ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 669



บทที่ 669

หลังจากกินข้าวเสร็จ เย่เฉินปฏิเสธไม่ยอมให้ส่งหวั่นถึงไปส่งตัว เองกลับบ้าน อาลาเธอและท่านซึ่งที่หน้าประตูเทียนเซียง เดิน ไปยังธนาคาร CCBที่อยู่แถวๆเทียนเซียงเพียงลำพัง

เมื่อถึงCCBแล้ว เขาก็โอนเงินจากบัตรเอทีเอ็มที่คุณท่านซึ่งม อบให้ตัวเอง ออกไปเก้าร้อยเก้าสิบแปดล้าน หลังจากที่โอนเงิน เข้าบัตรของตัวเองแล้ว เขาก็นำบัตรที่มียอดคงเหลือสองล้าน กลับบ้าน

ในบ้าน เซียวฉางควนและหม่าหลันเพิ่งจะกินอาหารที่สั่งมา

เมื่อเห็นเขากลับมาแล้ว หม่าหลันก็รีบเอ่ยถามทันทีว่า : “เย เฉิน เรื่องที่แกไปดูฮวงจุ้ยมาเป็นยังไงบ้าง? ได้เงินมาไหม? ”

เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างราบเรียบว่า : “ได้มานิดหน่อย

“นิดหน่อยน่ะเท่าไหร่?” หม่าหลั่นโพล่งพูดออกไปว่า : “รีบ เอาเงินออกมาเลยนะ! ”

เย่เฉินหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมา แล้วพูดว่า : “ในบัตรนี้มีเงิน อยู่สองล้าน”

“สองล้าน? ! ” หม่าหลันดวงตาแข็งทื่อแล้ว!

เธอหยิบบัตรเอทีเอ็มมาไว้ในมือของตัวเองด้วยความตื่นเต้น โพล่งพูดว่า : “เด็กอย่างแกคงไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม? ในบัตรนี้มีเงินอยู่สองล้าน? ”

“ใช่” เย่เฉินพูดอย่างนิ่งๆ “ผมได้เช็คที่ตู้เอทีเอ็มแล้ว มีอยู่ สองล้านจริงๆ” “ดีมากเลย! ” หม่าหลันโห่ร้องอย่างตื่นเต้นไม่หยุดหย่อน

สองล้านเหรอ!

ไม่ใช่ว่าเป็นการหาเงินกลับมาชดเชยกับเงินที่ตัวเองเสียไป ก้อนใหญ่แล้วเหรอ?

เมื่อคิดว่าตัวเองจะได้ไปสถาบันเสริมความงามกับเพื่อนๆอีก แถมยังสามารถนัดเพื่อนขาไพ่เล่นไพ่นกกระจอกได้ ถึงขั้นได้อวด ร่ำอวดรวยที่ได้เข้าไปอยู่ที่Tomson Riviera หม่าหลันก็รู้สึกตื่น เต้นอย่างมากขึ้นมาทันที

“บัตรนี้มีรหัสหรือเปล่า?

เย่เฉินพยักหน้าพร้อมพูดว่า “มีรหัส รหัสก็คือ..

กําลังจะบอกว่ารหัสอะไร แต่เย่เฉินก็ได้สติกลับมาทันที

ไม่ใช่สิ!

เมื่อวานหม่าหลันพูดเองไม่ใช่เหรอว่าต่อไปจะให้เชียวฉาง ควนมาดูแลเรื่องเงิน?

ทำไมในเวลานี้ถึงได้มีหน้ามาถามรหัสกับฉันล่ะ?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็รีบหันหน้าไป พูดกับเซียวฉางควน ที่อยู่ข้างๆว่า : “พ่อ เมื่อวานไม่ใช่พูดว่า ต่อไปคุณจะเป็นคนดูแลเรื่องเงินในครอบครัว?

เซียวฉางควนก็เพิ่งจะมีสติกลับมา ทันใดนั้นก็คิดขึ้นได้ จริง

ด้วย! ฉันเป็นคนดูแลเรื่องเงินแล้ว ฉันควรจะเป็นคนที่ถือเงิน สองล้านนี้ไว้ ! ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นยืนทันที เดินสองสามก้าวมาตรงหน้า

หม่าหลัน พูดว่า : “เอาบัตรมาให้ผม

หม่าหลันซ่อนบัตรไว้ข้างหลัง โดยไม่รู้ตัว มองไปยังเซียวฉาง ควนอย่างสุขุม เอ่ยถามว่า “คุณจะทำอะไร? ”

เขียวฉางควนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นซาว่า “เมื่อวานคุณบอก ผมว่าจะให้ผมดูแลเรื่องเงิน วันนี้จะกลับคำพูดเหรอ?

หม่าหลันพูดอย่างล้ำๆ อึ้งๆว่า “เปล่านะ ฉันก็แค่อยากยืนยัน

สักหน่อยว่า ในบัตรมีเงินอยู่สองล้าน อย่างเย่เฉินพูดหรือเปล่า”

พูดจบ เธอก็พูดอีกว่า : “สามี พูดจริงๆนะคุณก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ยากที่จะจัดการเงินได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่งั้นคุณลอง คิดดู เงินในบ้านก็ให้ฉันเป็นคนดูแลเหมือนเดิมดีกว่า เป็นยัง ไง ? ”

เชียวฉางควนโมโหขึ้นทันที พูดด่าว่า : “หม่าหลัน เมื่อคืนคุณ เพิ่งจะพูดคำนี้ออกมา นี้ยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะ คุณก็ไม่ ยอมรับแล้ว? ”

หม่าหลัมพูดอธิบายว่า : “ไอ้หยา ฉันไม่ได้หมายความว่า อย่างนั้นจริงๆนะ..
“งั้นคุณหมายความว่ายังไง? ” เซียวฉางควรพูดด้วยน้ำเสียง เย็นชาว่า : “ผมจะบอกคุณนะ ต่อไปคุณไม่ต้องคิดวางแผนเรื่อง เงินแล้ว! ถ้าคุณยังยืนกรานที่จะดูแลเรื่องเงิน งั้นเราสองคนก็ไป หย่ากันเดี๋ยวนี้เลย!

หม่าหลันค่อนข้างหวาดกลัวเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะอยากได้สองล้าน แต่เย่เฉินไม่บอกรหัสกับตัวเอง ตัวเองถือบัตรไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร เงินก็เบิกออกมาไม่ได้

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงยื่นบัตรให้เชียวฉางควนอย่างแค้นใจ ตามด้วยเบือนหน้าไป จ้องมองเยเงินอย่างโหดเหี้ยมแวบหนึ่ง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ