บทที่ 1752

ดังนั้นกัปตันจึงหยิบเครื่องสื่อสารขึ้นมาทันที และประกาศใน ห้องโดยสารว่า “คุณเฉิน เราได้รับอนุญาตในการเข้าคิวจาก หอคอยแล้ว หอคอยให้เราอยู่ด้านหลังเครื่องบินลำที่ไปเมืองจง ให้ที่อยู่ในโรงเก็บเครื่องบินหมายเลขสิบสอง ตอนนี้เครื่องบินที่ เข้าคิวรอออกเครื่องที่สนามบินโอซาก้าค่อนข้างเยอะ อาจใช้ เวลาประมาณสี่สิบนาทีในการนำเครื่องบินขึ้นไป

ทันทีที่เยเฉันได้ยินว่าเครื่องบินที่เขากำลังขึ้นอยู่ด้านหลัง เครื่องบินของตระกูลซู ดังนั้นเขาก็พูดกับเฉินจือข่ายทันทีว่า “ไป ไปที่ห้องนักบิน!”

เฉินจือข่ายเดินตามเเฉินไปอย่างรวดเร็ว และบีบอัดเข้าไป

ในห้องนักบินที่ค่อนข้างคับแคบด้วยกัน

ทันทีที่เฉินจือข่ายเข้ามา เขาก็ถามกัปตันว่า “เครื่องบินที่จะไป เมืองจงไห่นั่นอยู่ที่ไหน?”

กัปตันชี้ไปที่เครื่องบินที่เพิ่งถูกดันออกจากโรงเก็บเครื่องบินที่ อยู่ข้างๆ และกำลังเลี้ยววนอยู่กับที่ แล้วพูดว่า “ผู้จัดการทั่วไป เฉิน ก็คือเครื่องบินลำนั้น

เฉินจือข่ายพยักหน้า และเห็นว่าหลังจากเครื่องบินเลี้ยววนอยู่ กับที่แล้ว หันไปทางรันเวย์ ดังนั้นจึงรีบพูดกับกัปตันว่า “รีบตาม เขาไปเร็วเข้า!”
กัปตันเพิ่มแรงขับของเครื่องยนต์ทันที และเครื่องบินก็ได้ตาม หลังของเครื่องบินของตระกูลซู และขับไปข้างหน้าอย่างไม่เร่งรีบ

เมื่อเห็นเครื่องบินที่มีปีกที่สั่นอยู่ข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ใบ หน้าของเเฉินก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ลึกขึ้น

ในขณะนี้ ในเครื่องบินแอร์บัส A320 ที่ส่งมาจากตระกูล ผู้ ยอดฝีมือระดับสูงกว่าห้าสิบคนจากตระกูลซูนั่งอยู่อย่าง เรียบร้อย

ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง มองดูซูรั่วหลีที่มีใบหน้าที่เข้มขรึมนั่ง อยู่ตรงหน้า ก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า “คุณหนูรั่วหลี การดำเนินงานในครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างมากภายใต้คำ สั่งของคุณ และเราได้กำจัดทั้งตระกูลมัตสึโมโตะไปทั้งตระกูล พวกเราเองไม่มีใครเสียชีวิตเลย และเรากำลังจะถอนตัวได้ สำเร็จในครั้งนี้ ตราบใดที่เครื่องบินของเราบินขึ้นไป กรม ตำรวจนครบาลโตเกียวก็จะไม่มีวันพบเราในชีวิตนี้!

ทันทีที่คนอื่นๆ ได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาก็รีบพูดตามเช่นกัน “ใช่ คุณหนูรั่วหลี คราวนี้คุณมีความเป็นผู้นำที่ดี หลังจากที่กลับไป แล้ว คุณก็จะเลื่อนตำแหน่งให้คุณอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นคุณ อย่าลืมพวกเรานะ!”

ซูรั่วหลีพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันก็เป็นลูกน้องของตระกูลซู เหมือนกับพวกคุณ ตราบใดที่ทุกคนทำงานได้ดี ผู้นำตระกูลก็จะ ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังอย่างแน่นอน”
หลังจากนั้น ซูรั่วหลีก็พูดอีกครั้งว่า “หลังจากที่ฉันกลับไปใน ครั้งนี้ ฉันก็จะรายงานความจริงต่อผู้นำตระกูล และขอผลงานให้ ทุกคนอย่างแน่นอน โปรดทุกคนวางใจได้เลย!

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ต่างก็หัวเราะและทำท่าค่านับจีนเพื่อ กล่าวขอบคุณ

แม้ว่าทุกคนจะเป็นผู้ยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้ แต่ลึกๆ แล้วพวก เขาก็ได้เข้าโลกแห่งความจริงอย่างสมบูรณ์ และที่พวกเขาเสี่ยง ชีวิตเพื่อตระกูลซูก็คือเห็นแก่เงินนั่นเอง

เมื่อได้ยินซูรั่วหลีบอกว่าจะขอผลงานให้กับทุกคน ทุกคนก็ ย่อมรู้ดีใจอยู่แล้ว นั่นก็หมายความว่าตระกูลซูจะตอบแทนทุกคน ด้วยเงินสดจํานวนมหาศาลอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลานั้น

ดังนั้น ทุกคนจึงปรบมืออย่างมีความสุข ร้องออกเสียงและ

ผิวปากอย่างไม่สิ้นสุด

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของซูรั่วหลีก็สั่นขึ้นมา

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็นว่าเป็นสายของซูโสว่เต้า รีบรับ โทรศัพท์ และกล่าวด้วยความเคารพว่า “ผู้นำตระกูล

เสียงของซูโสว่เต้าดังขึ้นมา “รั่วหลี ฝั่งคุณเป็นยังไงบ้าง? กำลังจะออกตัวแล้วใช่ไหม? ไม่มีอุบัติเหตุและข้อขัดข้องอะไร ระหว่างทาง ใช่ไหม?”

ซูรั่วหลีพูดอย่างเร่งรีบว่า “ตอบผู้นำตระกูล เครื่องบินของเรา อยู่ในคิวสำหรับนำเครื่องขึ้นแล้ว และคาดว่าจะบินได้ไม่เกินครึ่งชั่วโมง!

“ดีมาก!” ซูโสว่เต้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า “งานในครั้งนี้ คุณทำได้ ดีมาก!รอให้กลับมาถึงที่เป็นจิง คุณจะได้รับรางวัลใหญ่อย่าง แน่นอน!”

ซูรั่วหลีกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ผู้นำตระกูล มันเป็นพรของรั่ว

หลี ที่ได้แบ่งปันความทุกข์ของคุณและตระกูลซ

ซูโสว่เต้าหัวเราะและพูดว่า “รั่วหลีเอ๊ย ผมซูโสบู่เต้าโชคดีมาก ที่มีคุณเป็นแม่ทัพที่เก่งกล้าเช่นนี้คุณไม่ใช่อยากกลับไปเที่ยวที่ บ้านเกิดของคุณมาโดยตลอดเหรอ หลังจากกลับมาในครั้งนี้ ผม ก็จะให้คุณมีวันหยุดที่ดี และกลับไปพักผ่อนที่บ้านเกิด คุณ สามารถพักผ่อนได้จนถึงเทศกาลโคมไฟแล้วค่อยกลับมา!

ซูรั่วหลีกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณผู้นำตระกูล! ฉันก็อยาก กลับไปเยี่ยมบ้านสักหน่อยมาโดยตลอดจริงๆ คงจะดีถ้าฉันได้ พักผ่อน!”

ซูโสบู่เต้ากล่าวว่า “งานในครั้งนี้คุณทำได้ดีมากขาดนี้ และ คุณจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่เมื่อกลับไป

เมื่อซูรั่วหลีกำลังจะกล่าวขอบคุณ เฮลิคอปเตอร์จำนวนมาก คำรามจากทุกทิศทุกทาง นอกหน้าต่าง ยังจะสามารถเห็นรถ ลำเลียงพลหุ้มเกราะจำนวนมากส่งเสียงคำรามมาถึง ล้อมรอบ เครื่องบินอย่างมิดชิด

บนท้องฟ้า เฮลิคอปเตอร์ใช้โทรโข่งพลังสูงพูดด้วยเสียงดัง ลั่นว่า “ผู้คนที่อยู่ด้านล่างจงฟัง พวกเราคือกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น! ตอนนี้พวกคุณได้ถูกล้อมรอบไปหมด แล้ว!”