดไอ เดอร์ในไอซ์แลนด์ แกซื้อมาให้ฉันด้วยแล้วกัน”

ขนเป็ดไอเดอร์ เป็นขนเป็ดที่มีราคาสูงและหายากมากที่สุดใน โลก ทํามาจากขขนอ่อนบริเวณอกและใต้ปีกของเป็ดไอเดอร์ จึง เป็นของที่มีค่ามากๆ เมื่อนำมาทำเป็นผ้าห่ม ก็ต้องใช้หนึ่งล้าน เป็นอย่างต่ำ

นั่นหมายความว่า การที่เยฉางหมิ่นมาที่นี่หนึ่งคืน เอาแค่ เตรียมเตียงกับผ้าห่มไว้ให้ ก็เสียไปแล้วตั้งสามล้าน

เย่อเฉินไม่กล้าสงสัยอะไร รีบเอ่ยปากพูดว่า “ครับคุณหญิง พรุ่งนี้ผมจะเตรียมไว้ให้เรียบร้อย

เย่ฉางหมิ่นตอบอืม แล้วพูดว่า “เอาล่ะ ประมาณนี้แล้วกัน ฉัน วางละ”
พูดจบ ก็กดตัดสายไปในทันที

ตอนนั้นเองเย่เฉินก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “อาของฉันคนนี้ อยู่ ดีๆก็อยากมาเจอฉัน ต้องการอะไรกันแน่?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ