บทที่ 291

เนื่องจากหม่าหลับยอมอ่อนช้อยอมรับผิด แถมยังรับปากมาที เดียวเลยว่า ต่อไปจะไม่ทำผิดอีก เซียวหนก็ใจอ่อน ไม่ได้ต่อ ไป

โดยส่วนตัว เซียวซูหนก็พูดกับเย่เฉินว่า “เย่เฉิน แม่ฉันก็มี นิสัยแบบนี้ คุณก็อย่าไปถือโทษโกรธเธอมากไป ขอเพียงเธอรู้ สํานึกผิดก็นับว่าดีมากแล้ว

เย่เฉินจะบอกอะไรได้ เพราะถึงอย่างไรก็เป็นถึงแม่ยายตนเอง เป็นแม่แท้ๆ ของเซียวซูหน ดังนั้นก็ได้แต่ยิ้มพูดว่า “ผมรู้แล้วห รัน สถานการณ์เช่นนี้ คุณคิดถึงตนเองก็พอ ไม่ต้องคิดเพื่อผม ผมเป็นสามีคุณ เธอก็เป็นแม่ยายผม ผมไม่ถือโทษเธอหรอก”

เซียวซูหนก็ซาบซึ้งจนพยักหน้า แล้วก็เข้าไปกอดเข่เฉินเบาๆ ถอนหายใจว่า “เรื่องในวันนี้ ต้องขอบคุณคุณจริงๆ นะ ถ้าไม่ได้ คุณ ฉันกับแม่ ก็คงจะไม่ได้มีชีวิตรอดกลับออกมาจากที่นั่น

เย่เฉินพูดยิ้มว่า “เอาเถอะ พวกคำขอบคุณ ก็ไม่ต้องออกมา แล้ว”

“อืม………………พยักหน้า แล้วพูดว่า “เรื่องที่จะย้าย ออกไปอยู่ข้างนอก ก็รอดูไปก่อนแล้วกัน คุณว่าไงบ้าง?

ถึงแม้เย่เฉินจะอยากบอกกับหูหนว่า ย้ายไปเถอะ แต่บทที่ 291

เนื่องจากหม่าหลับยอมอ่อนช้อยอมรับผิด แถมยังรับปากมาที เดียวเลยว่า ต่อไปจะไม่ทำผิดอีก เซียวหนก็ใจอ่อน ไม่ได้ต่อ ไป

โดยส่วนตัว เซียวซูหนก็พูดกับเย่เฉินว่า “เย่เฉิน แม่ฉันก็มี นิสัยแบบนี้ คุณก็อย่าไปถือโทษโกรธเธอมากไป ขอเพียงเธอรู้ สํานึกผิดก็นับว่าดีมากแล้ว

เย่เฉินจะบอกอะไรได้ เพราะถึงอย่างไรก็เป็นถึงแม่ยายตนเอง เป็นแม่แท้ๆ ของเซียวซูหน ดังนั้นก็ได้แต่ยิ้มพูดว่า “ผมรู้แล้วห รัน สถานการณ์เช่นนี้ คุณคิดถึงตนเองก็พอ ไม่ต้องคิดเพื่อผม ผมเป็นสามีคุณ เธอก็เป็นแม่ยายผม ผมไม่ถือโทษเธอหรอก”

เซียวซูหนก็ซาบซึ้งจนพยักหน้า แล้วก็เข้าไปกอดเข่เฉินเบาๆ ถอนหายใจว่า “เรื่องในวันนี้ ต้องขอบคุณคุณจริงๆ นะ ถ้าไม่ได้ คุณ ฉันกับแม่ ก็คงจะไม่ได้มีชีวิตรอดกลับออกมาจากที่นั่น

เย่เฉินพูดยิ้มว่า “เอาเถอะ พวกคำขอบคุณ ก็ไม่ต้องออกมา แล้ว”

“อืม………………พยักหน้า แล้วพูดว่า “เรื่องที่จะย้าย ออกไปอยู่ข้างนอก ก็รอดูไปก่อนแล้วกัน คุณว่าไงบ้าง?

ถึงแม้เย่เฉินจะอยากบอกกับหูหนว่า ย้ายไปเถอะ แต่บางครั้งก็คิดว่า ตนเองนั้นก็เป็นแต่ผู้หญิง มีที่ไหนที่ปีกกล้าขา แข็ง แล้วจะย้ายไปอยู่ข้างนอก

แต่ว่าเรื่องนี้มันก็ยากที่จะซื้อไปให้นานได้

ไม่ย้ายออกไปเลย ให้จบๆ ไป ก็จะได้วางใจลงเยอะ ห้องของ ทุกคนจะไม่อยู่ที่ชั้น1 จะได้ลดการรบกวนซึ่งกันและกัน

ดังนั้นเธอก็เลยพยักหน้า แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “ในเมื่อเป็นเช่น นี้ เช่นนั้นก็รอตกแต่งให้เสร็จ พวกเราก็จะย้ายออกไปอยู่ที่ นั่น!

ทางหมู่คฤหาสน์ริมแม่น้ำ ไฟก็ไหม้วอดทั้งหลัง

นักดับเพลิงมาถึงสถานที่ ใช้เวลานานจนกล้าจะสามารถ ควบคุมเพลิงในคฤหาสน์ได้ แต่ว่าบริเวณเขตบ้านได้ไหม้วอดไป หมด

แต่ว่า นักดับเพลิงก็ได้ตรวจสอบโครงกระดูกที่ในเหตุการณ์ก็

ไม่พบโครงกระดูกของมนุษย์เลย แสดงว่า ไฟไหม้ครั้งนี้ ไม่มี ใครได้รับอันตราย

เหตุไฟไหม้ที่ไม่มีใครได้รับอันตราย ก็จะทำให้เป็นที่จับตา ของผู้คน ดังนั้น ก็เลยไม่มีใครสนใจเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนี้

ที่หาซากกระดูกไม่พบเลยนั้น ก็เป็นเพราะว่า เกาเจี้ยนจูนและ เกาจวิ้นเว่ยสองพ่อลูก ได้กลายเป็นฝุ่นที่ละเอียดไปแล้ว ทั้งยัง เล็กอีกด้วย ดังนั้นก็ไม่มีทางที่จะหาDNAได้
พ่อลูกตระกูลเกา ไต้หายไปจากโลกใบนี้แล้ว ทางตระกูลเก่า ร้อนรนราวกับมาวิ่งบนกระทะร้อนๆ

ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ว่า สองพ่อลูกนั่นไปไหน และก็ไม่รู้แผน ร้ายที่สองพ่อลูกจะปองร้ายเเฉิน แต่คฤหาสน์ที่เผาไป ก็เป็น บ้านของ

พวกเขา ตอนนี้มันกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว คนก็หายสาบสูญ พวกเขาก็รู้สึกว่า มันท่าจะไม่ค่อยดี

จากนั้น ตระกูลเกาก็ประกาศค่าเบาะแส 5ล้าน แล้วก็ยังเอารูป ทั้งสองคนไปแจกจ่ายทั้งเมือง

แต่ว่า ใครก็ไม่อาจหาตัวคนที่หายสาบสูญไปแล้วพบ บนโลก นี้ ไม่มีทางพบเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งสองคนอีก