บทที่ 271

หม่าหลันนั่งแช่อยู่ที่โรงไฟนกกระจอกทั้งเข้าอย่างเหม่อลอย รอ เวลาจวนใกล้จะถึง จึงรีบไปที่ร้านอาหารเทียนหัวตามที่นัดหมาย ไว้กับเกาจวิ้นเว่ย

ทั้งเข้า เธอคิดไปคิดมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ของขวัญราคาหนึ่งล้าน ที่เกาจวิ้นเว่ยพูดคืออะไรกันแน่?

เครื่องประดับ? เพชรพลอยของล้ำค่า? เช็ค? หรือว่าจะเป็น สิ่งของอย่างอื่น?

สำหรับหม่าหลับคนที่ชอบเอาเปรียบคนอื่นแล้วนั้น ของขวัญ ราคาหนึ่งล้านที่เกาจวิ้นเว่ยพูดนี้ ดึงดูดความสนใจได้อย่างมาก เลยทีเดียว

ครั้งก่อน หม่าหลันเอาเงิน 160000หยวนจากเช็ค มูลค่า 180000 หยวนของเซียวซูกันไป เธอมีความสุขอย่าง มากยิ้มฉีกจนถึงรูหูไปหลายวัน

ดังนั้น พอคิดว่าใกล้จะได้ของขวัญจำนวนหนึ่งล้านบาทจาก เกาจวิ้นเวีย ในใจของเธอก็ยิ่งจะตื่นเต้นจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

เป็นเวลา 11.30 หม่าหลัมบอกลาขาไพ่ เดินออกมาจากโรง ไพ่นกกระจอกแล้ว พร้อมทั้งเรียกรถแท็กซี่ มุ่งหน้าไปยังร้าน อาหารเทียนหัวเลย

เมื่อมาถึงสถานที่ที่ทั้งสองนัดหมายกัน เธอเอาตามที่ตกลงไว้จึงไม่ได้รีบเข้าไป และยืนอยู่ที่หน้าประตูร้านอาหาร รอเกาจวิ้นเว มาถึง

รถเบนซ์สีดำใหม่เอี่ยมคันหนึ่ง ก็ค่อยๆขับมาจอดตรงหน้า ของเธออย่างรวดเร็ว

จากนั้น ประตูรถเปิดออก ผู้ชายวัยรุ่นสวมใส่ชุดสูทรองเท้า หนัง หน้าตาอัจฉริยะ ก้าวเท้าลงมาจากรถ

คนที่มาก็คือเกาจวิ้นเวีย

เกาจวิ้นเวียดูแล้วหล่อเหลาจริงๆ มีการวางตัวที่ดีมาก แต่ที่น่า เสียดายก็คือ เขาเดินกะเผลก

ผู้หญิงจำนวนมากถูกดึงดูดความสนใจเพราะความหล่อเหลา และรถเบนซ์หรูของเกาจวิ้นเวีย มองไปยังเขาด้วยสายตาที่เปล่ง ประกาย แต่เมื่อเห็นเขาเดินกะโผลกกะเผลก ก็ถอนหายใจลาก ยาวอย่างน่าเสียดาย และเบือนหน้าหนีไป

ทุกอย่างอยู่ในสายตาของเกาจวิ้นเวียทั้งหมด ในใจโมโห อย่างมาก เกลียดเยเฉิน ชื่อเทียน อย่างมาก แค่คิดอยากจะ จัดการให้สิ้นซากจะได้มีความสุขสักที

แต่ว่า ในเวลานี้ก็เผชิญหน้ากับหม่าหลั่นที่อยู่ไม่ไกลนัก ดังนั้น เขาจึงไม่สามารถแสดงความเกลียดที่มีอยู่ข้างในใจออกมาได้ พร้อมทั้งเดินขากะเผลกเข้าไปตรงหน้าของหม่าหลับ

เมื่อเกาจวิ้นเว่ยเดินมาถึงตรงหน้าของหม่าหลัน ยิ้มเบาๆ พร้อมพูดว่า “คุณน้าครับ ขอโทษนะครับ ที่ให้คุณรอนาน
หม่าหลันรีบพูดตอบทันที : “ไอ้หยางวันเว่ย คุณก็เกรงใจเกิน ไปแล้ว มาก็เพิ่งจะมาถึงได้ไม่นาน…..”

พูดแล้ว เธอก็มองไปยังรถเบนซ์หรูสีดำคันนั้นที่อยู่ข้างหลัง เกาจนเว่ย ถามด้วยความประหลาดใจ : “ไอ้หยา รถเบนซ์คันนี้ เป็นรถคันใหม่ของคุณเหรอ?

เกาจวิ้นเว่ยยิ้มพร้อมพูด : “ใช่ครับ นี้เป็นรถเบนซ์รุ่น S500 ผมเพิ่งไปรับรถมาจากศูนย์เมื่อเช้านี้ครับ ราคาก็ไม่ได้แพงมาก เท่าไหร่ ก็แค่หนึ่งล้านหกแสนกว่าเอง ”

พูดแล้ว เขาก็ส่งกุญแจรถไปในมือของหม่าหลิน พูดว่า : “คุณ น้าครับ กุญแจรถคันนี้ คุณช่วยรับไปหน่อยนะครับ หลังจากที่หม่าหลันรับกุญแจรถมา สับสนมึนงง อดไม่ได้ที่จะ

ถามออกไป : “จวิ้นเว่ย นี่มันอะไรกัน? ”

เกาจวิ้นเว่ยยิ้มเล็กน้อย พูดว่า : “คุณน้าครับ นี้เป็นของขวัยที่ ผมบอกคุณน้าทางโทรศัพท์ครับ! ผมเห็นว่าคุณลุงเชียวและห วันต่างก็มีรถBMWกันแล้ว คุณยังไม่มีรถเลย แบบนี้มันไม่สม เหตุสมผล และไม่สมกับฐานะของคุณด้วย

หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เอ่ยพูด : “ไอ้หยาจวิ้นเว่ย นี่มัน เป็นสิ่งของที่ล้ำค่าเกินไป น้าจะรับไว้ได้อย่างไรละ

แม้ว่าจะพูดแบบนี้ แต่กุญแจที่อยู่ในมือ ถูกเขากุมไว้แน่น ไม่ ได้มีความตั้งใจจะคืนให้เกาจนเวียเลย

เกาจวิ้นเว่ยเห็นถึงความสำคัญกับความคิดของเธอ ยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณน้าครับ พูดตามตรงนะ คุณลุงกับชุดวันต่างก็ ขับ BMW ซีรีส์ 5กันทั้งคู่ รวมๆกันแล้วก็ไม่น่าเกินเก้าแสนหยวน หรูหราไม่เท่ารถเบนซ์ S500คันนี้เลยครับ ผมดูแล้วว่าความสง่า งามของคุณน้า ควรที่จะขับรถเบนซ์ ดังนั้นรถเบนซ์คันนี้คุณ กรุณารับไว้เถอะครับ

ในใจของหม่าหลินมีความสุขอย่างมากไปตั้งนานแล้ว!

เธอเป็นแบบอย่างของแม่ยายที่ชอบประจบสอพลอกับผู้ที่มี อำนาจสูงกว่าที่มักจะเห็นในสังคมกันอยู่บ่อยๆ