ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 262



บทที่ 262

“อาจารย์? เทพมังกรตัวจริง?” เขียว เขียนรีบพูดว่า “คุณลุง ชื่อ หรือว่าคุณแก่จนเลอะเลือนไปแล้ว ถูกไอ้คนจนๆ หลอกเข้า แล้วเขาเป็นอาจารย์ที่ไหนกัน มังกรตัวจริงอะไรกัน เขาก็แค่ ลูกเขยจนๆ ที่แต่งเข้าบ้านเขาแต่งเข้ามาในตระกูลเชียว ปฏิบัติ ต่อฉันเหมือนแขกผู้มีเกียรติ และให้เชียวเวยเวยพี่สะใภ้ของเขา มานอนกับฉันด้วย เทียบกับฉันแล้ว เขาก็แค่ขนเล็กๆเส้น หนึ่ง!

“พูดมาถึงจุดนี้ เซียวเซียนก็ได้พูดอีกว่า “คุณลุงซื้อ ได้ ยาจกนั่น คุ้มแล้วเหรอที่คุณจะปกป้องขนาดนี้ จนกระทั่งไม่ สนใจความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูลตลอดหลายสิบปีของพวก เราเลยเหรอ?”

“บัดซบ! “ซื้อเทียน ได้ยินคำพูดของเขา ทันใดนั้นก็โกรธ เป็นฟืนเป็นไฟ มือคว้าสากตำยาที่อยู่ข้างๆ ลงไปที่หัวของ เซียวอี้เขียนอย่างแรง ปากด่าว่า “ยังจะกล้าพูดจาหยาบคาย กับอาจารย์เย่! แกไสหัวไปเดี๋ยวนี้นะ!

เซียว เซียนไม่ได้หลบ ถูกสากตำยาของซื้อเทียนฉีดีเข้าไปที่ ศีรษะ เจ็บจนปากบิดปากเบี้ยว จู่ๆก็หัวก็พูดขึ้นมา

เขาจ้องและ เปิดปากอ่าว่า: “คนแซ่ อ ตาแก่แก่จนตาฝ้า ฟางขนาดนี้แล้วเหรอ! เชื่อค่หลอกลวงแบบนั้นก็ไม่เป็นไร แต่ คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ฉันก็กล้า! แม่งเอ่ยฉันจะฆ่าแก! ”
พูดจบ เขายเก้าอี้ขึ้น ต้องการที่จะฟาดไปทางซื้อเทียน

แม้ว่าชื่อเทียนจะอายุมาก แต่ก็เป็นคนที่ฝึกฝน หลังจากที่ แผลเก่าจากการบาดเจ็บภายในปีนั้นถูกเข่เงินใช้ยาวิเศษ รักษาหายแล้ว ร่างกายมีความคล่องตัวและยืดหยุ่นมากขึ้น ไอ้ อ้วนวัยกลางคนอย่างเดียว เซียนไหนเลยจะเทียบได้

ดังนั้น ชื่อเทียบวาร์ปตัวหายไปอย่างรวดเร็ว หลีกเลี่ยงมา นั่งที่เขียว เขียนฟาดเข้ามา

การจู่โจมของเซียวอี้เซียนไม่เป็นผล ได้ยกเก้าอี้อีกตัว กัดฟัน พูดว่า “คนแซ่ซื้อ ถ้าแกยังอยากจะมีชีวิตรอด ก็เอายาครึ่ง หนึ่งมาให้ฉันซะดีๆ ไม่งั้นละก็ วันนี้ฉันจะฆ่าแก! ”

“ไอ้เลว แกคิดจะทำร้ายคุณตาของฉันฉันจะดีแกให้ตาย! ” เฉินเสี่ยวจาวโมโห พับแขนเสื้อขึ้นแล้วพุ่งเข้าหาเขา

ในวงการการแพทย์ที่มีการศึกษาแพทย์แผนจีนมาหลายปี จะ ต้องเรียนศิลปะการต่อสู้มาไม่มากก็น้อย ตระกูลซื้อก็เช่นกัน ตระกูลชื่อไม่เพียงแต่เป็นตระกูลใหญ่แพทย์แผนจีน ยังเป็นตระ กูลซื้อที่มีศิลปะการต่อสู้ ถึงแม้ว่าเฉินเสี่ยวจาวคนนี้จะเป็นหลาน สาวก็ตาม แต่ร่างกายยังได้ฝึกกังฟูมาเป็นอย่างดี รับมือกับ เขียว เขียนได้เหลือเฟือ

เซียวอี้เขียนสติยังไม่ได้กลับมา ก็ถูกเฉินเสี่ยวจาวเตะที่หนึ่ง ล้มลงไปที่พื้น ตามด้วย เฉินเสี่ยวจากปลายของรองเท้าผ้าใบ เหยียบคอของเขาไว้ พูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้ายังไม่ไสหัวไป อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ! “
เขียวอี้เรียนรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเสี่ยวลาว รีบหนี ออกไปจาก ชื่อถัง ก่อนจะออกไปยังตะโกนด่าข่มขู่ว่า “คน แชื่อ ฝากไว้ก่อนนะ ความแค้น ในวันนี้ วันข้างหน้าฉันจะต้อง กลับมาแก้แค้นแกแน่!

“ไอ้บัดซบเอ่ย! “ซื้อเทียนพูดด้วยความโมโหง่า “ใสหัว ไป จากวันนี้ไปอย่าให้ฉันเห็นหน้านายอีกนะ! ”

เขียว เขียนหนีออกจากคลินิกอย่างสะบักสะบอม โกธรจน หน้าซีดทั้งหน้า

มองเห็นเขียว เขียนออกมา เซียวจางเฉียนรีบไปรับแล้วถาม ว่า “เซียวเซียน เป็นยังไงบ้าง? หมอเทพซีอรักษาให้คุณ เสร็จแล้วเหรอ?”

เซียว เซียนกัดฟันพูดว่า “ไอ้สารเลวเนรคุณ คิดไม่ถึงว่าจะ บอกว่า เยเฉันคนนั้นจะเป็นผู้มีพระคุณของเขา เป็นตายยังไงก็

ไม่รักษาให้ฉัน แม่งยังลงมือกับฉันอีก ยังไล่ฉันออกมา! ”

เขียวฉางเฉียนคิดไม่ถึงว่า ซื้อเทียนจะถูกเก๋เฉินคนจนๆ คนนี้ สะกดจิตแล้ว อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพร้อมพูดว่า : “เยเฉิน คนนี้ ตามซื้อไม่เล็กจริงๆ!!

เขียว เขียนพูดพร้อมกับโมโหว่า: “แม่งเอ้ยฝากไว้ก่อน เถอะ ไม่ว่าจะเป็นชื่อเทียน หรือว่าเเฉินคนนั้น จะไม่ให้มี จุดจบที่ดีแน่นอน! ฉันจะต้องทำให้พวกเขาชดใช้อย่าง สาสม! ”

เขียวฉางเฉียนยังเคยได้รับความทุกข์ยากจากเย่เฉิน แต่ทนทุกข์มาโดยตลอดจนไม่มีโอกาส และก็ไม่มีความสามารถที่จะ ไปแก้แค้นเยเงิน ดังนั้นเก็บกดไว้ในใจมาก โกรธมาก

อีกทั้งยัง เขาโลภมากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะคฤหาสน์ Tomson Riviera ระดับเฟิร์สคลาสของหวังเพิ่งกางที่มอบให้เป็ เงิบ!

ถ้าหากว่าเขียว เซียนสามารถฆ่าเช่เฉันตายได้ เขียวฉาง ควนน้องชายคนนั้นทั้งตระกูลก็ไม่มีที่พึ่งแล้ว ถึงเวลานั้นจะไม่ ปล่อยให้ตัวเองถูกเชือดเหรอ?

ถ้าเป็นแบบนั้นแล้ว คฤหาสน์ Tomson Riviera ก็กลายเป็น ของตัวเองแล้ว!

คิดมาถึงจุดนี้ เขาอดกลั้นความตื่นเต้นในใจไว้ อยู่ข้างๆรีบ ตอบเสริมกลับไปว่า “ประธานเชียว พูดได้ถูกที่สุด! เยเฉิน คนนั้น ก็เป็นแค่ไอ้เนรคุณ! สัตว์เดรัจฉาน! หลายปีมานี้พักที่ ตระกูลเซียว กินของตระกูลเซียว แต่กลับดูถูกตระกูลพวกเรา แล้วซ้ำเล่า คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ยังจะรังแกมาถึงประธานเซียวแล้ว เป็นโทษที่ร้ายแรง โดยสิ้นเชิง แค่ตายยังน้อยไป! “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ