บทที่1561

นางาฮิโกะ อิโตะไม่เข้าใจว่าทำไมเเฉินถึงมาที่นี่ได้ ทานากะ โคอิจิยิ่งไม่เข้าใจ

เพราะไม่ว่ายังไง ในความทรงจำของเขา ตัวตนของเยเฉันก็ คือครูฝึกของฉันเอ้าเสงี่ยน ปรมาจารย์ของเมืองจินหลิง ไม่มี ความเกี่ยวข้องกับญี่ปุ่นเลย แต่ทำไมจู่ๆเขาถึงปรากฏตัวที่ โตเกียวได้ แล้วยังปรากฏตัวในห้องประชุมของบริษัทผลิตยาโค มายา?

สิ่งที่ทำให้สับสนยิ่งกว่าคือ ทำไมเเฉินบอกว่าเขาเป็นผู้ถือ หุ้นใหญ่ของบริษัทผลิตยาโคบายา?!

ตอนนี้ สีหน้าของนางาฮิโกะ อิโตะดูแย่เล็กน้อย

ระหว่างทางที่เขามา เขาได้ยินทานากะโคอิจิพูดถึงเย่เฉิน ที่ จริงแล้ว เขาดูถูกพวกปรมาจารย์เช่นนี้มาก ดังนั้นเขาจึงไม่เห็น เขาอยู่ในสายตาเลย

ดังนั้นเขาจึงจ้องไปที่เย่เฉิน และตะโกนอย่างเย็นชา “ไอ้หนู ควรพิจารณาถึงผลที่จะตามมาก่อนที่จะพูด ค่าของการพูดไม่คิด นายแบกรับไม่ไหว!”

เย่เฉินไม่รู้จักนางาฮิโกะ อิโตะ คนญี่ปุ่นคนนี้ดูเหมือนเขาอายุ ประมาณห้าสิบปี ผมเลยขึ้น สีหน้าและน้ำเสียงของเขาก็เย่อหยิ่ง มาก และจู่ๆ ก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
เขาจ้องไปที่นางาฮิโกะ อิโตะ และพูดอย่างเย็นชา “อย่าคิดว่า คุณอายุมากก็จะเที่ยวอวดดีได้กวนผมจนโมโห ผมก็ท่า

นางาฮิโกะ อิโตะ ไม่เคยโดนว่าแบบนี้เลย?

แม้แต่ทีมยามากุจิรุ่นเจ็ด ในปัจจุบัน ก็ต้องให้เกียรติเมื่อเห็น เขา ในประเทศนี้ ไม่มีใครกล้าพูดกับเขาแบบนั้น

เป็นผล ทำให้นางาฮิโกะ อิโตะโกรธจัดทันที ชี้ไปที่บอดี้การ์ด ทั้งสองคนข้างๆเขา แล้วตะโกนอย่างโกรธจัด “สั่งสอนมันซะ!”

ทันทีที่เสียงหายไป คนสองคนที่นั่งเฉยราวกับภูเขารีบวิ่งไปหา

เย่เฉินทันที

พวกเขาล้วนเป็นสุดยอดปรมาจารย์ และไม่เหมือนกับผู้เล่น ประเภทการแข่งขันอย่างยามาโมโตะ คาซึกิ พวกเขาทั้งหมด เป็นผู้เล่นต่อสู้ที่แท้จริง ถ้าสู้จริงๆ อาจจะไม่มีทริคและท่าทางที่ หล่อเหลาใดๆ แต่มันอันตรายถึงตายอย่างแน่นอน!

ทั้งสองคนส่งเสียงต่ำ ความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกายของ พวกเขาเพิ่มขึ้น โจมตีเเฉินทันที

เมื่อเห็นสองคนนี้วิ่งเข้าหาเเฉิน ทานากะโคอิจิก็เครียด เขาไม่เป็นห่วงเย่เฉิน แต่เป็นห่วงบอดี้การ์ดส่วนตัวทั้งสองของ นางาฮิโกะ อิโตะ

ตอนนั้นเขาเห็นกับตาว่า เย่เฉินใช้ฝ่ามือเดียวทำลายยามาโม โตะ คาซึกิยังไง และยามาโมโตะ คาซึกิเป็นขยะที่ไร้พลังต่อสู้ต่อ หน้าเขา!
ไม่ว่าบอดี้การ์ดสองคนนี้จะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาก็ไม่อาจ แข็งแกร่งกว่า ยามาโมโตะ คาซึกิ อยู่แล้ว?

สำหรับเย่เฉิน สามารถทำได้เพียงไม่กี่ฝ่ามือ…

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดทั้งสองรีบวิ่งไปหาเเฉิน คนหนึ่งอยู่ทาง ซ้ายและอีกคนอยู่ทางขวา หมัดหนักพุ่งไปที่ซี่โครงทั้งสองข้าง ของเยเฉิน

ซี่โครงทั้งสองข้างเป็นส่วนที่อ่อนแอที่สุดส่วนหนึ่งของร่างกาย ผู้ใหญ่ ซี่โครงไม่แข็งเท่ากะโหลกศีรษะ และมักจะแตกหักได้ง่าย เมื่อถูกกระแทกจากด้านข้าง หากซี่โครงหักจากด้านข้าง งั้น ซี่โครงที่หักก็จะกลายเป็นมีดที่แหลมคมแทงร่างกายของผู้ถูก กระทํา

ซี่โครงปกป้องอวัยวะภายในที่สำคัญที่สุด เมื่อซี่โครงหักทะลุ อวัยวะภายใน มันง่ายมากที่จะทำให้เลือดออกภายในอย่าง รุนแรง ซึ่งอาจฆ่าอีกฝ่ายโดยตรงได้เลย!

กลอุบาย โหดร้ายแบบนี้ แทบจะตายได้เลย!

เย่เฉันอดไม่ได้ที่จะหรี่ตา

การต่อสู้โดยทั่วไป น้อยคนนักที่จะออกมาใช้เล่ห์อุบาย ร้ายกาจเช่นนี้ ไม่เข้าหน้า ก็เข้าแขนขา แม้ว่าแขนขาทั้งหมดจะ พัง แต่ก็ไม่ตาย

แต่เขาไม่คิดเลยว่า ญี่ปุ่นสองคนนี้จะร้ายกาจถึงขนาด เอะอะก็ คิดจะฆ่าเลย ถ้าเป็นเช่นนี้ ไม่รู้จะมีคนตายไปกี่คนแล้ว ในมือของเขป

ยิ่งกว่านั้น คนสองคนนี้รู้วิธีใช้จิน และดูเหมือนว่าพวกเขาจะ เป็นผู้ฝึกหัดที่ฝึกมาดีแล้วด้วย ดังนั้น เย่เฉินจึงเยาะเย้ย และในขณะที่กำปั้นทั้งสองกำลังจะ

กระทบซี่โครงทั้งสองข้าง จู่ๆเขาก็เอื้อมมือออกไป และจับข้อมือ

ทั้งสองไว้อย่างรวดเร็ว