บทที่ 2034

“คุณ…คุณซ่ง?!”

ซึ่งหวั่นถึงมองไปที่ฮาชิโมโตะ ชินอิจิด้วยความรังเกียจ และ ถามว่า: “คุณฮาชิโมโตะต้องคิดไม่ถึงว่า ฉันซึ่งหวั่นถึงยังมีชีวิต อยู่ใช่มั้ย?!”

ฮาชิโมโตะ ชินอิจิวิตกกังวลจนสั่นเทาไปทั้งตัว เขารู้ว่า เรื่องที่ตัวเองฆาตกรรมซึ่งหวั่นถึงช่างชั่วร้าย

ก่อนหน้านี้ซึ่งหวั่นถึงสูญหายไร้ร่องรอย และผู้ช่วยสองคนของ เธอกับคนขับรถก็ถูกฝังอยู่ในอุบัติเหตุจราจรที่มนุษย์สร้างขึ้น

นอกเหนือจากสิ่งอื่นใด แค่ฆ่าสามคน ก็เป็นโทษร้ายแรงอย่าง

แน่นอน ในโทษของการฆาตกรรม ก็เป็นเรื่องราวที่ชั่วร้ายอย่าง

ยิ่งและวิธีการนี้ก็โหดร้ายอย่างยิ่งแบบนั้น

ตอนนี้ ซึ่งหวั่นถึงก็ยืนอยู่ตรงหน้าของฮาชิโมโตะ ชินอิจิทั้ง เป็นแบบนี้ ดังนั้นเขาก็ตระหนักได้ในทันที นี่เป็นซึ่งหวั่นถึงที่มา แก้แค้นตัวเอง!

เขาแทบจะร้องไห้ขอร้องในทันที “คุณทุ่ง เกี่ยวกับเหตุการณ์ ที่คุณประสบอุบัติเหตุนั้น ผมไม่ใช่ผู้บงการที่แท้จริง! ผู้บงการ ที่แท้จริงคือซ่งหรง พี่ชายของคุณ! ทุกอย่างเขาเป็นผู้บงการอยู่ เบื้องหลัง!”
ซึ่งหวั่นถึงถามด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า “หา? ซึ่งทรงเป็นแพะ เหรอ? งั้นฉันถามคุณหน่อย ใครหลอกฉันว่า คุณวาตานาเบะจะ เซ็นสัญญากับฉันเหรอ? ใครเป็นคนหลอกฉันไปที่พื้นที่ภูเขาเขต นิชิทามะโตเกียวเหรอ? แล้วใครเป็นคนจัดเตรียมการให้คนชน พวกเราสี่คนตกลงไปที่หน้าผาพร้อมกับรถเหรอ?!”

ฮาชิโมโตะ ชินอิจิถูกซ่งหวั่นถึงบีบคั้นถามอย่างไม่หยุดหย่อน ตกใจมากจนขวัญหนีดีฝ่อ และพูดขอร้องว่า “คุณซ่ง ทั้งหมดนี้ เป็นความคิดของพี่ชายคุณ คุณจะโทษก็ไปโทษเขา อย่าโทษมา ผมนะ..”

ซึ่งหวั่นถึงก็ตั้งคำถามว่า “ตามที่คุณพูดมานี้ ถ้าหากตอนนี้ ฉันให้คนโยนคุณลงทะเล งั้นคุณก็จะโทษฉันไม่ได้ ใช่มั้ย?

เมื่อฮาชิโมโตะ ชินคิจิได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็กลัวจนซีดเซียว และร้องไห้พูดลนลานว่า “คุณซึ่ง ผมไม่ได้หมายความว่าแบบ นี้…ผม…ผม…ผมก็แค่อยากจะขอให้คุณไว้ชีวิตผมด้วย…ตราบ ใดที่คุณสามารถที่จะไว้ชีวิตผมได้ ให้ผมทำอะไรผมก็ยอมทำทุก อย่าง!”

ซึ่งหวั่นถึงมองไปทางเเฉิน และถามว่า “อาจารย์เย คนคนนี้ คุณเตรียมจะจัดการยังไง?”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไว้ชีวิตสุนัขนี้อย่างเขาก่อน รอกลับไปถึงเมืองจินหลง ผมก็ย่อมให้โอกาสเขาได้ชดเชยงาน หากเขาสามารถเกาะกุมไว้ได้ งั้นก็จะไว้ชีวิตสุนัขอย่างเขา หาก เกาะกุมไว้ไม่ได้ งั้นก็สับละเอียดให้อาหารสุนัข
ฮาชิโมโตะ ชินคิจิรีบพูดขอร้องว่า “คุณอยากให้ผมทำอะไรก็ บอกมาได้เลย! ผมจะทำให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน ขอเพียงแค่คุณ สามารถไว้ชีวิตสุนัขนี้อย่างผมได้

เยเฉันพูดอย่างเยือกเย็นว่า “รอกลับไปที่เมืองจินหลง ฉันจะ ให้แกเผชิญหน้ากับทุ่งทรงตัวต่อตัว ถึงเวลานั้น แกจะต้องพูด เรื่องราวทั้งหมดที่แกทำกับซึ่งทรง ออกมาให้อย่างละเอียด กล้าตกหล่นหนึ่งคำ ฉันจะฆ่าแก!”

ฮาชิโมโตะ ชินคิจิรีบพยักหน้ารัวๆ และร้องไห้พูดว่า “คุณ วางใจเถอะ ผมจะเชื่อฟังคุณและพูดตามความจริง!

เย่เฉินก็เอาผ้าขนหนูยัดเข้าไปในปากของเขาอีกครั้ง และพูด กับลูกน้องของนางาฮิโกะ อิโตะว่า: “เฝ้าดูเขาต่อไป

คนคนนั้นรีบพูดว่า “ได้ครับคุณเย่!”

เย่เฉินพูดกับซ่งหวั่นถึงว่า: “หวั่นถึง ฮาชิโมโตะ ชินอิจิคนนี้ ตอนนี้ก็กักขังอยู่ที่นี่ก่อน รอหลังจากที่เขาถึงเมืองจีนหลังเผชิญ หน้ากับซ่งหรง ผมก็ย่อมจะให้ทางออกที่น่าพอใจกับคุณ

ซึ่งหวั่นถึงพูดด้วยความเคารพว่า “ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการ ตัดสินใจของอาจารย์เย่!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “เอาล่ะ คุณไปพักผ่อนในห้อง เถอะ ผมไปยืนบนดาดฟ้าสักพัก ซึ่งหวั่นถึงถามอย่างรีบเร่ง“อาจารย์เย่ หวั่นถึงจะไปอยู่บน

ดาดฟ้ากับคุณสักพักค่อยกลับห้องได้มั้ย?”
เย่เฉินพยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ได้อยู่แล้ว งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ!”