บทที่ 1989

เมื่อได้ยินว่าเยเงินมาที่โตเกียว ซึ่งทรงวตกใจมากๆจนตัวสั่น

เขาคาดไม่ถึงจริงๆ เย่เฉินจะอยู่ที่โตเกียวแล้ว! เขารู้ว่ารับมือซ่งหวั่นถึงได้ง่าย และรับมือคุณท่านได้ง่าย เหมือนกัน แต่ถ้าเป็นอาจารย์เยเฉิน เป็นคนที่รับมือยากมากๆ

ดังนั้น เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ เขาก็เริ่มตื่นตระหนกทันที

คุณท่านซึ่งที่อยู่ในสายโทรศัพท์ถามด้วยความแปลกใจ “ทรง วี่ คุณเป็นอะไร? เอะอะโวยวายทำไม?”

ซึ่งทรงได้สติคืนมา และระงับความตื่นตระหนกในจิตใจและ พูดว่า “คุณปู่ ทำไมอาจารย์เยถึงมาที่โตเกียว? ฉันไม่อยากจะ เชื่อเลย เขามาญี่ปุ่นเพราะเรื่องหวั่นถึงใช่ไหม?”

คุณท่านซึ่งรับปากและพูด “อาจารย์เยเป็นคนที่มีคุณธรรม หวั่นถึงกับอาจารย์เยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ตอนนี้เกิดเรื่องไม่ ดีกับเธอ อาจารย์เยก็เดินทางไปโตเกียวทันที เห็นได้ชัดว่าอา จารย์เย่ให้ความสำคัญกับเธอมากๆ ถ้ามีอาจารย์เย่ค่อยช่วย เหลือ โอกาสที่จะหาหวั่นถึงเจอก็จะเพิ่มมากขึ้น!

ซ่งหรง โกรธจัดมากๆ ในจิตใจ!

เขาตะโกนอยู่ในจิตใจด้วยความโกรธ “แม่งเอ๊ย! ไอ้สารเลว อย่างเย่เฉิน ทำไมตอนนี้เขาต้องมาโตเกียวด้วย!? ทำไมเขาไม่อยู่บ้านและใช้เวลากับภรรยา แล้วเขามาโตเกียวเพื่ออะไร? โตเกียวขาดเขาเพียงคนเดียวก็ไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้เห รอ?!”

ความสามารถของเยเฉิน ซึ่งทรงรู้ดีอยู่แก่ใจ

ดังนั้นเขาก็เลยกังวลใจมากๆ

ในด้านหนึ่งเขากลัวตัวเองจะเผยพิรุธต่อหน้าเเฉิน ส่วนอีก ด้านหนึ่งเขากังวลใจว่าเเฉินจะหาซึ่งหวั่นถึงเจอหรือเปล่า

ถ้าเขาช่วยซ่งหวั่นถึงออกมาจริงๆ ถ้างั้นตัวเองควรทำยังไงดี?

ในเวลานี้ คุณท่านซึ่งเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเป็น เวลานาน เขาก็เลยถาม “ทรง? คุณยังฟังอยู่หรือเปล่า?”

ซึ่งทรงรีบพูดทันที “ฟังอยู่ ฉันยังฟังอยู่!”

เมื่อพูดจบ เขาก็รีบพูดทันที “คุณปู่ อาจารย์เย่มาที่โตเกียว เป็นเรื่องที่ดีมากๆ! ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้นแล้ว!”

คุณท่านซึ่งพูดว่า “ใช่! เมื่อฉันได้ยินว่าอาจารย์ยอยู่ที่ โตเกียวแล้ว ฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที ฉันเชื่อว่าถ้ามีอาจารย์ เย่อยู่ที่โตเกียว หวั่นถึงจะต้องผ่านวิกฤตนี้ไปได้อย่างแน่นอน”

ซ่งหรง พูดคล้อยตาม: “คุณปู่พูดถูกแล้ว ฉันก็รู้สึกว่าถ้ามี อาจารย์เยอยู่ที่นี่ หวั่นถึงจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน!!

คุณท่านซึ่งหัวเราะออกมาสองครั้งและพูด:”ทรง เดี๋ยวถ้าคุณ วางสายโทรศัพท์จากฉัน ก็รีบโทรไปหาอาจารย์เย่เลย จากนั้นก็รีบไปเจออาจารย์เย่ เรื่องทั้งหมดที่โตเกียวต่อจากนี้ คุณต้องเชื่อ ฟังคำสั่งของอาจารย์เย่ คุณเข้าใจหรือยัง?”

ซ่งหรง พูดโดยไม่ลังเลว่า “คุณปู่โปรดวางใจ ฉันจะเชื่อฟังคำ สั่งทุกอย่างของอาจารย์ยอย่างแน่นอน! คุณท่านซึ่งพูดด้วยความพอใจ “คุณมีความคิดแบบนี้ก็ดีแล้ว

รีบโทรศัพท์ไปหาอาจารย์เย่เลย!!

ซึ่งทรงรีบพูดทันที “ได้ครับคุณ! ถ้างั้นฉันวางสายก่อนนะ!”

“โอเค!”

ซึ่งทรงวางสายจากคุณท่าน เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า

เขาไม่สามารถระงับอารมณ์ของตัวเองได้ และใช้มือทุบไปที่ โต๊ะน้ำชาที่เป็นกระจกทันที ทำให้โต๊ะน้ำชาที่ทำจากกระจกเทม เปอร์แตกละเอียดเป็นชิ้นๆ

ในเวลาเดียวกัน มือของเขาก็โดนกระจกบาดเป็นแผล และ

ทำให้มือของเขามีเลือดไหลออกมา

ซึ่งทรงไม่สนใจความเจ็บปวดจากมือ ในเวลานี้สมองของ เขาเต็มไปด้วยความโกรธและกังวลใจ

เขาเกลียดเย่เฉินมากๆ และคิดในใจ “เย่เฉินคนนี้! ชอบยุ่ง เรื่องชาวบ้านมากเกินไปแล้ว!”

“อย่าคิดว่ามีคนเรียกคุณว่าอาจารย์เย่ คุณก็สามารถก้าวก่าย และยุ่งเรื่องชาวบ้านได้เหรอ?!”
“ตระกูลซ่งเป็นเรื่องภายในครอบครัวของฉัน คุณมีสิทธิ์อะไร เข้ามายุ่งเรื่องนี้เหรอ?!”