บทที่ 680

เมื่อพูดจบ เขาขี้เกียจที่จะคุยกับเซียวฉางควน และพูดกับเถ้าแก่ ว่า: “คุณตามผมไปดูสินค้าเถอะ!”

“ได้!” เถ้าแก่พยักหน้า และเดินออกจากร้านไปพร้อมกับเชียว

ฉางเฉียน

ในขณะนี้ นายหญิง ใหญ่เซียวขมวดคิ้วและมองไปที่เซียวฉาง ควน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกแกมาทำอะไรกันเหรอ?”

แม้ว่าเขียวฉางควนจะตัดความสัมพันธ์กับนายหญิงใหญ่เชียว แต่ยังไงก็เป็นแม่ของตัวเองอยู่ดี ไม่ว่าจะเจอกี่ครั้งก็ยังมีความ เคารพและเกรงกลัวกันบ้าง

ดังนั้น เขาก็ตอบกลับด้วยความเคารพว่า “แม่ คฤหาสน์ ของเย่เฉินตกแต่งเสร็จแล้ว พวกเรากำลังคิดที่จะซื้อเฟอร์นิเจอร์ สักหน่อยเพื่อที่จะได้ย้ายเข้าไปอยู่

เขียวฉางควนบอกความจริงทั้งหมด แต่เมื่อนายหญิงใหญ่ เชียวที่ได้ยินเข้าไปในรูหู กลับทำให้เธอรู้สึกแย่กว่าตบหน้าเธอ เสียอีก!

มองดูตัวเอง ก็เกือบจะถูกไล่ออกจากคฤหาสน์แล้ว เขาเริ่ม ขายของบางอย่างที่ตาแก่ทิ้งไว้ แต่ครอบครัวของเซียวฉางควนที่ ถูกเธอไล่ออกจากบ้าน คิดไม่ถึงว่าจะได้ย้ายไปอยู่ที่คฤหาสน์ หรูหราของTomson Riviera นี่ไม่เป็นการเอาคำพูดมาตบหน้าตัวเองเหรอ?!

เมื่อคิดว่า Tomson Rivieraเป็นคฤหาสน์ที่ดีที่สุดในเมืองจีน หลิง นายหญิงใหญ่รู้สึกแย่ไปหมด กัดฟันและพูดว่า: “นี่แกตั้งใจ มาอวดฉันสินะ อยากเห็นเรื่องน่าอายของฉันล่ะ?”

“ไม่ใช่สักหน่อย!” เขียวฉางควนตะโกนเสียงดังที่ถูกปรักปรำ และรีบอธิบายว่า: “แม่ ผมไม่ได้มีเจตนาอย่างนี้เลยนะ แม่เป็น คนถามผมเองว่ามาทำอะไรที่นี่ ผมก็เลยบอกความจริงไป

หม่าหลันเห็นการแสดงออกที่อ่อนน้อมถ่อมตนของเซียวฉาง ควนต่อหน้านายหญิงใหญ่เชียว ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์นัก

นายหญิงใหญ่เชียวคนนี้รังแกตัวเองมาตั้งหลายปี ตอนนี้ ตก จนต้องมาขายเฟอร์นิเจอร์มือสองเสียแล้ว ยังจะมาเถียง กันอยู่ตรงนี้อีกเหรอ? ซักสีหน้าแก่ๆ ให้ใครดูล่ะ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หม่าหลันเดินก้าวไปข้างหน้าทันที และพูด ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันว่า “โธ่เอ๋ย แม่เจ้าโว้ย ทำไมคุณถึงมาที่นี่ ได้ล่ะ? จะขายเฟอร์นิเจอร์ที่คุณพ่อทิ้งไว้งั้นเหรอ? ตระกูลเซียว ยากจนถึงขนาดนี้เลยเหรอ?”

นายหญิงใหญ่เซียวมองดูหม่าหลั่นที่กำลังเยาะเย้ย ท่าทางที่ ขบคิด ก็โกรธขึ้นมาทันที และเอ่ยปากพูดว่า “หม่าหลัน กล้าดี ยังไงมาพูดกับฉันอย่างนี้?!”

“โธ่เอ๋ย!” หม่าหลันแบะปาก และพูดว่า: “อวดเก่งอะไรกันล่ะ? กำลังจะล้มละลายกันหมดแล้ว ยังจะเป็นคนดูแลตระกูลอยู่เหรอ? ไม่ละอายใจบ้างเลยเหรอ?””
เมื่อนายหญิงใหญ่เชียวได้ยินหม่าหลินล้อเลียนตัวเอง พูด โพล่งออกมาทันทีว่า: “หม่าหลัน แกคุยกับฉันอย่างนี้ได้ไง ใน สายตายังเห็นฉันเป็นแม่สามีอยู่บ้างไหม?

หม่าหลันกล่าวอย่างเหยียดหยาม: “ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน คน ที่คุณชอบก็คือเฉียนหงเป็นสะใภ้คนโตของคุณ แต่ลูกสะใภ้คน โตของคุณกตัญญูต่อคุณดีจริงๆเลยนะ ได้ยินมาว่าลูกชายของ คุณโดนสวมเขา ฮุบเงินฝากของเขาไปทั้งหมดเลย”

พูดถึงตรงนี้ หม่าหลันถอนหายใจ ตั้งใจกล่าวตำหนิว่า “พี่ สะใภ้คนโตคนนี้โหดเหี้ยมจริงๆ ถ้าทิ้งเงินไว้ให้ครอบครัวพวก คุณสักล้านสองล้าน ตอนนี้พวกคุณก็คงไม่แย่จนถึงขั้นกับต้อง ขายเฟอร์นิเจอร์หรอกนะ!

นายหญิงใหญ่เซียวพูดด่าอย่างกระหืดกระหอบว่า “หม่า หลัน! นังหญิงใจหยาบ ตอนนั้นฉันไม่น่าปล่อยให้แกเข้ามาอยู่ ในตระกูลเซียวของฉันเลย!”

หม่าหลันพูดอย่างดูถูกว่า: “ขอโทษนะคะ ตอนนี้พวกเราก็ออก จากตระกูลเซียวกันแล้ว ไม่ได้อยู่ในบ้านตระกูลเชียวของพวก คุณแล้ว อีกอย่าง คฤหาสน์เน่าๆของตระกูลเดียวก็เก่าแก่เกินไป แล้ว เราไม่ได้เห็นมันอยู่ในสายตามานานแล้ว ฉันจะบอกคุณให้ นะ วันนี้หลังจากที่ซื้อเฟอร์นิเจอร์เสร็จก็จะย้ายเข้าไปที่ Tomson Riviera คฤหาสน์หลังใหญ่หลายพันตารางเมตร ตกแต่งหรูหรา ใช้ชีวิตเพลิดเพลินอยู่ในนั้นเป็นเหมือนไทฮองไทเฮา แต่ยัยแก่ อย่างคุณ ชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้อยู่หรอก!”
ก่อนหน้านี้ หม่าหลันโกรธนายหญิงใหญ่เซียวไม่น้อย ไม่มี โอกาสที่จะได้ตอกกลับ

อีกอย่างเธอก็แค้นใจมาตลอด ไม่มีโอกาสได้แก้แค้นนาย หญิงใหญ่เชียวเลย ตอนนี้เมื่อเห็นนายหญิงใหญ่เชียวตกต่ำแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะถากถาง

ในขณะนี้ นายหญิง ใหญ่เชียวตัวสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธ กัดฟันพูดว่า: “หม่าหลัน อย่าทะนงตัวเกินไป คฤหาสน์ของแกนั่น ก็พึ่งพาเย่เฉิน ไอ้สวะคนนั้นที่ไปหลอกคนอื่นมาไม่ใช่เหรอ? ไม่ ช้าก็เร็วแกก็จะโดนไล่ออกมาอยู่ดี ถึงตอนนั้นฉันจะรอดูแกนอน อยู่ข้างถนนแล้วกัน!

หม่าหลั่นเท้าสะเอวและพูดว่า “รอดูฉันนอนอยู่ข้างถนนนั้นเห รอ? ฉันว่าไม่นานคุณก็คงจะได้นอนข้างถนนเร็วๆนี่นั่นแหละ? ฉัน ได้ยินว่า ไม่นานธนาคารก็จะยึดคฤหาสน์ของคุณ ถึงตอนนั้นฉัน จะรอดูพวกคุณว่าจะทำยังไง! วันไหนที่คุณหิวโซอยู่ข้างทาง กระหายน้ำจนจะเป็นจะตาย เหน็บหนาวจนเกือบตาย งั้นก่อนที่ คุณจะตายก็ต้องพิจารณาให้ดีๆนะว่าทำไมคุณถึงตกต่ำจนน่า สังเวชขนาดนี้ เป็นเพราะผลกรรมที่เคยทำชั่วไว้ตลอดชีวิตนี้หรือ เปล่านะ!”