บทที่ 913

เฮลิคอปเตอร์หลายสำรวมตัวกันในเขตชานเมืองของเมืองจีน หลัง ไล่ตามกันออกนอกมณฑลอย่างรวดเร็ว เข้าใกล้กับเป้า หมายทีละนิดๆ

รถไอวีโก้คันนั้นของอีกฝ่ายได้แต่ขับๆ หยุดๆ ไปตาม ทางหลวง มักจะติดไฟแดงอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งก็รถติดความเร็ว จึงไม่ได้ปรับเร่งขึ้นเลย และเหตุผลที่หลิ่วจ้าวเฉินเลือกทางหลวง ก็ไม่ใช่ทางด่วน หลักๆ คือเนื่องจากทางด่วนเป็นเส้นทางปิดกั้น หากถูกตำรวจจับตามอง ตนก็ยากจะหนีรอดไปได้

แต่ทางหลวงนั้นต่างกันออกไป ทางโล่งเป็นเส้นทางเปิดโล่ง แถมยังเชื่อมต่อกับถนนหนทางของตำบลและมณฑลต่างๆ ถ้า ตำรวจคิดจะสกัดจับตนก็ยากเย็นนัก

แถมถ้าเกิดปัญหาใดๆ ขึ้น ก็สามารถสละรถหนีได้ทันที ทุ่งนา ชนบท เขตที่พักอาศัยหรือแม้แต่โรงงานไซต์ก่อสร้าง ล้วนเป็น แหล่งซ่อนตัวชั้นดี!

เพียงแต่เย่เฉินก็มีโอกาสที่จะไล่ตามพวกเขาได้อย่าง เหลือเฟือ

เฮลิคอปเตอร์เหินบินอยู่บนท้องฟ้า ไม่ต้องหยุดชะงักหรือใช้ ทางเลี่ยงเพราะการจราจรติดขัด ความเร็วในการบินมากกว่า สองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง
หลังจากบินอย่างต่อเนื่องกว่าหนึ่งชั่วโมง ตำแหน่งที่เก๋เฉินอยู่ ก็ห่างจากเป้าหมายแค่หนึ่งร้อยกิโลเมตรเท่านั้น

เฉินจือข่ายคุยกับเยเฉิน “คุณชายครับ ตอนนี้ความเร็วโดย ทั่วไปของพวกเขาอยู่สี่สิบห้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงเท่านั้น คาด ว่าอีกสามสิบนาทีก็ไล่ตามพวกเขาทันแล้วครับ

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยขึ้น “ติดต่อแหล่งอิทธิพลของตระกูลเที่ อยู่ในพื้นที่ทีสิ ให้พวกเขาช่วยล่วงหน้าไปสกัดไว้ให้พวกเราก่อน ผมจะให้พวกเขาเป็นตะพาบ ในไห

เฉินจือข่ายมองพิกัดแบบเรียลไทม์ที่ท่านหงห้าส่งมาให้ กล่าว ไปว่า “ด้านหน้าของทางหลวงมีสะพานข้ามแม่น้ำอยู่สายหนึ่ง หลังจากพวกเขาข้ามไปแล้ว ผมจะให้คนยกสะพานขึ้น ไม่ให้รถ คันอื่นตามขึ้นไป จากนั้นพอพวกเขาข้ามแม่น้ำไปแล้ว จะให้รัก สกัดที่อีกด้าน แบบนี้พวกเขาก็หนีไม่รอดแล้วครับ!

เยเฉันเอ่ยอย่างพอใจ “ความคิดนี้ไม่เลว จัดการไปตามที่คุณ ว่าเลย!”

ในไม่ช้า รถบรรทุกที่ขนดินไปเต็มเปี่ยมสองขบวน ก็แยกกัน ออกเดินทางจากเขตก่อสร้างอสังหาริมทรัพย์สองแห่งที่อยู่สอง ฟากฝั่งแม่น้ำ

เขตก่อสร้างทั้งหมดของพวกเขา ล้วนเป็นทรัพย์สินของบริษัท พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในเครือตระกูลเย่
รถบรรทุกสองขบวนนี้ ล้วนเป็นการจัดการของเฉินจือข่าย

ในแต่ละขบวนล้วนประกอบไปด้วยรถบรรทุกที่ใช้งานใน อุตสาหกรรมก่อสร้างกว่ายี่สิบคันที่บรรจุดินเลนเอาไว้เต็มรถ

และในรถบรรทุกแต่คัน เมื่อบรรทุกจนเต็มรถแล้ว ก็จะหนัก ถึงสี่สิบห้าสิบตัน

รถถังหุ้มเกราะคันหนึ่งยังไม่หนักถึงขนาดนี้เลย

รถแบบนี้ ทันทีที่กีดขวางถนนไว้ ก็ไม่รถคันไหนสามารถฝ่าไป ได้เลย

ยิ่งไปกว่านั้น แต่ละปลายทางด้วยมีกว่ายี่สิบคัน เมื่อถึงเวลา ต่อให้เป็นรถถัง ก็ไม่สามารถฝ่าทะลวงผ่านไปได้ พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินขับรถขึ้นไปบนสะพานแล้ว หลิ่วเจ้าเฉิน

ยิ้มแต้เอ่ยว่า “ข้ามสะพานสายนี้ไป พวกก็ใกล้จะถึงซูหังแล้ว!”

“ดีเลย!” พี่สาวของหลิ่วจ้าวเฉินเอ่ยอย่างดีอกดีใจ “วันนี้ พอได้เงินแล้ว พรุ่งนี้พวกเราก็ไปมัลดีฟส์ก็ได้เลย! ฉันเพิ่งหา ข้อมูลดู มัลดีฟส์ขอวีซ่าตอนหน้าด่านตรวจคนเข้าเมืองได้เลย ไม่ ต้องยื่นขอวีซ่าล่วงหน้า พรุ่งนี้พวกเราสามารถซื้อตั๋วเครื่องบิน แล้วไปได้ทันทีเลย

พี่ชายของหลิ่วจ้าวเฉินขับรถ พลางเอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ “ทำไมจู่ๆ ก็มีรถบรรทุกเยอะขนาดนี้กันล่ะ?”

ทุกคนมองออกไปนอกหน้าต่างแวบหนึ่ง มองเห็นรถบรรทุก ดินเลนเนืองแน่นอยู่เต็มสองข้างทาง
หลิ่วจ้าวเฉินเอยอย่างไม่ใส่ใจ “น่าจะไปส่งวัสดุที่เขตก่อสร้าง ที่ไหนสักแห่งละมั้ง ไม่ต้องไปสนใจชาวบ้านหรอก พวกเรารีบไป กันดีกว่า”

รถไอวีโก้เร่งความเร็วขึ้น หมายจะแซงรถบรรทุกขึ้นไป

ทันใดนั้นเอง ขบวนรถบรรทุกที่อยู่ด้านหลังก็เริ่มขับตีคู่กันมา หลายคัน ปิดตายเส้นทางด้านหลังทันที ทำให้คนคันขึ้นที่อยู่ข้าง หลังแซงขึ้นไปไม่ได้

รถไอวีโก้ขึ้นสะพานไปแล้ว ขบวนรถบรรทุกก็ขับเข้าไปด้วย ขึ้นไปบนสะพานเช่นกัน

เพียงแต่ขบวนรถบรรทุกเพิ่งจะขึ้นสะพานไป จู่ๆ ก็จอดดับ เครื่องกันไปเสียดื้อๆ ขวางกั้นปากทางเข้าสู่สะพานเอาไว้ รถยนต์คันอื่นไม่สามารถผ่านไปได้