ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 1978



บทที่ 1978

เย่เฉินพูด “ไปที่คฤหาสน์ของคุณอิโตะเพื่อหลบซ่อนชั่วคราว และดูการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์

ในเวลานี้ อิโตะนานาโกะยังคงยืนรออยู่ที่เดิม

พลังของเธอนั้นด้อยกว่าเย่เฉินมากๆ จึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะ วิ่งตามเเฉินทัน ดังนั้นเธอจึงรออยู่ที่เดิม

เนื่องจากมีเจ้าหน้าที่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวกำลัง ค้นหาอยู่ในภูเขาโดยรอบ และมักจะมีเฮลิคอปเตอร์ตำรวจบิน สำรวจอยู่บนท้องฟ้า เธอจึงบอกให้เฮลิคอปเตอร์ของตัวเองดับ เครื่อง และรอข่าวจากเย่เฉินอย่างเงียบๆ

ในเวลานี้ หัวหน้านินจาที่เป็นลูกน้องของเธอได้ส่งข้อความ มาบอก “คุณหนูใหญ่ คุณเย่เจอตัวคุณซ่งแล้ว”

อิโตะนานาโกะโล่งอกทันที นิ้วมือเคาะอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ ตลอดเวลาและส่งข้อความกลับไป “ดีมาก คุณไปถามเเฉินซัง หน่อยว่าจะทำยังไงต่อจากนี้

อีกฝ่ายส่งสติกเกอร์เขินอายและพูด “คุณหนูใหญ่… คุณเยู่กับ คุณส่งกอดกันและจูบกันด้วย พวกเราไม่กล้าไปรบกวนพวก เขา…”
เมื่ออิโตะนานาโกะเห็นข้อความนี้ เธออึ้งไปเลย

จากนั้น ความหึงหวงก็เกิดขึ้นในหัวใจของเธอทันที

เธอหึงหวงและคิดอยู่ในใจ “เดิมที ฉันคิดว่าเย่เฉินซึ่งเป็น ผู้ชายที่มีแต่งงานแล้ว ถึงแม้ฉันจะรักเขามากแค่ไหน แต่ก็ไม่ควร ไปทําลายความรักและครอบครัวของเขา…”

“แต่ฉันกลับคิดไม่ถึงเลยว่าเธ่เฉินซังกับซึ่งหวั่นถึงยังกอดและ จูบกันด้วย…หรือว่า ซึ่งหวั่นถึงกับเย่เฉินมีความสัมพันธ์นอก สมรสเหรอ? ถ้าพูดตรงๆก็คือ ซึ่งหวั่นถึงเป็นคนรักของเยเฉินซัง ใช่ไหม?”

“ถ้าซ่งหวั่นถึงเป็นคนรักของเยเฉินซังได้ ทำไมฉันถึงเป็นไม่ ได้…”

“ฉันก็รักเย่เฉินซังมากๆ ทำไมฉันถึงเป็นคนรักของเยเฉินซังเห

มือนอย่างซึ่งหวั่นถึงไม่ได้?

“ถึงแม้ฉันจะไม่อยากเป็นมือที่สาม แต่ถ้าเย่เฉินซังเต็มใจให้ โอกาสฉัน ฉันก็เต็มใจที่จะหลบซ่อนไปตลอดชีวิต เป็นคนรักที่ไม่ เปิดเผยของเขา…”

“เพราะฉันรักเขามากว่าสิ่งอื่นใด ฐานะ ชื่อเสียง เกียรติยศ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา มันไม่มีค่าเลยสักนิด…

ในขณะที่เธอคิดฟุ้งซ่าน จู่ๆ โทรศัพท์ก็สั่น และนั่นเป็นสายที่เ เฉินโทรมา

เธอรีบรับสายทันที น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยและพูดอย่างผิดปกติ “ฮัลโล…เย…เย่เฉินซัง…คุณ…คุณเจอคุณซ่งแล้วใช่ ไหม?”

เย่เฉินพูด: “ใช่ พวกเราเจอกันแล้ว”

อิโตะนานาโกะรีบถาม: “คุณซึ่งปลอดภัย ใช่ไหม?”

เย่เฉินพูด “เธอปลอดภัยดี นานาโกะ ฉันโทรศัพท์มาหาคุณ และอยากจะหารือเรื่องที่จะทำต่อจากนี้

อิโตะนานาโกะรีบพูดทันที “เย่เฉินซัง เรื่องต่อจากนี้ฉันจัดการ ทุกอย่างตามที่คุณบอก และกำลังคนทั้งหมดของตระกูลอิโตะจะ ทำตามที่คุณสั่งเหมือนกัน!!

เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง “ฉันต้องขอบคุณนานาโกะมากๆ ตอนนี้ ฉันต้องการให้เฮลิคอปเตอร์บินมา และรับหวั่นถึงไปอยู่ใน คฤหาสน์ของคุณ และให้เธออาศัยอยู่ที่นั่นชั่วคราว แต่เรื่องนี้ ต้องปิดเป็นความลับ ห้ามให้คนอื่นรู้โดยเด็ดขาด”

อิโตะนานาโกะพูด โดยไม่ต้องคิด “ไม่มีปัญหา เย่เฉินซังโปรด รอสักครู่ ฉันจะไปรับพวกคุณเดี๋ยวนี้!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ