บทที่ 329

เพื่อเผชิญหน้ากับคำสารภาพของด่งดั่งหลิน เย่เฉินก็พูดอย่าง เฉยเมยกลับไปว่า “ไปพบคนเลวพอดิบพอดีน่ะ ก็แค่จัดการให้ เป็นระเบียบ เธออย่าเก็บไปคิดเลย

ต่งรั่งหลินกล่าวอย่างจริงจังว่า “ถ้าอย่างนั้นก็รู้สึกขอบคุณ นายเป็นมากๆเลย! ”

ท้ายสุด ตั้งรั่งหลินก็เขยิบไปนั่งข้างเย่เฉิน ยื่นมือออกมากอด

แขนของเยเฉินไว้ในอ้อมแขนของเธอ

ทั้งสองสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น แขนของเเงินก็สัมผัสได้ถึงผิวอัน เนียนนุ่มในทันที

ร่างกายของเยเฉันรู้สึกตึงเครียดทันที รีบพูดออกไปว่า “รั่ง

หลิน อย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวชูหนเห็นเข้า

ตั้งรั่งหลินยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “งั้นถ้าหวั่นไม่เห็น ก็แปลว่า ทำได้งั้นสิ

“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น……. เย่เฉินกล่าวอย่างช่วยไม่ ได้

ต่งรั่งหลินกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับพูดว่า “ก็ฉันอยาก กอด ถ้าซูหนเห็นก็จะดีมาก จากนั้นพวกนายก็จะหย่ากัน แบบนี้ นายก็จะได้มาคบกับฉันได้ไง”
เย่เงินถามอย่างชอบธรรมว่า “เธอทำแบบนี้ได้ยังไงกัน เธอ เป็นเพื่อนสนิทของซูหนนะ!!

ต่งรั่งหลินก็ตอบอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ว่าคุณกับซูหนไม่ได้ แต่งงานกันเพราะความรัก แต่แต่งเพราะของหล่อนให้ท่า นั่น จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอยอมแต่งงานกับคุณและฉันก็รู้ด้วยว่า พวกคุณสองคนไม่ได้มีอะไรคืบหน้าทั้งนั้น ไม่มีความสัมพันธ์เชิง สามีภรรยากัน! ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ คงรั่งหลินก็อดพูดด้วยอารมณ์ไม่ได้ว่า “ไหนๆพวกคุณก็ไม่มีอะไรที่เป็นสามีภรรยากันจริงๆแล้ว ทำไม ถึงยังยื้ออีกฝ่ายอยู่ได้? รีบๆหย่าแล้วไปตามหารักแท้ของตัวเอง กันได้แล้ว มันไม่ดีกว่าเหรอ? มันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาใครทั้ง

เย่เฉิน โบกมือไปมา “ความรู้สึกที่ฉันมีต่อชูหน เธอไม่เข้าใจ

หรอก”

ต่งรั่งหลินถาม “งั้นความรู้สึกที่ฉันมีให้คุณล่ะ คุณเข้าใจ ไหม? ”

เยเฉันพยักหน้าแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันเข้าใจ แต่ฉันตอบ รับเธอไม่ได้ ขอโทษ”

“ทำไมกันล่ะ? ! “ต่งรั่งหลินพูดอย่างน้อยใจว่า “ทำไมคุณถึง ยอมแต่งทั้งๆที่ไม่มีความจริงอะไรทั้งนั้น อีกทั้งยังไม่เต็มใจที่จะ ปล่อยการแต่งงานนี้ไป แล้วไปตามหารักแท้ล่ะ? ”

เย่เฉินกระซิบว่า “ครั้งที่แล้วฉันก็พูดชัดเจนกับเธอแล้วนะ เราสองคนไม่เหมาะสมกัน ถึงแม้ว่าฉันกับหนจะหย่ากัน พวกเราก็ คบกันไม่ได้หรอก ยิ่งไปกว่านั้น ฉันไม่มีทางหย่ากับหน แน่นอน เธออย่ามาเสียเวลากับฉันเลยมันไม่มีความหมายอะไร หรอก”

ต่ง งหลินตะดอกกลับมาว่า “เสียเวลาฉันก็เต็มใจ เพราะฉัน

เยเฉันพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “เธอนี่มันโง่จริงๆ แทนที่จะมา เสียเวลากับฉัน ไปคบหากับผู้ชายที่ยังไม่แต่งงานที่ยังไม่มีแฟน ไม่ดีกว่าเหรอ”

ดวงตากลมโตของต่งตั่งหลินนั้นมีน้ำปกคลุมอยู่ เธอสำลัก น้ำลายแล้วพูดว่า “เย่เฉิน ทั้งหัวใจของฉันมีแต่คูณ ตั้งแต่ครั้ง แรกที่คุณช่วยฉันไว้ ฉันก็ตกหลุมรักคุณเข้าให้แล้ว หลังจากผ่าน หลายสิ่งอย่างมาจนถึงตอนนี้ ฉันก็เริ่มรักคุณมากขึ้นจนโงหัวไม่ ขึ้นแล้ว…”

ขณะที่พูดใบหน้าของเธอก็แดงระเรื่อ พูดอย่างจริงจังว่า “เมื่อ คืนฉันฝันถึงคุณด้วย……

“ฝันถึงฉันเหรอ? ” เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “ฝันว่า อะไรงั้นเหรอ? ”

ต่งรั่งหลินกล่าวว่า “ฉันฝันว่านายกับฉันกลับไปตระกูลต่ง พวกเราแต่งงานกัน จากนั้น……

“จากนั้นอะไร? ” เยเฉันถาม
ต่งตั้งหลินหน้าแดงและพูดพึมพำว่า “จากนั้นฉันก็มีลูกชายตัว

เยู่เฉินเม้มปาก และกล่าวว่า “ความฝันนั้นตรงข้ามกันกับ ความจริง…

ต่งรั่งหลินกล่าวในทันทีว่า “หรือจะมีลูกสาวก็ได้นะ ฉันก็ชอบ

เหมือนกัน”

เมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของต่ครั้งหลิน เยเงินปวดหัวเสียจริง เย่เฉินจึงต้องตอกย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า “รั่งหลิน พวกเราเป็นแบบ นั้นไม่ได้จริงๆ…..เธอไม่เคยเข้าใจฉันเลย…….

ดวงตาของต่รั่งหลินนั้นขุ่นมัวเล็กน้อยและพูดว่า “เข้าใจก็ ค่อยๆเข้าใจก็ได้ ถึงแม้ว่าคุณกับซูหนจะไม่หย่ากันก็ไม่เป็นไร ฉันจะแอบรักคุณต่อไป แอบรักคุณไปตลอดชีวิตของฉัน ฉัน เต็มใจ..”