บทที่ 793

หม่าหลันเพิ่งจะถูกพาตัวมาถึงสถานีตำรวจ ถูกยัดเข้าห้องสอบ ปากคําทันที

ตำรวจสามถึงสี่นายเข้ามาทันที นั่งตรงหน้าของเธอ พูดถาม ว่า : “หม่าหลัน สองวันมานี้คุณคิดพิจารณาอย่างไรบ้าง? ได้ เตรียมที่จะมาบอกเรื่องของพวกคุณแล้วหรือยัง? ”

หม่าหลันร้องไห้พูดว่า : “คุณตำรวจ ฉันถูกกล่าวหาจริงๆนะ คะ…

ตำรวจคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ทำไม? ยังจะ ขัดขืนไม่ยอมรับใช่ไหม? คุณคิดว่าพวกเราเป็นคนที่รังแกได้ ง่ายเหรอ? ถ้าหากพวกเราจับผู้ร่วมกระบวนการของคุณไม่ได้

ความผิดทั้งหมดนี้คุณจะต้องแบกรับไว้เพียงผู้เดียว ถ้าเป็นแบบ

นี้ คุณก็จะต้องโดนยิงเป้า ! ”

เมื่อได้ยินว่าอาจจะโดนยิงเป้า หม่าหลันก็ลุกลี้ลุกลนขึ้นมา ทันที รีบพูดวิงวอนว่า : “คุณตำรวจ ฉันบอกไปตั้งหลายรอบ แล้ว บัตรใบนั้นไม่ใช่ของฉันจริงๆนะคะ

“บัตรใบนั้นฉันเป็นคนหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงของ ลูกเขยฉัน และรหัสของบัตรใบนั้นก็คือวันเกิดของลูกเขยฉัน นี้ก็ พอจะเป็นหลักฐานพิสูจน์ได้ว่า บัตรใบนี้เป็นของลูกเขยฉัน และ ไม่ใช่ของฉัน ในเมื่อพวกคุณบอกว่าบัตรใบนี้ต้องสงสัยคดีการ ฉ้อโกงข้ามชาติ งั้นคนที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริงแน่นอนว่าต้องเป็นจับฉันด้วย

ตำรวจคนนั้นพูดอย่างเยือกเย็น”เขยของคุณ อย่ เฉินไหม

หม่าหลันถาม พวกคุณแกะรอยถึงเขาแล้ว งั้นคุณจับกุมเขาหรือเปล่า ได้สอบปากค่าเข้าหรือยังใช้บท ลงโทษเพื่อทำให้เขารับสารภาพหรือไม่

ตำรวจบัตรแบล็กการ์ดในแฟ้มเอกสารออกมา น่า ไว้เป็นบัตรเอทีเอ็มคุณนำกดเงินที่ธนาคารนั้นไหม”

เพียงแวบเดียวหม่าหลันก็บัตรแบล็กการ์ดใบนั้นได้ สองมาเมื่อหลับตา ในสมองก็ปรากฏลักษณะของบัตรใบออก

มา

ถ้าใช่เพราะว่าบัตรนี้ ตัวเองตกมาเป็นเชลยได้ อย่างไร ถูกทรมานอย่างไม่ใช่คนขนาดนั้น

ดังนั้นเธอจึงจดจำและทุกข์ใจกับบัตรตราตรึง!

เธอพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจว่า ก็บัตรใบ นี้แหละ ที่ขโมยมากระเป๋ากางเกงของลูกเขยฉัน! เขาต้องเป็นคนร้ายแน่นอนพวกคุณรีบไปจับตัวเขาเถอะ ไต่สวน เขา ยิงเขาซะ!
ตำรวจคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ตามด้วยหยิบแฟ้ม คดีออกมา หลังจากที่เปิดแฟ้มคดีนั้นแล้ว ก็เทของที่อยู่ข้างในลง บนโต๊ะ

ต่อให้หม่าหลับฝันก็คิดไม่ถึงว่า สิ่งที่ตกลงมาจากในแฟ้มคดี นี้ จู่ๆจะเป็นบัตรแบล็คการ์ดที่มีลักษณะเหมือนกันหมด และ อย่างน้อยก็มีมากกว่าสามสี่ร้อยใบ

หม่าหลับอุทานอย่างประหลาดใจ พูดถามว่า : “บัตรเหล่านี้ พบมาจากในมือของไอ้สารเลวเยเฉินคนนั้นงั้นเหรอ? ”

ตำรวจพูดว่า : “บอกความจริงกับคุณแล้วกัน กลุ่ม อาชญากรข้ามชาตินั้น ปลอมบัตรAmerican Expressแบบนี้ เป็นจํานวนมาก และพวกเขามีหัวคิดมากๆ พวกเขาทำการซื้อ ข้อมูลส่วนตัวของผู้คนจำนวนมากมาจากอินเตอร์เน็ต ปลอมรหัส ผ่านบัตร ตั้งเป็นวันเกิดของคนเหล่านี้ แล้วนำบัตรเหล่านี้ส่ง มายังบุคคลเหล่านี้ หลอกให้พวกเขาไปเช็กยอดเงินคงเหลือที่ ธนาคาร”

“ในบัตรกว่าสามสี่ร้อยใบนี้ ทุกบัตรจะมีเงินคงเหลือเป็น จํานวน21.9 พันล้านหยวน”

“เมื่อคนที่ถูกหลอกไม่สามารถควบคุมความโลภของตัวเองได้ พยายามที่จะเบิกเงินในบัตรออกมา งั้นเขาก็จะกลายเป็นคนที่ ช่วยเหลือกลุ่มอาชญากรหลอกลวงธนาคาร และสมคบคิดที่จะ นําเงินออกมาจากธนาคาร”

“โชคดีที่ตอนนั้นคุณยังไม่ทันได้เงินก้อนนี้มา ก็ถูกพวกเราจับกุมแล้ว มิเช่นนั้นเมื่อคุณเดินออกมาจากธนาคาร คนที่อยู่ใน กลุ่มอาชญากรก็จะจับตามองคุณ และทำการลักพาตัวคุณ บีบ บังคับถามรหัสธนาคารจากคุณ และแย่งเงินจำนวน 21.9พันล้าน หยวนที่คุณหลอกจากธนาคารมาไปทั้งหมด สุดท้ายก็ฆ่าคุณและ อำพรางศพ! ทําแบบนั้น คุณก็จะหายสาบสูญไปจากโลกใบนี้ แล้ว!

หม่าหลันฟังจนตกใจอ้าปากค้าง เธอโพล่งพูดถามออกไปว่า – “พวกคุณหมายความว่า บัตรใบนี้กลุ่มอาชญากรส่งมาให้กับ ลูกเขยเย่เฉินของฉันเหรอ?”

“ถูกต้อง!” ตำรวจพูดด้วยน้ำเสียงดุดันว่า : “และไม่เพียงแต่ ส่งให้กับลูกเขยของคุณเท่านั้น จากที่ผมทราบมา คนทั้งเมืองจิน หลิงที่ได้รับบัตรแบบนี้ อย่างน้อยก็มีมากกว่าหนึ่งพันคนขึ้นไป ทั้งประเทศมีมากกว่าหนึ่งหมื่นคน! “