บทที่ 1543

เซียวฉางเฉียนยังคงรู้สึกเกลียดชังหม่าหลั่นอย่างมาก

เพราะว่า หม่าหลันไม่เคยเก็บหมวกสีเขียวมากกว่ายี่สิบใบที่ เธอแขวนไว้ที่ระเบียงของตัวเองเลย

ไม่เพียงแต่ไม่เก็บมันไปเท่านั้น เธอยังซื้อชุดใหม่มาเพิ่มจาก ช่องทางออนไลน์อย่างต่อเนื่องอีกด้วย และตอนนี้รวมๆ แล้วมี ทั้งหมดที่มีมากกว่าสามสิบใบแล้ว

เขียวฉางเฉียนเข้าออก Tomson Riviera ทุกวัน และจะต้อง เดินผ่านบ้านของเยเฉิน ดังนั้นเขาจึงจะได้เห็นหมวกสีเขียว มากกว่าสามสิบใบกระพือปีกอยู่ในสายลม และทุกครั้งเขาก็ต้อง รู้สึกโกรธมาก

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อนึกถึงการเยาะเย้ยตัวเองของหม่าหลัน เขาก็

รู้สึกเกลียดหม่าหลันมากขึ้นไปอีกขั้น

ก่อนหน้านี้อยากจะหาโอกาสจัดการกับหม่าหลันมาโดย ตลอด และก็สร้างปัญหาให้กับครอบครัวของเเฉินบ้าง เพื่อที่จะ ทำให้ตงไม่รู้สึกพึงพอใจมากที่สุด อย่างไรก็ตามที่ขาของหม่า หลันก็เข้าเฝือกอยู่ และก็อยู่แต่ในบ้านเป็นเวลาส่วนใหญ่ไม่ออก ไปไหน อยากจะลงมือก็ไม่มีโอกาสเลย

ในตอนนี้ เผือกของหม่าหลันถูกถอดออกแล้ว คิดว่าด้วยนิสัย ของเธอ เธอจะต้องออกมาตะลอนในไม่ช้าอย่างแน่นอน ตราบใดที่เธอออกจากบ้านบ่อยๆ ตัวเองก็จะมีโอกาสมากมายได้ จัดการกับเธอเอง

เมื่อได้ยินว่าจะกลั่นแกล้งหม่าหลัน นายหญิงใหญ่เซียวก็เริ่ม รู้สึกให้ความสนใจขึ้นมาด้วย เธอพูดอย่างเป็นซาว่า “หม่าหลัน ไอ้บ้านี้ วันๆ ก็เอาแต่ตะลอนไปทั่ว ตอนที่อยู่ในศูนย์กักกันเมื่อ ครั้งก่อน ก็ควรจะขาของเธอหักทั้งสองข้างถึงจะบรรเทาความ เกลียดชังได้!”

เซียวเวยเวยที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพูดว่า “คุณย่า ถ้าอย่างนั้นในครั้ง นี้เราก็หาโอกาสทำให้ขาของเธอหักทั้งสองข้างไปเลย!

“ใช่ครับคุณย่า” เซียวไม่หลงก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที และพูด ออกมาว่า “ขาทั้งสองข้างของเธอให้หัก ผมไม่พอใจเธออยู่ใน สายตามานานแล้ว!

นายหญิงใหญ่เชียวมองไปที่เซียวฉางเฉียน และกล่าวว่า “ฉางเฉียน หม่าหลันดูถูกเหยียบหยามคุณมาโดยตลอด และ สร้างความอับอายให้กับตระกูลเซียวของเราทั้งหมด ถึงเวลาที่ คุณควรวางแผนให้ดีแล้วจริงๆ และสั่งสอนแม่นางปากตลาดคน นั้นสักหน่อย”

เซียวฉางเฉียนพยักหน้าอย่างซ้ำๆ “คุณแม่! ไม่ต้องห่วง! ผม จะไม่ปล่อยผู้หญิงเลวคนนี้ไปอย่างแน่นอน!

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันที่บ้านแล้ว เย่เฉินก็ โทรศัพท์ให้หงห้าขับรถเข้ามา รับเขาไปที่คอกเลี้ยงสุนัข
เขาวางแผนที่จะไปญี่ปุ่น ในวันพรุ่งนี้ และรีบจัดการกับเรื่อง ทั้งหมดที่เกี่ยวกับบริษัทผลิตยาโคบายาให้เรียบร้อย

อยากจะได้บริษัทผลิตยาโคบายามา จะขาดความช่วยเหลือ จาก โคบายา ชิอิจิโร่และโคบายา ชิจิโร่ของพี่น้องคู่นี้ไม่ได้ ในรถของหงห้า เยเฉันถามเขาว่า ” ในช่วงเวลานี้พฤติกรรม

ของโคบายา ชิอิจิโร่และโคบายา ชิจิโร่เป็นอย่างไรบ้างที่อยู่ใน

คอกเลี้ยงสุนัข?”

หงห้าหัวเราะ “เรียนอาจารย์เย่ สองพี่น้องพฤติกรรมดีมาก อยู่ในคอกเลี้ยงสุนัข และขยันทำงานได้ดีมาก และก็ไม่กล้า โอ้อวดไปทั่ว พวกเขาเชื่อฟังเหมือนกับนกกระทาตัวหนึ่งเลยที เดียว แต่ว่าพวกเขาสองคนไม่สามารถเจอหน้ากันได้ ก็เหมือน กับสุนัขสองตัวที่มีความแค้นต่อกัน ทุกครั้งที่เจอหน้ากันก็ต้องมี เรื่อง ตอนนี้ผมได้แบ่งแยกให้ทั้งสองคนไปยังพื้นที่ไม่เหมือนกัน และพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ทั้งสองได้เจอหน้ากัน

เยเฉินพยักหน้าเบาๆ ระหว่างโคบายา ชิอิจิโร่และโคบายาชิ จิโร่ มีความเกลียดชังต่อกันอย่างลึกซึ้งอยู่แล้ว

โดยเฉพาะโคบายา ชิอิจิโร่ ก่อนหน้านี้เขาถูกเย่เฉินหลอกลวง ไปครั้งหนึ่ง และแม้แต่พ่อของเขาก็ยังถูกเก๋เฉินหลอกลวงวางยา พิษจนตาย แต่เติมมันก็ช่างน่าสมเพชอยู่แล้ว แต่ไม่คาดคิดว่า น้องชายของเขายังโยนปัญหาอีก และโยนความผิดโทษฐาน วางยาพิษฆ่าพ่อผู้ให้กำเนิดของตัวเองให้เขา และยังใช้เงินเป็น จํานวนมากมาเป็นเงินรางวัล เพื่อที่จะซื้อหัวของเขาอีกด้วย
สามารถกล่าวได้ว่า เขาจะไม่มีวันยกโทษให้โคบายา ชิจิโร่ จนวันตายอย่างแน่นอน

อันที่จริง โคบายาชิจิโร่ก็มีความแค้นต่อพี่ชายของตัวเองคนนี้ อย่างมาก

เพราะว่าครั้งที่แล้วเย่เฉินก็ได้ชี้แจงอย่างชัดเจนแล้ว พี่น้อง สองคนมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถกลับไปญี่ปุ่นพร้อมกับ เขาได้ และอีกคนหนึ่งที่เหลืออยู่ก็ต้องอยู่ในคอกเลี้ยงสุนัขและ ทํางานไปตลอดชีวิต

และตัวเยเฉันเองก็มีแนวโน้มที่จะพาพี่ชายของเขาโคบายาชิ อิจิโร่กลับไปด้วย ดังนั้นเขาจึงหวังให้พี่ชายของเขาจะประสบ อุบัติเหตุบางอย่างในทุกๆ วัน และเป็นการดีที่สุดที่จะตายไป โดยตรง หากเป็นเช่นนั้นแล้วก็ ตัวเองก็จะกลายเป็นตัวเลือก เพียงคนเดียวของเยเฉิน