บทที่ 649

ที่เขียวฉางควนถามเรื่องคฤหาสน์ ความจริงคือต้องการช่วยเ เฉิน

เขารู้ว่าภรรยาของเขามีนิสัยเป็นอย่างไร ช่วงนี้เธออารมณ์ไม่ ชอบพูดหยาบคายไม่มีมารยาท เซียวฉางควนจึงกลัวว่าเธอจะ ไม่ปล่อยเยเฉิน และยังคงประชดถากถางเขาต่อไป

ในสายตาของเซียวฉางควน ลูกเขยได้ช่วยชีวิตตนเองไว้ หลายครั้ง ดังนั้นตอนนี้เขาจึงถือว่าเยเฉินเป็นลูกเขยจริง ๆ

ตามคำพูด โบราณ ลูกเขยถือเป็นลูกชายครึ่งหนึ่ง ฉะนั้นเมื่อ

เขาเห็นเย่เฉินถูกดุ เขาก็รู้สึกสงสารลูกเขยตนเอง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาถามเกี่ยวกับคฤหาสน์ ก็สามารถ ดึงดูดความสนใจของหม่าหลันได้ทันที

เธอมองไปที่เย่เฉินและถามว่า “ใช่แล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่บ้าน

ถึงจะตกแต่งเสร็จจะได้ย้ายเข้าไปอยู่ได้? ฉันขอห้องต่างหากอีก

หนึ่งห้องเพื่อเอาไว้เล่นไพ่นกกระจอก จะได้เหมือนเพื่อนของฉัน

คนนั้น ที่สามารถชวนเพื่อนมาเล่นไพ่นกกระจอกในบ้านของ

ตนเองได้!”

เยเฉันคิดในใจ เล่นไพ่นกกระจอก? คุณมีเงินที่จะเสียหรือ? อยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่มูลค่ามากกว่าหนึ่งร้อยล้าน ชวนคนมา ที่บ้านเพื่อเล่นไพ่นกกระจอก แล้วถ้าคุณเล่นเสียเงินสองพันแต่ไม่มีปัญญาจ่าย คุณอับอายบ้างไหม?

แต่ว่า เขาไม่สามารถพูดเรื่องนี้โดยตรงกับแม่ยายได้ ก็เลย ได้แต่เยาะเย้ยเธออยู่ในใจแค่นั้น

เมื่อนึกถึงจุด เยเฉันไม่อยากจะถือสาแม่ยาย แล้วกล่าวเบา ๆ “วันนี้ผมไปหาหวังเจิ้งกาง เขาบอกว่าบ้านโดยพื้นฐานเสร็จหมด แล้ว เหลือแต่เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า ถ้าพวกเราอยาก ย้ายเข้าอยู่ ก็ซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า ก็สามารถย้าย เข้าไปอยู่ได้เลย”

“เยี่ยมมาก!” เซียวฉางควนดีใจมากเมื่อได้ยินว่าคฤหาสน์ สามารถย้ายเข้าไปอยู่ได้แล้ว

หม่าหลันที่อยู่ข้างๆ ก็ตื่นเต้นมาก หัวเราะฮ่า ๆ แล้วกล่าวว่า “ดี

ๆ ๆ! ในที่สุดฉันก็สามารถหลุดพ้นจากบ้านเก่าซอมซ่อนี้แล้ว!

ขณะพูด เธอก็ได้สติขึ้นมา

ซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า

มันอะไรกันนี่!

คฤหาสน์นั้นไม่มีเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า ให้หรือ?!

เงินก็ให้เย่เฉินบริจาคที่โครงการProject Hopeไปหมดแล้ว ตอนนี้ตนเองจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ ไฟฟ้า?!

เมื่อถึงจุดนี้ สีหน้าของหม่าหลับไม่สู้ดี และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หวังเจิ้งกางทําเกินไปแล้ว มอบคฤหาสน์ราคาแพงขนาดนี้

ให้แต่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า จะให้เราซื้อเอง! ทำไม ถึงตระหนี่ขนาดนี้!”

เมื่อเซียวซูหนได้ยินดังนั้น เธอก็กล่าวอย่างจำใจว่า “โอ้แม่ ทำไมแม่ถึงเป็นคนแบบนี้ คนอื่นเขามอบคฤหาสน์มูลค่ามากกว่า หนึ่งร้อยล้านให้ แม่ยังไม่พอใจอีกหรือ?” เย่เฉินเข้าใจท่าทางลนลานของหม่าหลันทันที

แม่ยายของตนเองกลัวว่า เซียวฉางควนและเซียวชูหนรู้ว่า เธอไม่มีเงินแล้ว!

ดังนั้นเย่เฉินจึงจงใจกล่าวว่า “แม่ หวังเจิ้งกางมอบคฤหาสน์ ให้ไม่ใช่มอบเฟอร์นิเจอร์กับเครื่องใช้ไฟฟ้าให้ อีกอย่าง เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าต้องเลือกตามความชอบส่วน บุคคล ถ้าหากพวกเขามอบให้แต่พวกเราไม่ชอบ แล้ว เฟอร์นิเจอร์เยอะขนาดนี้จะเอาไปไว้ที่ไหน?”

หม่าหลันโต้เถียงกลับทันทีว่า “ของที่มอบให้ฉันก็ชอบทุก อย่าง? ขอแค่ไม่เสียเงินได้มาฟรี ฉันชอบหมดแหละ!”

เชียวฉางควน กล่าวว่า “โอ้ เฟอร์นิเจอร์เราก็ต้องซื้อที่ ตนเองชอบสิ พรุ่งนี้ไปขายร้านขายเฟอร์นิเจอร์ ไปเลือกแล้วซื้อ เฟอร์นิเจอร์ที่พวกเราชอบ ใช่ว่าครอบครัวเราจะไม่มีเงิน อีก อย่างตอนนี้ครอบครัวเรายังมีเงินมากกว่าสองล้าน ซื้อ เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าดี ๆ อย่างมากก็ใช้เงินไม่เกินหนึ่ง ล้าน”
หม่าหลันตื่นตระหนกและกล่าวว่า “จะซื้อทำไม? ไม่ซื้อ ให้ หวังเจิ้งกางมอบให้!” พูดจบ เธอก็พูดกับเย่เฉินอย่างโมโหว่า “นายรีบโทรศัพท์ หาหวังเจิ้งกาง มันเป็นบ้าอะไร? มอบรถให้แล้ว แต่ไม่เติมน้ำมัน

ให้สักถัง แล้วจะให้แม่ขับยังไง? นายบอกให้เขาซื้อเฟอร์นิเจอร์

ให้ก่อน แล้วพวกเราถึงจะย้ายเข้าไป!”

เย่เฉินจง ใจกล่าวว่า “แม่ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ ประธานหวังรู้สึก เสียดายนิดหน่อย เขารู้สึกว่าไม่ควรให้คฤหาสน์ราคาแพงขนาด นี้ ช่วงสองสามวันนี้เขาบอกกับผมว่า เขาอยากเปลี่ยนเป็น คฤหาสน์ที่เล็กลงและไกลหน่อยให้ผม