บทที่ 2296

มีคนคิดว่าไม่ชิงจะไม่โผล่มาในงานนี้ เพราะพวกเขาคิดว่า ตระกูลซูจะต้องเอาเรื่องนี้มากดดันให้ชิง ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร จะให้ตู้ไฟซึ่งทำให้ตระกูลขายหน้าไม่ได้เด็ดขาด

แต่มีคนคิดว่า ในเมื่อตู้ไฟชิงไปที่เมืองจินหลิงแล้ว และยังที่ บ้านเก่าของเยฉางอิงมาแล้ว กระทั่งยังลงทะเบียนเข้าร่วมงาน ประมูล ในครั้งนี้ ด้วยนิสัยของเธอแล้วเธอจะต้องไปอย่างแน่นอน แม้ว่ามืดจะตกจากท้องฟ้า เธอก็จะต้องไปอย่างแน่นอน

ดังนั้น คนที่สอนรู้สอดเห็นได้เปิดการเดิมพันในเป็นจิงว่าไม่ ซึ่งจะปรากฏตัวขึ้นหรือไม่ เริ่มพากันลงขันวางเดิมพัน

ตอนนี้ที่คฤหาสน์ตระกูล

ตู้ให้ชิงไปเตรียมการเสร็จเรียบร้อยแล้ว

การประมูลในครั้งนี้ เธอได้ตัดสินใจว่าจะไปที่งานให้ได้ ดัง นั้น ถึงตระกูลซูจะมีการโต้แย้งอย่างไร เธอก็ตั้งใจแน่วแน่จะจะ ออกเดินทาง

ซูจือเฟยและซูจือหยูสองพี่น้อง ได้ไปดักรอที่หน้าห้องของไห ชิงนานแล้ว ในตอนที่เธอเปิดประตูห้องออก สองพี่น้องก็เห็นแม่ ของตัวเองที่สวมชุดเป็นทางการ

ซูจือเฟยร้อนรนในทันที รีบโพล่งออกไปว่า “แม่! แม่จะไปงาน ประมูลนั่นจริงๆหรอครับ? ”
ตู้ให้ชิงพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “แม่ลงทะเบียนไปนานแล้ว ทำไมจะไม่ไปล่ะ?

ซูจื่อหยูพูดด้วยใบหน้ากระวนกระวาย แม่คะ! แม่ห้ามไปนะ คะ! เพื่อนหนูบอกแล้ว ตอนนี้คนทั้งเช่นจิง กำลังสนใจเรื่องของ แม่อยู่ พวกเขาบอกว่า ถ้าคุณแม่ไป ตระกูลซูก็จะเสียหน้า nun……”

ตู้ไม่ชิงพูดอย่างจริงจังไปว่า “ศักดิ์ศรีของตระกูลซูแม่ไม่ได้เป็น คนตัดสินใจ ตระกูลซูตัดสินใจเอง คุณปู่ของลูก การกระทำทุก อย่างของพ่อ เป็นสิ่งที่เกี่ยวพันกับศักดิ์ศรีของตระกูลซู”

ซูจื่อหยูรีบพูดขึ้นมาว่า “แม่ครับ ผมเข้าใจแม่นะ แต่ สถานการณ์ในตอนนี้ เรื่องที่เกิดขึ้นที่ตระกูลก่อนหน้านี้ไม่ สามารถกลับคืนมาได้แล้ว แต่ถ้าตอนนี้แม่ยอมแพ้ไม่ไปร่วมงาน ประมูลล่ะก็ ตระกูลซูยังพอมีโอกาสเอาศักดิ์ศรีและเกียรติกลับ มาได้บ้าง…..….

ตู้ไม่ชิงมองไปที่ซูจือหยู แล้วพูดอย่างจริงจังไปว่า”จือหยู แม่ ไม่เคยสนใจความคิดของคนอื่นมาก่อน รวมถึงเรื่องนี้เหมือนกัน ดังนั้นใครก็สามารถคิดแบบนี้ได้ทั้งนั้น แต่ลูกจะทำไม่ได้เด็ด ขาด ลูกรู้ไหมเพราะอะไร? ”

ซูจือหมูส่ายหัวไปมาอย่างไม่รู้ตัว

หลังจากนั้น เธอก็ถามไปว่า “แม่คะ ทำไมหนูทำไม่ได้ล่ะคะ? ”

ตู้ไห่ชิงพูดอย่างเคร่งขรึมไปว่า”ที่พวกเขาคิดว่าแม่น่าจะ ศักดิ์ศรีและเกียรติสุดท้ายให้ตระกูล นั่นก็เป็นเพราะคิดว่าแม่เป็นคนที่แต่งงานออกไปแล้ว”

“พวกเขาคิดว่า ในฐานะที่เป็นผู้หญิงที่แต่งงานออกไป ไม่ว่า จะตอนไหนเมื่อไร ก็จะต้องเห็นแก่ประโยชน์ของครอบครัวสามี เป็นหลัก”

“สามีของตัวเองแอบไปมีคนอื่นข้างนอก จะทำให้เป็นเรื่อง ใหญ่ไม่ได้เด็ดขาด กลับกันยังต้องทำท่าทีโลกสงบสุขร่มเย็นให้ ทุกคนดู ให้ทุกคนรู้ว่า ตอนนี้ตนเห็นศักดิ์ศรีหน้าตาของสามี สำคัญกว่า ในสายตาของพวกเขา ผู้หญิงแบบนี้ เรียกว่าคนที่ดู สถานการณ์ออก

“แต่ว่า จากมุมมองของแม่ ผู้หญิงแบบนี้ น่าเศร้ามาก! ทำไม แม่ต้องมาแบกรับความน้อยใจแบบนี้ แล้วปรับตามใจคนอื่น ทำไมแม่ต้องแบกรับความน้อยใจ เพื่อช่วยคนอื่นให สมปรารถนา? หรือเพราะแม่เป็นผู้หญิง?

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ตู้ไห่ชิงก็มองไปที่ซูจือหยู แล้วพูดอย่างหนัก แน่นไปว่า”จือหยู แม่ไม่เคยหวังอยากให้ลูกแต่งงานกับคนรวย หรือครอบครัวสามีที่มีอำนาจ แม่แค่หวังว่าไม่ว่าลูกจะอยู่ใน สถานการณ์ไหน จะสามารถปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองได้ อย่าลด ตัวเป็นผู้หญิงประเภทที่เห็นสถานการณ์โดยรวมสำคัญ ไม่อย่าง นั้น ทั้งชีวิตของลูกจะไม่มีความสุข ! ”

วินาทีนี้ราวกับซูจือหยู ถูกสายฟ้าฟาด

เธอมองดูสายตาที่แน่วแน่ของแม่ตนเอง จู่ๆก็มีทะเลที่มีพายุ ผุดขึ้นในหัวใจของเธอ
เธออดที่จะแอบนึกคิดไม่ได้ว่า “ทำไมฉันต้องพูดกับแม่แบบนี้ ด้วย หรือเรื่องแบบนี้ถ้าอนาคตเกิดขึ้นกับตัวเอง ฉันก็จะทำกับตัว เองแบบนี้ใช่ไหม? ซูจือหยูเอ้ยซูคือหยู ทำไมเธอถึงโง่ขนาด

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธออดที่จะกำหมัดไม่ได้ แล้วกัดฟันพูดขึ้นมา ว่า”แม่คะ! ในเมื่อแม่จะไปให้ได้ งั้นหนูก็จะไปกับแม่ค่ะ!”