บทที่ 31 ใครกล้าแตะต้องเธอ

หวังเหวินเฟยหวาดกลัวจนเครื่องในจะแตก พูดเสียง นว่า “พี่ เปียว ผมเป็นคนตระกูลหวัง…

“ตระกูลหวังงั้นเหรอ” พี่เปียวหัวเราะชั่วร้าย “ตระกูลหวัง สำคัญตรงไหน!”

พี่เปียวถ่มน้ำลายอย่างดูถูก เท้าเหยียบหวังเหวินเฟยกับพื้น ติน แล้วส่งเสียงเย็นซาว่า “เมื่อวานท่านห้าเพิ่งสั่งสอนคนโง่ ตระกูลหวัง ให้คนตบเขาหมื่นครั้ง ถึงแม่งยังกล้าบอกว่าเป็น ตระกูลหวังอีกเหรอ”

“ฮะ?” หวังเหวินเฟยกลัวจนเซ่อ

เขาคิดว่าพี่ชายถูกอันธพาลปล้น แต่คิดไม่ถึงว่าเป็นท่านหงห้า ทีทําร้าย

ตอนที่เขากําลังหวาดกลัวมาก พี่เปียวก็ยกไม้ขึ้น แล้วฟาดลง

ไปที่หัวของเขา!

เสียงดังผัวะ!

หวังเหวินเฟยรู้สึกเพียงโลกหมุน ในหัววิ่งไปหมด ปากและ จมูกมีเลือดออก สติพร่ามัวฉับพลัน

เซียวเวยเวยกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวขึ้นมาทันที หวังเหวินเฟยเป็นคู่หมั้นของเธอ เป็นโอกาสเดียวที่จะได้แต่งงานเข้าตระกูลหวัง ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ชีวิตของเธอก็จบแน่

รถพยาบาล เรียกรถพยาบาลที่

เขียวเวยเวยร้องตะโกนอย่างลนลาน เอาโทรศัพท์ออกมาตัว สั่น แต่กลับกลัวมากจนกดไม่ได้ ทำได้แค่ส่งเสียงกรี๊ดลั่น

พี่เปียวขมวดคิ้ว ค่าออกมาว่า “นี่ ร้องโวยวายอะไรนักหนา เอาทั้งสารเลวไปกระตุกปากเน่า ให้เธอมีปากมากกว่านี้

“ครับ พี่เปียว!”

พวกลูกน้องได้ยินก็พากันยิ้มโหดเหี้ยม

ที่พวกเขาชอบมากที่สุดก็คือการทำลายดอกไม้งาม โดยเฉ พาะเซียวเวยเวยที่เป็นดอกไม้โหดร้ายป่าเถื่อน

เขียวเวยเวยตกใจทันที ต้องการอย่างบ้าคลั่งที่จะถอยหนี แต่

ด้านหลังเป็นกําแพง ไม่มีที่ให้หนีอีกแล้ว

“มานี้ นังสารเลว!”

ชายร่างสูงใหญ่ตาเดียวจับผมของเซียวเวยเวยอย่างดุดัน แล้วตึงกระชากอย่างแรง

จากนั้นชายร่างสูงใหญ่ตาเดียวก็จับหน้าของเซียวเวยเวย ให้ หันมาหา และสะบัดแขนกระชากดึงอย่างแรง

ลูกน้องพวกนี้เป็นคนโหดเหี้ยมที่ร่วมต่อสู้กับพี่เปียวมาหลาย

แค่สองสามกระบวนท่า หน้าของเซียวเวยเวย์ก็บวมเป่งเหมือน

ปีหมู เลือดผสมน้ำลายไหลออกมา

ผู้หญิงที่ถูกตีแบบนี้ แม้ว่าจะได้รับการรักษาตามเวลาแต่ก็จะ ทิ้งรอยที่ลบไม่ออกบนใบหน้า แทบจะเท่ากับเสียโฉม! ต่งตั่งหลินที่อยู่ข้างๆ เห็นพี่เปียวโหดเหี้ยมมาก ก็ตัวสั่นอย่าง

หวาดกลัวอีกครั้ง ไปหลบข้างหลังเยเฉิน ทั้งสองคนแทบจะตัว

แนบสนิทกัน

ตอนนี้พี่เปียวเห็นเย่เฉินกับต่งรั่งหลินอยู่ตรงมุม จึงสั่งเสียง เย็นว่า “ยังมีมันทั้งคู่ มันให้ตาย! กล้าที่จะยึดห้องวีไอพีเพชรที่ กูเตรียมไว้สำหรับแขกผู้มีเกียรติ ถึงมันสมควรตายชดเชย!”

ลูกน้องที่ไม่เคยมีความเมตตา ยื่นมือออกไปคว้าต่งรั่งหลิน

“ฉันจะดูซิว่าใครกล้าแตะต้องเธอ!”

สายตาเยเฉันเปลี่ยนเป็นเย็นชามาก เขาเตะชายแข็งแรงจน ล้มลงกับพื้น

เมื่อพี่เปียวเห็นแบบนี้ก็พลันสีหน้าไม่พอใจหนัก ตะโกนออก มาว่า “มึงเป็นใคร

เย่เฉินเอ่ยบางเบา “ฉันเป็นคนที่นายล่วงเกินไม่ได้!”

“ไอ้หนู แกมันรนหาที่ตาย!

เย่เฉินส่ายหน้าไปมา ต่อสายโทรไปหาท่านพงห้า

“หงห้า ตอนนี้ฉันอยู่ห้องวีไอพีเพชร ไสหัวลงมาพบฉันเดี่ยว
เมื่อพูดจบ เยเฉันก็วางสายโทรศัพท์ไป

ต่งตั่งหลินสีหน้าซีดเผือด เมื่อครู่เขียวไห่หลงโอ้อวดใหญ่โต ว่ารู้จักท่านหงห้า ปรากฏว่าจุดจบช่างน่าสังเวช แล้วเข่เฉินที่กล้า เผชิญหน้ากับพี่เขียว พูดคำไม่สุภาพแบบนี้ออกไป บางทีชีวิต อาจจะหาไม่

อีกด้านเซียวเวยเวยถูกฉุดกระชากลากไม่เป็นชิ้นดี ได้ยินคำ พูดของเยเฉิน สายตาก็ยิ่งเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หลานชาย คนนี้ยังจะแสร้งทำ พยายามจะฆ่าทุกคนใช่ไหม

พี่เปียวยิ้มเยาะพูดจาหยาบคาย “กล้าดียังไงมาดูหมิ่นท่านห้า กูว่ามึงเหนื่อยกับการมีชีวิตแล้วสินะ

เมื่อสิ้นเสียง พี่เปียวก็โบกมือให้ลูกน้อง และพูดอย่างโหด

เหี้ยมว่า “ฆ่ามัน!”

ทันใดนั้น เสียงเกรี้ยวกราดของท่านหงห้าก็ดังมาจากข้างนอก ห้องวีไอพี “แม่ง เปียวจอมึงอยากตายใช่ไหม แม้แต่คุณท่านเ ยังกล้ากำแหง เชื่อไหมว่ากูจะสับถึงให้เป็นอาหารสุนัข

พี่เปียวตัวสั่นไปหมด ราวกับโดนฟ้าผ่า!

หงห้ามาแล้ว!

นายท่านเยนเหรอ ใครคือนายท่านเ

วินาทีถัดมา ท่านหงห้าก็เดินตะลีตะลานเข้ามา ตรงไปกระทืบ พี่เปียวที่อยู่บนพื้น “มึงมันสุนัขตาบอด แม้แต่คุณท่านเก็จำไม่ ได้ กูจะฆ่ามึง!”
ท่านทั้งห้าค่าไปก็กระทืบพี่เปียวไปอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อครู่พี่เปียวยังยโสโอหัง ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาตกน้ำ ต่งรั่งหลินมองอึ้งๆ อย่างโง่เขลา นี่มันสถานการณ์อะไรกัน พวกลูกน้องก็หวาดกลัวมาก ชายหนุ่มอายุน้อยคนนี้คือนาย ท่านเย่จริงเหรอ ไม่อยากเชื่อว่าเมื่อครูต้องการล่วงเกินเขา นี่มัน รนหาที่ตายชัดๆ

แล้วท่านหงห้าก็ด่าคนอื่นๆ “ยังมีพวกมึงไอ้ฝูงขยะยังจะออ ทำไม มาคุกเข่าขอโทษนายท่านเข่เดี๋ยวนี้

“นายท่านเย เป็นผมที่มีตาแต่ไร้แวว เกือบจะล่วงเกินท่านได้ โปรดไว้ไอ้ชาติหมาอย่างพวกเราด้วย

ลูกน้องคุกเข่าโดยพร้อมเพรียง คุกเข่าคำนับหัวโขกพื้นขอ

ขมาอย่างบ้าคลั่ง

พี่เปียวก็คุกเข่าลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน ตบหน้า ตัวเองไปด้วยขอความเมตตาไปด้วย “ขอโทษนายท่านเย่ ได้ โปรดท่านอย่าถือสาผู้น้อย ไว้ชีวิตผมสักครั้งเถอะครับ!!

ท่านหงห้าเองก็ตบหน้าตัวเองและพูดด้วยสีหน้าตึงเครียดว่า “นายท่านเย่ ทั้งหมดเป็นเพราะผมบกพร่องต่อหน้าที่ ให้ลูกน้อง ไปล่วงเกินท่านและคนสนิทของท่าน

เย่เฉินเหลือบมองไปที่ต่งรั่งหลิน และพูดน้ำเสียงบางเบาว่า “ฉันแค่เชิญเพื่อนสนิทของภรรยามาทานอาหาร
เมื่อพูดจบก็มองไปทางคนอื่นๆ และเอ่ยเสียงเย็นว่า “พวกเขา ไม่ใช่คนสนิทของฉัน”

ต่ง งหลินตกใจมาก!

ที่แท้เย่เฉินก็ไม่ได้โอ้อวดเลย เขาจองห้องวีไปที่เทียนเชียง ไว้จริงๆ แถมยังเป็นห้องเพชรห้องที่ดีที่สุดด้วย

ที่สำคัญกว่านั้น ห้องเพชรนี้ท่านหงห้าเก็บห้องนี้ไว้ให้เขาด้วย ตัวเอง

เมื่อคิดว่าตนยังดูถูกเก๋เฉิน ซึ่งรั่งหลินก็หน้าแดงฉับพลัน อย่า ให้พูดเลยว่าอับอายแค่ไหน

เวลานี้เซียวไห่หลงได้ยินคำพูดของหลายๆ คน ก็หวาดกลัวจน ตัวสั่น

นี่มันเรื่องอะไรกัน ไอ้สวะเย่เฉินนี้ เป็นเพื่อนของท่านห้างั้นเห

เซียวเวยเวยก็โง่ไปแล้ว เยเฉันรู้จักท่านห้าจริงๆ ด้วย

ประเด็นคือ ขนาดท่านหายังเกรงใจเขา

มองดูหวังเหวินเฟยคู่หมั้นของตัวเอง ตอนนี้มันเบลอเลือดคั่ง เต็มหัวไปหมดแล้ว!

ตอนนี้ท่านหงห้าเช็ดเหงื่อเย็นบนใบหน้าไปปากก็รับประกันไป ว่า “นายท่านเย่วางใจ เรื่องแบบนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก ต่อจากนี้ ท่านสามารถมาที่เทียนเซียงได้ตามต้องการรับประทานอาหารในห้องวีไอพีเพชรได้ตามต้องการ ถ้าพวกลูกน้องผมมีคนจำท่าน ไม่ได้อีก ผมจะควักลูกตามัน!”

เปเงินส่งเสียงอึม หันหน้าไปทาง หลินและบอกว่า “รั่งหลิน อาหารที่ทานแล้ว ที่นี่มันวุ่นวาย เราไปกันดีกว่า”

ต่งตั่งหลินถูกเย่เฉินปลุกเรียกสติ จิตใต้สำนึกของเขาได้ถาม

ออกไป แล้วคนอื่นล่ะ”

มองดูเซียวให้หลง หวังเหวินเฟยและเซียวเวยเวยที่ท่าทางน่า อนาถ ใจเธอก็ค่อนข้างกังวล

เยเงินเอ่ยบางเบาว่า “ให้หงห้าจัดการ”

ท่านหงห้าพูดขึ้นทันที “นายท่านเขวางใจ ผมจะจัดรถ พยาบาลส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลครับ

“อืม” เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันสอง คนไปก่อน”

ต่งตั่งหลินค่อนข้างงุนงงสับสน เดินโง่ๆ เบลอๆ ตามเเฉินอ อกจากเทียนเซียง

ออกจากเทียนเซียงมาเป็นเวลานานแล้วแต่ใจตั้งรั่งหลินก็ไม่

สามารถสงบลงได้

มองเเฉินที่ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอรู้สึกเหมือนมี หมอกที่ลึกลับซับซ้อนปกคลุม

เเฉิน เรื่องของวันนี้
ต่งตั่งหลินยังพูดไม่จบ เยเงินก็ขัดจังหวะเธอด้วยการพูดน้ำ เสียงบางเบาว่า “รั่งหลิน เรื่องของวันนี้ต้องขอให้คุณเก็บเป็น ความลับ ถ้าให้หวันรู้ว่าผมรู้จักท่านหงห้ากับพวกใต้ดิน จะต้อง โกรธแบ

ต่งตั่งหลินจําต้องพยักหน้า “ได้ ฉันเข้าใจแล้ว

หลังจากที่เย่เฉินกับต่ง งหลินออกไป ท่านทั้งห้าก็ให้คนไป จัดการรถพยาบาล พาเหล่าคนไปโรงพยาบาล

ใบหน้าข้างหนึ่งของเซียวเวยเวยถูกตบจนขากรรไกรบิดผิดรูป เท่ากับเสียโฉมแล้ว

และมือข้างหนึ่งของเซียวไม่หลงถูกหัก อย่างน้อยต้องใช้เวลา นานมากกว่าจะฟื้นตัว

ส่วนหวังเหวินเฟย สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรง แม้ว่าจะได้รับการช่วยเหลือให้พ้นขีดอันตราย แต่หลังจากเกิด เหตุการณ์นั้น มันเพียงพอให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานไปตลอด ชีวิต!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ