บทที่ 1429

เปเฉินไม่สนใจฮวงจุ้ยและการย้ายสุสานตระ กูลเย่มากนัก

เขาไม่สนใจผู้คนและเรื่องของตระกูลเย่

ตลอดมา สำหรับตระกูลเย่ เขาสนใจเพียงสอง สิ่งเท่านั้น

หนึ่งคือ ที่ฝังศพพ่อแม่อยู่ไหน และเขาไปไหว้ ได้หรือไม่

สองคือ ใครเป็นคนทำร้ายพ่อแม่ คนตระกูลเปรี เปล่าและ

สำหรับเรื่องอื่นๆ ของตระกูลเย่ เขาไม่อยากจะ ไปนึกถึงมัน

ดังนั้น หลังจากฟังคำอธิบายเกี่ยวกับภูเขาเย่ หลิงซานจากกู้เย้นจง เย่เฉินก็ถามว่า:”ลุงกู้ ผม สามารถไปไหว้ที่ภูเขาเย่หลิงซานได้ไหม?”

กู้เย้นจงพูดว่า:”ภูเขาเย่หลิงซาน เป็นสุสาน บรรพบุรุษของตระกูลเย่ และเป็นสถานที่ของฮวงจุ้ย โดยปกติแล้วตระกูลเย่จะควบคุมมันอย่างเข้มงวด คนนอกไม่สามารถเข้าไปได้เลย ขนาดลุงจะไปยัง ต้องบอกกับคนตระกูลเย่ล่วงหน้า และนัดเวลา แต่ว่า นายเป็นลูกหลานตระกูลเย่ แค่บอกสักคำก็น่าจะ เข้าไปได้เลย”

เย่เฉินส่ายหัวและพูดว่า:”ลุงกู้ ขอบอกตามตรง เลย ผมไม่อยากให้คนตระกูลเย่รู้ว่าผมมาที่เย่นจิง ดัง นั้นจึงไม่อยากมีการติดต่อกับพวกเขามากเกินไปก่อน”

กู้เย็นจงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เดี๋ยวลุงโทร หาลุงใหญ่ของนายแล้วกัน บอกว่าลุงอยากไปไหว้พ่อ แม่นาย ให้เขาบอกกับลูกน้อง แล้วนายก็ปลอมตัวเล็ก น้อย แล้วตามลงไปก็ได้แล้ว เพราะยังไงนายก็หน้าตา เหมือนพ่อนายมาก ถ้าผู้อาวุโสตระกูลเย่เห็นนาย ต้อง จำได้แน่นอน”

เย่เฉินรีบลุกขึ้น และโค้งคำนับให้กู้เย่นจง:”ลุงกู้ ขอบคุณที่บรรลุผลความปรารถนาของผม!

กู้เย้นจงรีบลุกขึ้นไปช่วยพยุง แล้วพูดเสียงสั่น ว่า:”เฉินเอ๋อ นาย…..นายกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย นาย เป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวเรา แค่เรื่องเล็กๆ จะมา ขอบคุณลุงทำไม…….

เย่เฉินพูดย่างเคร่งขรึม:”ลุงกู้ เรื่องที่เกี่ยวข้อง กับการตายพ่อแม่ผม สำหรับผมมันไม่ใช่เรื่องเล็ก น้อย พ่อแม่ผมจากไปสิบแปดปี ผมไม่เคยไปเยี่ยม หลุมฝังศพเลย มันไม่กตัญญูเลยจริงๆ ลุงช่วยให้ผม บรรลุผลความปรารถนา ให้โอกาสผมได้กตัญญู สำหรับผมมันมีความหมายมาก ผมจะไม่กราบขอบลุง ได้อย่างไร!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้เย้นจงก็รีบโทษตัวเองว่า:”โอ้ ลุงพูดผิดเอง นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กจริงๆ ไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้ ลุงจะพานายไป!”

หลินหว่านชิวที่อยู่ข้างๆพูดว่า:”ฉันกับหนาน หนานไปด้วย ถ้าพวกนายไปกันสองคน ตระกูลเย่จะ สงสัยได้ง่าย เพราะยังไงครอบครัวของเราเป็นยังไง คนตระกูลเย่ก็รู้ดี ครอบครัวเรา นอกจากนาย ก็ไม่มีขายหนุ่มที่ไหนแล้ว”

กู้เย้นจงพูดว่า “เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ให้เฉินเอ่

อแกล้งเป็นคนขับรถของฉันก็ได้”

หลินหว่านชิวพยักหน้า แต่ยังพยายามพูด ว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราสองแม่ลูกไปกับพวกนายดี กว่า ฉันไม่ได้ไปเยี่ยมพี่เย่และพี่สะใภ้เย่มาครึ่งปีแล้ว”

“ใช่!กู้ชิวอี้รีบพูดขึ้น:”พ่อ ให้หนูกับแม่ไปด้วย เถอะ!”

กู้เย้นจงพยักหน้าและพูดว่า:”ได้ งั้นพรุ่งนี้เราจะ ไปด้วยกัน!”

พูดเสร็จก็ครุ่นคิดเวลา แล้วพูดว่า:แบบนี้แล้ว กัน ในตอนเช้า เฉินเอ๋อกับฉันจะไปที่คณะกรรมการ ของบริษัท พวกเธอทั้งสองรออยู่ที่บ้าน หลังจากการ ประชุมเสร็จเราจะกลับมารับพวกเธอไปด้วยกัน”

หลินหว่านชิวตอบตกลงทันที และพูดว่า

“โอเค!

ชั่วพริบตา เย่เฉินกับกู้เย้นจงก็ดื่มเหล้าหมาว ถายหนักสี่กิโลจนหมด

พวกเขากินอิ่มดื่มหมดแล้ว อารมณ์ของทั้งสอง คนก็คึกคักมาก ดังนั้นกู้เย้นจงได้พาเขาไปดูภาพถ่าย เก่าๆ มากมายในห้องหนังสือ

ภาพถ่ายเก่าเหล่านี้ ล้วนมีพ่อแม่ของเย่เฉิน ภาพถ่ายแรกสุดคือตอนที่พ่อแม่ของเย่เฉินเพิ่ง แต่งงาน และยังไม่มีเย่เฉิน