ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 1671



บทที่ 1671

ซูจือเฟยและซูจือหยูสองคนพี่น้อง ตั้งแต่หลังจากที่ถูกส่งไปยัง โตเกียวแล้ว ก็ถูกส่งตรงไปถึงที่เกียวโต

ในเวลานี้ สองคนพี่น้องก็ถูกขังอยู่ในบ้านที่ห่างจากที่นี่ไม่ถึง

สองกิโลเมตร

คนที่มีหน้าที่เฝ้าดูพวกเขา ก็คือนินจาหลายคนของตระกูลอิงะ

พวกเขารอคำสั่งของมัตสึโมโตะ โยชิโตะอยู่ตลอด ถ้าหา กมัตสึโมโตะ โยชิโตะให้พวกเขาลงมือ พวกเขาก็จะฆ่าสองคนพี่ น้องนี้ในทันที ต่อจากนั้นนำศพของพวกเขา ส่งไปที่คฤหาสน์ของ ตระกูลอิโตะอย่างเงียบๆ

แต่ทว่า ก่อนที่มัตสึโมโตะ โยชิโตะจะออกคำสั่ง พวกเขายังจะ ปล่อยให้สองคนพี่น้องมีชีวิตอยู่ เพื่อหลีกเลี่ยงเวลาการตาย ยาวนานเกินไปหลังจากที่ศพแข็งตัวก็จะไม่สะดวกแก่การเคลื่อน ย้าย

นินจาของตระกูลอิงะนั้นชำนาญการลอบสังหารมาก จาก ประสบการณ์ของพวกเขา เวลาที่สะดวกในการขนย้ายศพที่สุด ก็คือภายในหนึ่งชั่วโมงหลังการตาย ในเวลานี้ศพจะค่อนข้าง อ่อนนิ่มนวล ถึงขนาดสามารถที่จะยัดใส่ในกระเป๋าเดินทางได้ แต่ถ้าหากเกินเวลานี้ไป ศพก็จะยิ่งอยู่ยิ่งแข็งตัวขึ้นเรื่อยๆ

ดังนั้นพวกเขาเตรียมตัวหลังจากที่ได้รับคำสั่งของมัตสึโมโตะโยชิโตะ ฆ่าสองพี่น้องทิ้งในทันที ต่อจากนั้นพาไปที่คฤหาสน์ ของตระกูลอิโตะ และหาที่ซ่อนที่เหมาะสม

เมื่อสิบนาทีที่แล้ว มัตสึโมโตะ โยชิโตะโทรศัพท์มา ให้พวก เขาไปตรวจสอบสถานการณ์ในคฤหาสน์ตระกูลอิโตะก่อน

ก่อนอื่น ต้องดูว่าการป้องกันของคฤหาสน์ของตระกูลอิโตะ หาจุดที่อ่อนแอที่สุด ต่อจากนั้นยังต้องหาที่ที่เหมาะสมกับการ ซ่อนศพ หลังจากที่แน่ใจแล้ว ก็ฆ่าสองคนพี่น้องแล้วพาไปใน ทันที

ดังนั้น นินจาอิงะคนหนึ่งจึงแอบเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูล อิโตะ เตรียมตัวที่จะสำรวจสถานที่ก่อน

เย่เฉินอยู่ในห้องของอิโตะ นานาโกะรับรู้ได้ ก็แค่คนเดียว คนคนนี้สังเกตการณ์ที่กำแพงรั่วมาพักหนึ่ง ดูเหมือนเลือก ลานบ้านที่ลับตาคนแห่งนี้ของอิโตะ นานาโกะแล้ว หลังจากที่ สังเกตการณ์รอบๆสักพัก เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปหลาย รูป ต่อจากนั้นก็ปีนกลับไปที่กำแพงรั่วอย่างเงียบหายไป ตั้งใจจะ จากไป

ในเวลานี้เย่เฉินลุกขึ้น พูดกับอิโตะ นานาโกะว่า “ฉันออกไป ก่อน คุณรอฉันอยู่ที่นี่”

อิโตะ นานาโกะรีบถามว่า: “เย่เฉินซัง คุณจะไปไหน?”

เย่เฉินพูดว่า: “คนเมื่อกี้นี้ก็เป็นนินจา เขามาคนเดียว แปดสิบ เปอร์เซ็นต์มาสำรวจพื้นที่ อาจมีนินจาคนอื่นอยู่เบื้องหลัง ฉันจะตาม”

อิโตะ นานาโกะยื่นมือออกไปขวางเย่เฉินซัง ขอร้องคุณอย่าอาจอันตรายนะ!

เย่เฉินอย่างจริงจังถ้าหากนินจาแอบมองๆ เป็นไปได้มากที่สุดว่าต่อคุณ หากฉันตอนใช้เวลานาน พวกเขาอาจจะมาหา ในเมื่อแบบงั้นสู้ โจมตี ทนลำบากจัดการพวกเขาครั้งเดียวแล้วสบายไปตลอด เลย

อิโตะ นานาโกะพูดอย่างประหม่าว่า แต่ฉันเป็นห่วงคุณฉันต้องการเช่เฉินซังเสี่ยงอันตราย

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย จับมือเธอแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

เหตุผลที่มาเกียวโตก็เพื่อไม่ที่จะต้องบุกหรือ

ไฟ เมื่อมาแล้ว ก็ต้องจัดการซาก!

หลังจากพูดจบ เขาปล่อยมืออิโตะ นานาโกะ และหัน หลังจากไป

อิโตะ เหนือจากซาบซึ้งใจกับมีความสุขแล้ว หัวใจดูเหมือนจะ ละลายด้วยคำพูดของ

เมื่อเเฉินพูดคำเหล่านี้ ไม่มีท่าทางที่เย่อหยิ่งก้าวร้าวอะไร แต่กลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่เคยมา ก่อน
อิโตะ นานาโกะรับรู้ถึงว่า ตัวเองในเวลานี้ ไม่มียาชนิดไหน ช่วยได้ หลงรักเย่เฉินไปหมดแล้ว

เพื่อเขาแล้ว เธอยินยอมที่จะเสียสละทุกอย่าง แม้ว่าให้เธอเสีย สละชีวิตเพื่อเย่เฉิน เธอก็ไม่มีทางที่จะลังเลใจอย่างแน่นอน

ดังนั้น เธอรีบยื่นมือไปคว้าเเฉินไว้ และพูดอย่างเคร่งขรึม มาก: “เย่เฉินซัง โปรดระวังตัวด้วย ถ้าหากเกิดเรื่องไม่คาดคิด ขึ้นกับคุณ นานาโกะก็ไม่มีลังเลแม้แต่น้อยที่จะยอมตายในความ รักเพื่อคุณอย่างแน่นอน!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ