บทที่ 106 ขีดเส้นแบ่งเขตแดน

“พวกคุณทำได้แค่มองดูเซียวให้หลงฆาตกรรมเฉยๆ เหรอ?”

เขียวฉางควนรู้สึกตัว คำรามอย่างโกรธเกรี้ยว เมื่อเห็นเขียว ไห่หลงเอาขวานฟันเเงิน

แต่ทว่านายหญิงใหญ่เซียวที่นั่งอยู่ในห้องโถงและเขียวฉาง เฉียนที่ยืนอยู่บนชั้นบันไดก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

ไม่แม้แต่จะกะพริบตาด้วยซ้ำ!

บรรดาญาติมิตรของตระกูลเซียวที่เหลือก็เงียบเช่นกัน! ดู เหมือนว่าทุกอย่างจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา

ส่วนนายหญิงใหญ่ ตอนนี้เธอต้องการซื้อคฤหาสน์เท่านั้น!

ไม่อยากคิดถึงเรื่องอื่น

บางครั้งคนเรายิ่งแก่ตัวลงก็ยิ่งมีความโลภมากขึ้นเท่านั้น!

ในสมัยโบราณกษัตริย์ยิ่งแก่ก็ยิ่งโง่เขลา ยิ่งแก่ก็ยิ่งโอหัง ยิ่ง แก่ก็ยิ่งฟุ่มเฟือย สร้างพระราชวังและสุสานให้ตัวเองเป็นการ ใหญ่

สำหรับนายหญิงใหญ่เชียว ก็ยิ่งแก่ยิ่งหวังว่าจะมีชีวิตที่ดีขึ้น และได้รับการเสวยสุขมากขึ้น

นายหญิงใหญ่ต้องการอยู่ในที่ที่ดีกว่านี้ ตายในที่ที่ดีกว่านี้ และฝังในที่ที่ดีกว่า
เป็นการแสดงให้เห็นล่วงหน้าว่าตนจะมีความมั่งคั่งอย่างไม่มี ที่สิ้นสุดในชาติหน้า

ดังนั้น นี่คือเหตุผลที่ผู้สูงอายุหวังที่จะเตรียมโลงศพหนาและ หลุมฝังศพที่สวยงามให้ตัวเองเสมอ

ดังนั้นสำหรับนายหญิงใหญ่เชียวแล้ว เธอต้องได้คฤหาสน์ มูลค่าหนึ่งร้อยสามสิบล้านมาไว้ในมือให้ได้

แม้ว่าเขียวไห่หลงจะฆ่าเเฉินจริงๆ ก็ไม่เห็นเป็นไรหากได้ คฤหาสน์มาครอบครอง!

เขียวฉางควนและเซียวซูหนเงยหน้าขึ้นมองคนกลุ่มนี้ หัวใจ เย็นชาอย่างสิ้นเชิง

นี่หรือคือสิ่งที่เรียกว่าญาติ “ในสายเลือด!

เพื่อเงิน เพื่อปล้นทรัพย์สินของเขา ถึงกับวางกับดักเพื่อปล้น

และยังต้องการฆ่าครอบครัวของเขาอีก!

พี่ใหญ่เชียวฉางเฉียนยังพูดอย่างสบายใจ “น้องรอง ไม่หลง ยังเป็นแค่เด็ก เขาแค่เล่นสนุก ทำไมแกต้องคิดเป็นจริงเป็นจัง ด้วย? จะว่าไปแล้ว ต่อให้เขาจะฆ่าเเฉินจริงๆ แล้วยังไงล่ะ เขา ไม่ใช่สมาชิกของตระกูลเซียวของเราเสียหน่อย!

ในความคิดของเขา เย่เฉินในฐานะลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน เขา ไม่มีอำนาจหรืออิทธิพลใดๆ แม้ว่าเขียวไม่หลงจะหั่นเขาเป็นชิ้นๆ มากสุดก็แค่ต้องจ่ายเงินเพิ่มขึ้นเท่านั้น

เช่นนั้นก็จะได้รับทั้งเงินและอำนาจ
คฤหาสน์หลังนั้นมีมูลค่าหนึ่งร้อยสามสิบล้านเชียวนะ! และตอนนี้ราคาที่อยู่อาศัยก็ยังพุ่งสูงขึ้น

ถ้าคว้ามันมาได้แล้ว ให้นายหญิงใหญ่อยู่อาศัยก่อน คฤหาสน์ จะมีมูลค่าอย่างน้อยสองร้อยล้านเมื่อนายหญิงใหญ่ตาย สองร้อยล้านนะ! พอถึงตอนนั้นทั้งหมดก็จะเป็นของตน

เงินมากมายขนาดนี้ ใครจะต้านทานต่อการยั่วยวนได้? “ฉันไม่มีพี่ใหญ่อย่างแก!!

เขียวฉางควบคำรามด้วยความโกรธ หยิบไม้ถูพื้นขึ้นมาแล้ว เขียวไห่หลงอย่างแรง

เขียวฉางเฉียนขมวดคิ้ว กลัวลูกชายจะถูกดี จึงรีบเข้าไปขวาง

ไว้

“แกไม่ละอายแก่ใจบ้างเลยเหรอ…

เขายังพูดไม่ทันจบ เขียวฉางคนก็เข้ามาตีเขา โชคดีที่เซียว จางเฉียนหลบได้อย่างรวดเร็ว โดนตีแค่ที่หัวไหล่เท่านั้น เขาแยก เขียวด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเห็นบิดาที่เคยเชื่อฟังมาโดยตลอดโกรธมากจนถึงกับ ลงมือ เซียวซูหนทั้งเกลียดชังความโหดเหี้ยมของตระกูลเซียว และเป็นห่วงความปลอดภัยของเยเงิน

ในเวลานี้เเฉินจับใบขวานเอาไว้ จ้องมองเชียวให้หลงด้วย สีหน้าเยาะเย้ยพลางกดเสียงพูดว่า “เซียวไม่หลง ฉันจะบอกบอกความจริงกับแก ความจริงไอ้เศษสวะอย่างแก่ไม่มีความ หมายอะไรในสายตาของฉันเลย!

“เย่เฉิน ไอ้เซี้ย!”

ความโกรธพุ่งขึ้นมายังหน้าผากของเซียวไม่หลง “แกมันได้ แพ้ กล้าพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง

ยังพูดไม่ทันจบ เย่เฉินก็คว้าข้อมือของเขาไว้แล้วดึงกลับอย่าง แรง

‘ป๊อก’ เสียงหักดังชัดเจน เซียวไห่หลงร้องลั่นราวกับจะ ขาดใจ!

ฝ่ามือขวาของเขาถูกเเฉินจับหักไปด้านหลัง 180 องศา!

เซียวไห่หลงร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด ทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตา ไหลอาบแก้ม

พอเห็นมือของหลานชายถูกเก๋เฉินจับหักอย่างง่ายดาย นาย หญิงใหญ่เขียวซึ่งกำลังมองดู “การถ่ายทอดวิชา” อย่าง สบายใจก็โกรธขึ้นทันใด

เธอพุ่งเข้ามาหาทันทีด้วยความโกรธแล้วตบเข้าที่ใบหน้าของ

เย่เฉิน

ขณะที่ฝ่ามือของเธอกำลังโบกขึ้นกลางอากาศ ทันใดนั้นเเ นก็หันกลับมาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ไอ้แก่ รนหาที่ตาย!

พูดจบก็ฟาดเข้าที่ใบหน้าของนายหญิงใหญ่ จนทำให้นายหญิงใหญ่ผงะถอยหลังไปหลายก้าว

ในเวลานี้นัยน์ตาของเยเงินนั้นเย็นชาอย่างที่สุด พลังสังหาร แผ่กระจายอยู่รอบตัวเขา

แม้ว่านายหญิงใหญ่เซียวจะถูกตบหน้าเจ็บปวดเจียนตาย แต่ ก็ตัวสั่นเทิ้มอย่างควบคุมไม่ได้…

เธอเอามือปิดหน้าแล้วก้าวถอยหลังด้วยความหวาดกลัว

นายหญิงใหญ่ที่ถอยหลังไม่กล้าแม้แต่จะมองเเฉินตรงๆ เป็น ครั้งแรกที่เธอได้เห็นสายตาที่น่ากลัวขนาดนี้ของเขา

ทุกคนในตระกูลเซียวถึงกับอึ้งไป

นี่มันคนบ้าอะไรวะเนี่ย!

ไอ้เศษสวะนี่กล้าตบแม้กระทั่งนายหญิงใหญ่?

แต่ใครจะสามารถแก้แค้นแทนนายหญิงใหญ่ได้ในเวลานี้? บอดี้การ์ดที่ได้รับบาดเจ็บล้มลงกับพื้น คนอื่นๆ ที่เหลือมี สีหน้าหวาดกลัว ไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าเลย…

แม้ว่านายหญิงใหญ่เชียวต้องการชีวิตของเย่เฉิน แต่เธอก็รู้ดี ว่าเย่เฉินศึกษาศิลปะการต่อสู้มาจากไหน? เขาเก่งกาจเช่นนี้ ตน นั้นเอาเขาไว้ไม่ได้แล้ว!

เซียวซูหนเห็นดังนั้นก็หัวใจเต้นแรง ดวงตาอันงดงามมองติด

ตามเก๋เฉินอยู่ตลอดเวลา มีความรู้สึกอย่างแปลกประหลาด ใบหน้าร้อนผะผ่าวอย่างควบคุมไม่อยู่
เป็นครั้งแรกที่เธอพบว่าเธ่เห็นมีด้านที่โหดร้ายถึงเพียงนี้

เมื่อก่อน ในภาพความทรงจำของเซียวซูหน เย่เฉินเป็นเพียง คนที่เงียบขรึม นอกจากซื้อกับข้าวและทําอาหารอย่างอื่นก็ทำไม่ เป็น

เย่เฉินในเวลานี้ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าก้าวออกมาอีกก็เลย หน้าขึ้นแล้วมองไปที่ผู้คนอย่างเย็นชา จากนั้นก็ตะโกนใส่บอดี้ การ์ดสองคนที่ซ่อนตัวอยู่ไกลลิบว่า “ถ้ายังไม่เปิดประตูอีก ฉันจะ หักคอพวกแก!”

บอดี้การ์ดทั้งสองกลัวจนขาอ่อน รีบเข้ามาเปิดประตูคฤหาสน์

เขียวฉางเฉียนพูดด้วยความโมโห “แม่ จะปล่อยพวกเขาไป

ไม่ได้นะ!! นายหญิงใหญ่เซียวขบฟันแน่น เพิ่งมองเเฉินแล้วพูดด้วย

ความเกลียดชัง “ปล่อยพวกเขาไป!”

“คุณย่า ทำไมถึงปล่อยพวกเขาไปแบบนี้” เชียวให้หลงร้องลั่น ด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “มันทําให้มือผมพิการ ผมจะสับมัน!

นายหญิงใหญ่เชี่ยวชมความโกรธแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “หุบปากให้หมด!”

เซียวฉางเฉียนพูดอย่างเกรี้ยวกราด “เเฉิน แกทำร้าย ลูกชายฉัน ทำผิดกฎของตระกูลเซียวของเรา แล้วแกจะต้อง เสียใจวันหลัง!!
นายหญิงใหญ่เชียวพูดเน้นทีละคำ จากนี้ไป ครอบครัวของ เขียวฉางควนจะถูกลบชื่อ ไม่ได้เป็นสมาชิกของตระกูลเดียวอีก ต่อไป!

เขียวฉางควนเงยหน้าขึ้น ศีรษะแตก ใบหน้าอาบเลือด เขาพูดอย่างเฉยเมย “ตระกูลเซียวแบบนี้ ผมไม่นึกเสียดาย! เซียวซูหนพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ใช่! พวกเราไม่สน

นายหญิงใหญ่กัดฟันพูดว่า “เซียวซูหน! เธอมันตัวล้างผลาญ ของตระกูลเซียวเรา! นับจากนี้ไป เธอก็ถูกลบชื่อออกจากบริษัท เซียวซอด้วย! ตอนนี้บริษัทเซียวซื้อกำลังร่วมมือกับเหากรุ๊ป จะ มีอนาคตที่สดใสอย่างแน่นอน! หลานสาวที่ไม่ซื่อสัตย์อย่างเธอ จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทเซียวซื้ออีก! ไสหัวออกไปจากที่นี่ ให้ไกลที่สุดยิ่งดี! ”

เซียวซูหนยืนกราน “ฉันไม่สนใจบริษัทเชียวชื่อเลยสักนิด! พ่อคะ พวกเราไปกันเถอะ”

ว่าแล้วเชียวชูหนและเย่เฉินก็ประคองเชียวฉางควนหันหลัง เดินจากไปหลังจากมองดูสมาชิกของตระกูลเชียวด้วยความ โกรธแค้น

เธอเดินออกจากประตูไปอย่างไม่อาลัยอาวรณ์แม้แต่นิดเดียว วันนี้เธอได้เห็นสีหน้าที่แท้จริงของคนพวกนี้อย่างชัดเจน คนที่เรียกว่าญาตินั้นยังสู้คนนอกคนเดียวไม่ได้เลย!
ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ เธอคงขีดเส้นแบ่งเขตแดนกับ “ตระกูล เขียว” ไปตั้งนานแล้ว!

ในใจของเเงินก็เย็นชาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

นายหญิงใหญ่เขียว เขียวฉางเฉียน เขียวให้หลง ปู่ย่าหลาน ทั้งสามรุ่นล้วนเป็นคนโง่เขลา

ทำไมพวกคุณถึงกล้าคิดว่าพวกคุณยังสามารถร่วมมือกับ เหากรุ๊ปได้อยู่อีก?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ