บทที่ 2116

ตู้ให้ซึ่งพยักหน้า หลังจากที่เธอแต่งงานกับซูโลว์เต้า ก็ไม่เคย สนใจเรื่องงานของซูโสว่เต้า

เพราะเธอรู้สึกว่า เรื่องของผู้ชาย ตัวเองไม่จำเป็นต้องก้าวก่าย ดังนั้น เธอไม่เคยถามรายละเอียดงานของซูโสเข้ามาก่อน

เมื่อเห็นว่าซูโหว่เต้าเหนื่อยมาก เธอก็เอ่ยปากพูดว่า: “คุณไป เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ฉันจะไปเตรียมน้ำให้คุณ คุณอาบน้ำให้ สบายตัว ตอนกลางคืนเวลาที่นอนก็เปิดโทรศัพท์ ไม่นอนจนตื่น ขึ้นมาเองพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องลุกจากเตียง

ซูโสบู่เต้ารู้สึกซาบซึ้งใจ และรีบพูดว่า: “ภรรยา คุณไม่ต้อง สนใจผม ผมไปปล่อยน้ำเองได้

ตู้ไห่ชิงพูดว่า: “ฉันเพิ่งใช้น้ำในอ่างอาบน้ำไป ปล่อยน้ำ เปลี่ยนน้ำยังใช้เวลานาน คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าพักผ่อนสักพัก ก่อนนะ”

ซูโสบู่เต้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ผมก็ใช้น้ำที่คุณอาบ แล้วแช่สักพักก็พอแล้ว”

ตู้ให้ชิงพูดอย่างเขินอายเล็กน้อยว่า “ไม่ได้นะ! น้ำที่แช่แล้วไม่ สะอาด คุณรอก่อน ฉันไปปล่อยน้ำในอ่างใหม่

“ไม่ต้องๆ “ซูโสว่เต้าหัวเราะแฮะๆ ก็รีบเดินเข้าไปในห้องน้ำถอดเสื้อไปด้วย พูดไปด้วยว่า “น้ำที่ภรรยาของผมอาบแล้วจะ ไม่สะอาดได้ยังไง! คุณไม่ต้องสนใจแล้ว ผมจะเข้าไปแช่สักพัก

ในชิงเห็นเข้าถอดเสื้อผ้าหมดแล้ว ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ และเอ่ยปากพูดว่า “งั้นก็ได้ คุณแช่สักพักเถอะ ถ้าน้ำเย็นแล้วก็ ปล่อยน้ำอุ่นหน่อย ฉันจะไปนอนอ่านหนังสือบนเตียง

ซูโสว่เต้ารีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ได้เลย! คุณรีบไปเถอะ

ตู้ไม่ชิงออกจากห้องน้ำ แล้วปิดประตูด้วย ต่อจากนั้นก็นอนบน เตียงที่นุ่มสบายและหรูหรา ตามด้วยเธอหยิบหนังสือชื่ออันนา คาเรนินามาจากหัวเตียงเล่มหนึ่ง

คือผลงานวรรณกรรมชิ้นเอกของเลโอ ตอลสตอยนักเขียน ประเทศรัสเซีย เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมของการไล่ ตามความรักของอันนา คาเรนินา

หนังสือเล่มนี้ไม่ชิงอ่านมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ย่อหน้า มากมายเธอก็สามารถจดจำได้อย่างไม่ตกหล่นสักคำเดียว แต่ก็ ยังหยิบมาดูมาอ่านทุกสามถึงห้าวัน

บางครั้ง เธอรู้สึกว่าตัวเองอยู่บางส่วนในระดับหนึ่ง เหมือนกับ นางเอกในหนังสือเล่มนี้เล็กน้อย แม้ว่าจะเกิดในชนชั้นสูงแม้ว่า ในสายตาของคนอื่นจะเป็นคุณหนูผู้สูงส่งมีสง่าราศี แต่กลับไม่ ได้รับความรักที่แท้จริงที่ตัวเองอยากได้มาโดยตลอด

สามีของเธอ เหมือนกับสามีของอันนา หลงใหลในอาชีพการ งาน แม้ว่าเขาจะรักตัวเองมาก แต่กลับเพราะว่าหัวโบราณมาก เกินไป ทำให้ตัวเองรู้สึกหงุดหงิดอย่างไร้ชีวิตชีวา
ตัวเองทำได้เพียงหาชีวิตที่ปลอบประโลมจิตใจ จากบนตัว ของลูกๆ

สิ่งที่ละเอียดอ่อนคือ อันนาอยู่ในชีวิตแต่งงานที่ไร้ชีวิตชีวา พบเจอกับรักแท้ของเธอ

แต่ตัวเองกลับตรงกันข้าม หลังจากที่ตัวเองพบเจอกับรักแท้กลับไม่สามารถได้รับรักแท้

ถึงได้จับมือกันเข้าประตูวิวาห์กับซูโสเต้า

สุดท้ายอันนาก็เสียชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย แม้ว่าไม่ชิงจะไม่ เคยมีความคิดฆ่าตัวตายมาก่อน แต่ตั้งแต่วันที่แต่งงานกับซูโส เต้า เธอก็รู้ว่า ความรักในชีวิตของตัวเองได้ตายไปแล้ว

หลังจากที่เปิดอ่านไปไม่กี่หน้า ในหัวของไร่ขิงก็อดไม่ได้ที่ จะปรากฏร่างของชายคนนั้น

ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ร่างของชายคนนั้นไม่เคยออกจากความ

คิดของเธอ

แทบจะทุกคืน เธอก็อาศัยคิดถึงร่างของผู้ชายคนนั้นหลับใหล

ไป

และผู้ชายคนนั้น ก็เป็นรักแท้ในชีวิตของเธอ เยฉางอิง เมื่อคิดถึงเย่ างอิง เธอก็เอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง

โดยไม่ได้ตั้งใจ

หลังจากที่ปลดล็อก โทรศัพท์ เธอเปิดเบราว์เซอร์บนโทรศัพท์ในช่องค้นหาเว็บไซต์ ก็ป้อนเว็บไซต์ที่ซับซ้อนมากลงไป

เว็บไซต์นี้ อันที่จริงแล้วเป็นการอัปโหลดรูปภาพไปยังเว็บไซต์ อินเทอร์เน็ต

หลังจากที่เธอเข้าสู่ระบบบัญชีและรหัสผ่าน กดยืนยัน ก็เข้าสู่ อัลบั้มภาพถ่ายส่วนตัวของตัวเธอเอง

อัลบั้มภาพถ่ายส่วนตัวนี้ ผู้ให้ซึ่งเป็นคนลงทะเบียนด้วยตัวเอง เมื่อสิบกว่าปีก่อน เธอเอารูปคู่ทั้งหมดของตัวเองและเยฉางอิง รวมทั้งรูปภาพที่เธอสามารถหาได้ว่ามีเยฉางอิงทั้งหมดกลาย เป็นระบบอิเล็กทรอนิกส์อัปโหลดลงไปในอัลบั้มรูปนี้

บัญชีผู้ใช้และรหัสผ่าน มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ ตราบใดที่มี โอกาส ทุกวันเธอเปิดอัลบั้มภาพถ่ายดูสักพัก ต่อจากนั้นค่อย แอบออกแล้วลบบันทึกการเข้าถึงทั้งหมด ในเวลานี้ เธอเปิดอัลบั้มภาพถ่าย ตอนที่ใบหน้าหล่อเหลาของ

เยฉางอิงปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ น้ำตาทั้งสองข้างของตู้ไฟ

ชิงอดไม่ได้ที่จะไหลออกมาจากในดวงตา

เธอมองดูรูปภาพของเยฉางอิง ขณะที่ลูบใบหน้าของเขาด้วย ปลายนิ้วเบาๆ ก็กระซิบเสียงต่ำไปด้วยว่า: “ฉางอิง คุณจากไป ตั้งหลายปีแล้ว ทำไมฉันยังลืมคุณไม่ได้…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ