บทที่ 170 ต่งตั่งหลินสารภาพรัก (2)

ไม่น่าแปลก หลังจากวันนั้น ตนหาหินก้อนนั้นหาเท่าไรก็หาไม่พบ ที่แท้วันนั้นทำหล่นหาย! และบังเอิญต่งรั่งหลินเก็บไป……

ครั้งนี้คงจะยากที่จะสรรหาคำอธิบายได้อีกแล้ว ซวยแล้ว

เยเฉันคิดถึงตรงนี้ ทำได้เพียงแสร้งโง่ พูดว่า “หมายความถึง อะไร นี่มันแค่หินก้อนนึงไม่ใช่เหรอ?”

ต่งรั่งหลินจ้องตาของเยเงินอย่างจริงจังพูดว่า: “คุณอย่าโกหก ฉันเลย จางเอ้อเหมาบอกฉันแล้ว หินก้อนนี้เป็นของคุณเรียกว่า หินคุ้มกัน ในโลกนี้มีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น”

เย่เฉินได้ฟังคำพูดนี้ ในใจนั้นค่าจางเอ้อเหมาที่ปากเสียจาง เอ้อเหมาคนนี้ทำไมถึงพูดจาออกไปหมดโดยไม่คิด

ดูเหมือนตั้งรั่งหลินยืนยันด้วยหลักฐานที่หนักแน่น เยเงินท่า ได้เพียงพยักหน้ายอมรับ “เอาเถอะ ผมยอมรับ คนที่ช่วยเหลือ คุณที่โรงแรมจินหลิงตอนนั้นคือผมเอง วันนั้นก็เป็นการพบกัน โดยบังเอิญ คุณอย่าบอกกับซูหนเด็ดขาดนะ!”

หลังจากที่เย่เฉินยอมจำนนด้วยหลักฐาน เวลานั้น ทั้งสองคน นิ่งเงียบไม่ปริปากสักคำ

สิ่งที่เย่เฉินอึดอัดก็คือ ตนเองปกปิดสถานะมาตั้งนาน แต่กลับ ถูกต่างหลินเปิดเผย ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเธออย่างไรดี
และต่งตั่งหลินเองจิตใจเกิดรู้สึกหวั่นไหวราวกับคลื่นที่โหมขัด กระหน่ำ ภายในใจรู้สึกสับสนยิ่งนัก

ต่งรั่งหลินมองไปที่เย่เฉิน กี่ครั้งแล้วที่อยากจะเอ่ยปาก แต่ก็ หยุดและไม่พูดต่อ ในที่สุดเธอรวบรวมความกล้า ก้าวออกมา ข้างหน้าหนึ่งก้าว ยืนห่างกับเยู่เป็นเพียงแค่ฝ่ามือเดียว

“เย่เฉิน ฉัน……ฉันชอบคุณ!

เยเฉันถึงกับอ้าปากค้าง ถอยหลังไปหนึ่งก้าว พูดว่า “รั่งหลิน ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ คุณ…….

ต่งตั่งหลินกัดฟันแล้วพูดต่ออีกว่า “จะเป็นอะไรไป? ฉันรู้ดีว่า คุณกับชูหนไม่มีความรู้สึกต่อกัน ตอนนั้นสาเหตุที่พวกคุณ แต่งงานกัน ทั้งหมดเป็นเพราะคุณท่านใหญ่เชียว ในเมื่อเป็นเช่น นั้น งั้นฉันก็ไม่ถือว่าแย่งสามีของเพื่อนสนิท อย่างมากก็ถือว่า แย่งสามีปลอม ๆ ของเพื่อนสนิท

พูดแล้ว ต่งรั่งหลินก็จับมือของเยเฉิน วางไว้ที่หน้าอกของ ตนเอง ใช้คำกล่าวของคนรักทั่วไปพูดกันว่า “เย่เฉิน หน้าตา ของฉันไม่แย่ไปกว่าซูหน รูปร่างก็ไม่ด้อยไปกว่าเธอ ฉันก็ยัง เป็นลูกสาวคนโตของตระกูลต่ง อีกทั้งฉันรักคุณมากกว่าเธอ ฉัน ยอมที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อคุณ

เย่เฉินสัมผัสได้ถึงความคิดของตั้งรั่งหลินที่พรั่งพรูออกมา รีบ ดึงมือกลับ พูดปฏิเสธไปว่า “รั่งหลิน พวกเราทั้งสองเป็นไปไม่ได้ อย่างแน่นอน ฉันไม่อาจทรยศต่อชูหน และฉันเชื่อว่า ตอนนี้คุณ รู้สึกไปเพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น อย่ามอบหัวใจไว้ที่ฉันเลย มันไม่คุ้มค่าหรอก”

ต่งตั่งหลินถูกเย่เงินปฏิเสธ ปั้นหน้าสวยพูดเสียงแข็งว่า “ไม่ เมื่อวานฉันกลับไปคิดตลอดทั้งคืน เปเฉิน ตั้งแต่ที่คุณช่วยเหลือ นครั้งแรก ฉันหลงรักคุณแล้ว และช่วยชีวิตฉันเป็นครั้งที่สอง ความรักของฉันที่มีต่อคุณไม่มียาอะไรจะรักษาได้อีกแล้ว! ”

พูดแล้ว ด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้นของเธอ พูดเสียงดังว่า “ฉัน ขอบคุณ! ก็ฉันรักคุณ! คุณเชื่อฉัน หากคุณยินดีอยู่กับฉัน ฉันจะ ไม่ให้ผู้ใดดูถูกคุณได้เป็นอันขาด! ชั่วชีวิตนี้ฉันจะเป็นผู้หญิงอยู่ เคียงข้างคุณ คอยสนับสนุนคุณ!

เยเฉันอดไม่ได้ที่จะแสร้งยิ้ม

ต่งรั่งหลินรู้แต่เพียงว่าตนเองเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเธอ แต่ ไม่รู้ว่าตนยังเป็นประธานของเหากรุ๊ป เป็นคุณชายใหญ่แห่ง ตระกูลเยอีก ถ้าหากตนเองอยากที่จะไม่ให้ผู้อื่นดูถูก ก็รีบเปิด เผยสถานะไปแล้ว ก็จะได้รับการนับหน้าถือตาจากคนมากมาย เคารพนอบน้อม

แต่การใช้ชีวิตแบบนั้น ตนเองหาได้ไม่ยากนัก

แต่ว่า เย่เฉินไม่สามารถพูดแบบนั้นได้ ไม่อย่างนั้นอาจจะ ทําร้ายจิตใจของต่งตั่งหลินเกินไป

และก็ยังอาจเปิดเผยสถานะที่แท้จริงของตนเองอีก

ต่งตั่งหลินมองไปที่เย่เฉิน กล่าวอย่างเสียงแข็งอีกเหมือนเดิม อีกว่า: “ตอนนี้คุณปฏิเสธฉันไม่เป็นไร แต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน ฉันจะใช้การกระทำที่จริงใจของฉันทำให้คุณรู้ว่า ฉันรัก คุณมากกว่า หนเสียอีก เหมาะสมกับคุณ แม้ว่าในอนาคตจะ ทําได้แค่คนรักที่แอบชอบ ฉันก็ยินดีที่จะอยู่กับคุณไปชั่วชีวิต

เย่เงิน พูดไปด้วยความจำใจว่า “รั่งหลิน เวลานี้คุณนุ่มบ่าม ไปหน่อย ฉันขอร้องให้คุณ ใคร่ครวญให้รอบคอบอีกครั้ง อย่างนี้ นะ ผมกลับไปทำอาหารที่บ้าน คุณเองก็ไตร่ตรองดูให้ดีอีกครั้ง

พูดจบ เย่เฉินขับรถจักรยานไฟฟ้าจากไป

เย่เฉันรู้สึกว่าต่งตั่งหลินอารมณ์ร้อนเพียงชั่วครู่ หลบหน้าสัก พัก ผ่านไปสองวัน เธอคงไม่มีความคิดเช่นนี้แล้วอย่างแน่นอน

แต่ว่าเวลานี้ต่งรั่งหลินมองไปที่เเฉินที่กำลังจากไป แล้ว ตากลับเหมือนเดิมยังคงมีความมั่นคงอย่างเดิม เธอบอกกับตัว เองว่า: “ต่งตั่งหลินอย่าเศร้าใจไป คุณต้องทำได้!