ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 1185



บทที่ 1185

เมื่อหม่าจงเหลียงได้ยินเซว์ซิงหลงพูดเช่นนี้แล้ว เขาก็ตบเขา อีกครั้งด้วยความโกรธ และตะโกนว่า “บัดซบ! นี่แกกล้าต่อปาก ต่อค่ากับฉันเหรอ? ฉันบอกให้แกจำสิ่งที่ฉันพูดให้ดีไป

เซว์ซิงหลงถูกตบเป็นครั้งที่สอง ตอนนี้เขารู้สึกหดหูมาก ตั้งแต่ โตเป็นผู้ใหญ่มาเขาเคยโดนตีซะที่ไหน?

วันนี้เขากลับโดนม่าจงเหลียงตบหน้าสองครั้งต่อหน้าผู้คน มากมายขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะโกรธมาก แต่เขาก็ไม่กล้าแสดง ความไม่พอใจใด ๆ ในขณะนี้

เขาทำได้เพียงพยักหน้าอย่างโกรธเคืองและพูดว่า “พี่เสี่ยว หม่าคุณพูดถูก ต่อไปนี้ฉันจะระวังการพูดจาของตัวเองให้ มากกว่านี้”

ม่าจงเหลียงทำเสียงเย็นชาใส่เขาและเหลือบมองไปที่เย่เฉิน เขารู้สึกผิดเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงถามเซว์ซิงหลง ว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เล่าให้ฉันฟังอย่างละเอียดเดี๋ยวนี้!”

เชว์ซิงหลงกล่าวทันทีด้วยใบหน้าที่น้อยใจและขุ่นเคือง: “พี่ เสี่ยวหม่าวันนี้ศักดิ์ศรีของฉันพังพินาศไปหมดแล้ว ไอ้เด็กเมื่อ วานซืนนี้โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ บังอาจมาอวดดีต่อหน้าฉัน แถม ยังพูดจาเหยียดหยามฉันด้วย คุณช่วยฉันสั่งสอนมันด้วยนะ!”
เชว์ซิงหลงเล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังอย่างละเอียดทันที

ม่าจงเหลียงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเมื่อฟังเขาพูดจบ

ในอีกด้านหนึ่งเขาอึ้งกับความสำส่อนของลูกสาวของม่าจงเห ลียง ส่วนอีกด้านหนึ่งเขาก็รู้สึกอึ้งกับความไร้ยางอายของ ครอบครัวซุนเต๋อวิ่งมาก และในทางกลับกัน เขาตกตะลึงกับ การกระทําของเย่เฉิน อาจารย์เย่อย่างมาก

หากเขาเป็นเเฉิน อย่างมากเขาก็แค่หาคนมาสั่งสอนสอง ครอบครัวนี้ให้เข็ดไปเลย จากนั้นก็ให้ซุนหงเหว่ยและจางเสี่ยว ม่านแต่งงานกันอย่างราบรื่นเท่านั้น

แต่คนฉลาดอย่างอาจารย์เยสามารถคิดที่จะให้ซุนเต๋อง แต่งงานกับลูกสาวของเซว์ซิงหลงได้

ช่างเป็นเรื่องตลกที่ร้ายกาจจริงๆเลย

ซุนเต๋อวังและสวีลี่ฉันต้องการจะให้ลูกชายของพวกเขาเป็น แพะรับบาปอย่างเต็มอกเต็มใจ

แต่ทั้งสองไม่คาดคิดมาก่อนว่า คนที่จะมาเป็นแพะรับบาปใน วันนี้กลับกลายเป็นซุนเต๋องซะงั้น

และหม่าจงเหลียงเคยได้ยินเรื่องราวมากมายที่เกี่ยวกับเย่เฉิน

อาจารย์เย่มาก่อนหน้านี้แล้ว เรื่องอื่นยังไม่ต้องพูดถึง เขาเคย ได้ยินมานานแล้วว่าอาจารย์เย่นั้นมีบุคลิกที่เฉียบขาดและแนว แน่กว่าใครๆ

ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เซว์ซิงหลงและซุนเตือวิ่งด้วยสายตาที่เห็นอกเห็นใจพวกเขา และเขาก็รู้อยู่แก่ใจใจว่าไม่ว่าวิธีแก้ ปัญหานี้จะดูไร้สาระและน่าขันแค่ไหนก็ตาม แต่มันเป็นการ ตัดสินใจของอาจารย์เย่ ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่มีที่ว่างสำหรับการ เจรจาอีก

ในขณะนี้เชว์ซิงหลงเห็นสีหน้าที่แปลกประหลาดของหม่าจงเห ลียงพอดี เขาจึงร้องไห้และพูดว่า “พี่เสี่ยวหม่าอย่างไรก็ตามฉัน เชว์ซิงหลงเป็นผู้มีเกียรติของเมืองจีนหลังนะ แล้วคุณจะให้ฉันทน ดูไอ้หมอนี้เหยียดหยามศักดิ์ศรีของฉันกับลูกสาวได้อย่างไร? ”

หม่าจงเหลียงเกาหัวอย่างทำอะไรไม่ถูก จากนั้นก็มองไปที่เ เฉินและพูดว่า: “เซว์ชิงหลงฉันว่า มันเป็นเพราะความไม่รู้จักที่ ที่สูงของพวกคุณเอง! เรื่องนี้มันค่อนข้างซับซ้อนตั้งแต่แรกอยู่ แล้ว อีกอย่างครอบครัวของพวกคุณก็ต้องการแก้ไขปัญหาอย่าง เร่งด่วนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณหาทางแก้ไขไม่ได้ คุณเย่เลยให้ ข้อคิดดีๆ แก่คุณไง มันไม่ดีตรงไหนเหรอ? และตอนนี้ซุนเพื่อวิ่งอ ยู่ตรงหน้าคุณแล้ว ลูกสาวของคุณก็อยู่ที่นี่ด้วย อีกอย่างฮิลตันจัด โต๊ะอาหารไว้แล้ว และในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมแบบนี้ คุณ ก็ให้ลูกสาวของคุณแต่งงานกับซุนเต๋องและทุกอย่างก็จะได้จบ ลงโดยดีไม่ใช่เหรอ?”

“อะไรนะ?!”

ไม่ว่าจะเป็นเชว์ชิงหลง ซุนเต๋อวิ่งหรือสวลี่ฉินก็ตาม พวกเขา ต่างก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหม่าจงเหลียงจะพูดเช่นนี้

ซุนเต๋อวังและสวีลี่ฉินแอบด่าหม่าจงเหลียงในใจว่า สรุปว่าไอ้สาระเลวนี้มาช่วยเชว์ชิงหลงหรือมาช่วยเย่เฉินกันแน่?

ทำไมเขาถึงไม่ช่วยเชว์ซิงหลงเลยแม้แต่ครั้งเดียว?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ