บทที่ 2475

“อ้อๆๆ!” ถึงเขียวฉางควนจะรู้สึกหมดสนุก แต่ก็แสร้งทำเป็น เข้าใจขึ้นมาทันที เขาตบหัวตัวเอง จากนั้นจึงถอนหายใจแล้วพูด ว่า “โอ๊ย เธอดูสมองฉันสิ เอาแต่คิดเรื่องในอดีต จนลืมเรื่อง สำคัญไปเลย”

เขารีบพูดขึ้นมาอีกว่า “เหม่ยจิง นั่งรอฉันก่อนนะ เดี๋ยวฉันไป เอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้

หานเหม่ยฉิงรีบพูดว่า “ชั้นหนึ่งมีห้องน้ำ เดินไปแล้วเลี้ยว ซ้าย”

“โอเค!”

เมื่อเห็นเขียวฉางควนเดินไปห้องน้ำ หานเหม่ยฉิงถึงกับโล่ง

อันที่จริงเธอรู้จุดประสงค์ของเซียวฉางควนอก

พูดตรงๆ เซียวฉางควนไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ชายคนแรกของ เธอ เขายังเป็นผู้ชายคนเดียว ที่เธอรักมาตลอดชีวิต ดังนั้นในใจ ของเธอจึงรอคอยและเพ้อถึงเซียวฉางควน

แต่เพราะเธอได้รับการอบรมมาอย่างดี และเป็นผู้หญิงสง่า งามมาตลอดชีวิต

ถึงเธอรู้ว่าตอนนี้เซียวฉางควนกับหม่าหลันจะแยกกันอยู่ แต่การสมรสของพวกเขายังคงอยู่ สำหรับเรื่องนี้ เธอคิดว่ายังไงตัว เองก็ไม่สามารถทำผิดหลักการได้

ถึงแม้ตอนนั้นหมาหลันจะใช้ร่างกาย เข้ามาแทรกความรู้สึก

ระหว่างเธอกับเขียวฉางดวน อย่างหน้าไม่อาย แต่เธอไม่มีทาง ทำแบบนั้น ตอนที่เธอกำลังหดหู่ใจ เซียวฉางควนเดินมาพร้อมกับผ้า

ขนหนูชุบน้ำ

เซียวฉางควนเอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าผากให้เธอ พลางพูดว่า “นี่ เหมยฉิง ฉันซื้ออาหารที่ย่อยง่ายมาให้เธอ เดี๋ยวฉันพาเธอไปพัก ผ่อนที่ห้อง แล้วค่อยป้อนอาหารให้เธอกิน เธอกินยาลดไข้ไป แล้ว อีกไม่นานได้น่าจะลดลง

หานเหม่ยงพยักหน้า “ลำบากนายแล้วนางกวน เอาจริงๆ ฉันก็หิวนิดหน่อย ไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน

เซียวฉางควนรีบพูดว่า “เฮ้อ ทำไมเธอไม่รีบบอกให้เร็วกว่านี้ เธอป่วย ควรจะบอกฉันทันที แต่ดูเธอสิ ถ้าฉันไม่ถามในวีแชท เธอคงไม่พูดความจริงกับฉัน!!

หานเหม่ยฉิงพูดว่า “ฉันไม่อยากรบกวนนาย คิดว่าตัวเองจะ ทนได้ คิดไม่ถึงว่าอาการจะหนักขึ้นเรื่อยๆ”

เซียวฉางควนถอนหายใจ และพูดอย่างเอ็นดู “ถ้ามีเรื่องแบบ นี้อีก เธอต้องบอกฉันทันที ฉันจะรีบมาแน่นอน เข้าใจไหม!

หานเหม่ยงพยักหน้า และพูดอย่างซาบซึ้ง “ได้…ฉันเข้าใจแล้ว…

เขียวฉางควนพอใจ และพูดว่า “ใช่สิเหม่ยจิง เครื่องวัด อุณหภูมิของเธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันวัดให้เธออีกที ดูว่าดีขึ้นหรือ

หานเหม่ยงพยักหน้า และชี้ไปที่เครื่องวัดอุณหภูมิ จากนั้นจึง พูดว่า “ตอนที่นายยังไม่มา ฉันว่าจะวัดดูสักครั้งแต่ฉันไม่มีแรง เลยสะบัดไอ้เครื่องวัดอุณหภูมิที่ทำจากแก้วไม่ไหว นายช่วย สะบัดให้หน่อย…

เซียวฉางควนรีบหยิบเครื่องวัดอุณหภูมิขึ้นมา เขาสะบัด พลาง พูดอย่างเจ็บปวด “เฮ้อ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าพอลไปทำงานนอกสถาน ที่ ไม่งั้นฉันคงมาหาเธอเร็วกว่านี้ เธอป่วยอยู่บ้านคนเดียว ถ้า เกิดอะไรไม่คาดฝันขึ้นมา จะทำยังไง…

พูดพลาง เขาก็ยื่นเครื่องวัดอุณหภูมิที่สะบัดเรียบร้อย ให้หาน เหม่ยฉิง จากนั้นจึงพูดว่า “รีบหนีบเอาไว้ ครั้งหน้าซื้อแบบ ดิจิตอลดีกว่า อยู่คนเดียวจะได้ไม่ลำบาก

เมื่อพูดจบ เหมือนเขาคิดอะไรออก จึงเปลี่ยนเป็นพูดว่า “ไม่ ต้องซื้อแบบดิจิตอลดีกว่า เครื่องวัดอุณหภูมิแบบดิจิตอลไม่ แม่นยำเท่าแบบแก้ว ถ้าเธอสะบัดไม่ไหว ก็เรียกฉันได้ ฉันช่วย เธอเอง”

หานเหม่ยงพยักหน้าอย่างซาบซึ้ง

เธอปลื้มใจกับการดูแลเอาใจใส่ของเซียวฉางควนมาก โดย เฉพาะตอนป่วย ไม่รู้ความรู้สึกต้องการที่พึ่งพา ผุดขึ้นมาจากไหน
จากนั้นเธอจึงพูดอย่างเขินอาย “ขอบใจนะฉางควน เขียวฉางควนหัวเราะ แล้วพูดว่า “เธอกับฉันยังต้องพูด ขอบคุณกันอีกเหรอ ตอนนั้นเธอก็ดูแลฉันแบบนี้ไม่ใช่หรือไง”

เมื่อหานเหม่ยจิงได้ยิน สีหน้าของเธอแดงระเรื่อ เธอพูดเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ “นั่นเป็นเรื่องในอดีตแล้ว นาย ไม่ต้องเอามาพูดหรอก…