บทที่ 1873

หลังจากที่ทุกคนได้ยินว่าหงห้าได้มอบคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ในกรุง โตเกียวให้กับเย่เฉิน ต่างก็มีความตกตะลึงอยู่เต็มใบหน้า ไม่ เข้าใจเลยสักนิดว่า ทำไมหงห้าต้องมอบคฤหาสน์ที่อยู่ไกลถึง กรุงโตเกียวให้กับเย่เฉิน

แต่เฉินจือข่ายและเว่ยเลี่ยงนั้น หลังจากที่ได้ตะลึงไปชั่วขณะ แล้ว ก็ได้ข้าใจขึ้นมาในทันที

ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็ได้แต่ทอดถอนใจอยู่ภายในใจ ทำไมตัวเองถึงได้คิดไม่ถึงเรื่องนี้ ในตอนที่อยู่ที่ญี่ปุ่น พวกเขาได้ติดตามอยู่ที่ข้างกายของเ

เฉินตลอดเวลา ยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องสายการผลิตของบริษัท

ผลิตยาโคบายา หลังจากทุกคนได้ไปถึงโอซาก้า จู่ ๆ เย่เฉินก็

ต้องการเดินทางไปที่เกียวโตเพียงลำพัง

ในวินาทีนั้นเอง หงห้าก็คาดเดาได้แล้วว่า เย่เฉินจะต้องไปหา อิโตะ นานาโกะอย่างแน่นอน

หงห้าเป็นคนฉลาด อีกทั้งยังได้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ที่ข้างกาย ของเยเฉินมาเป็นเวลานาน ค่อนข้างที่จะรู้เรื่องราวของเย่เฉินมา กกว่า

เขาดูออกตั้งนานแล้วว่า ดูเหมือนเเฉินจะชื่นชอบอิโตะ นานา โกะผู้เข้าแข่งขันการต่อสู้หญิงชาวญี่ปุ่นคนนั้นอยู่บ้าง และหลังจากที่ผู้เข้าแข่งขันการต่อสู้หญิงคนนั้นได้รับบาดเจ็บจากการ แข่งขัน ก็ได้กลับไปรักษาตัวที่ญี่ปุ่น

ห้งห้าได้ติดตามเรื่องราวในภายหลังของอิโตะ นานาโกะอยู่ บ้าง เธอได้รับการรักษาอยู่ที่โตเกียวก่อน จากนั้นก็ได้ไปรักษา ตัวอยู่ที่เกียวโต และในตอนที่อยู่ที่โอซาก้าจู่ ๆ เยเฉันก็ได้ไปที่ เกียวโตนั้น หงห้าก็คาดเดาสาเหตุออกมาได้ทันที

ที่แปลกกว่านั้นก็คือ เย่เฉินได้ขับรถที่เกียวโตในวันนั้น พอตก กลางคืนก็ได้ขับรถจากเกียวโตไปที่โตเกียว และเมื่อลอง รวบรวมรายงานข่าวของญี่ปุ่นที่เกี่ยวข้องสำหรับช่วงเวลา เดียวกันนั้นดู จากเบาะแสเหล่านี้ หงห้าก็ได้จัดเค้าโครงของเรื่อง ราวทั้งหมดอยู่ภายในใจอีกครั้ง แถมยังคาดเดาได้อย่างไม่ คลาดเคลื่อน

เขารู้ว่าอิโตะ นานาโกะได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลอิโตะ และเริ่ม ทํางานอย่างหนักเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเป็นผู้สืบทอด ของตระกูลอิโตะ และรู้ด้วยว่าตระกูลอิโตะอาศัยอยู่ใกล้กลับ พระราชวังหลวงโตเกียว มีคฤหาสน์โอ่อ่าหรูหราอยู่แห่งหนึ่ง ดัง นั้นเขาจึงตัดสินใจซื้อคฤหาสน์ที่อยู่ข้าง ๆ คฤหาสน์ของตระกูลอิ โตะ และมอบให้กลับหลี่ฝางเป็นของขวัญ

ในสายตาเขาแล้ว นี่น่าจะเป็นการสนองตอบความต้องการ ของผู้อื่น เย่เฉินจะต้องชอบมากแน่

เฉินจือข่ายและเว่ยเลี่ยงก็ได้ไปที่ญี่ปุ่นกับเเฉินเหมือนกัน ดัง นั้นพวกเขาเองก็พอจะรู้ที่มาที่ไปของเรื่องนี้อยู่บ้าง
ตอนนี้จู่ ๆ ก็พบว่าหงห้าได้มอบคฤหาสน์ในกรุงโตเกียวให้กับ เย่เฉินอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม จึงรู้ขึ้นมาทันทีว่าภายในใจหงห้านั้น คิดอะไรอยู่

ทั้งสองคนทั้งชื่นชมเขา ทั้งหงุดหงิด โมโหที่ตัวเองคิดไม่ถึงตรง

เมื่อเย่เฉินได้ยินว่าหงห้าได้มอบคฤหาสน์ในกรุงโตเกียวให้ ตัวเอง นอกจากนี้แล้วยังเหมือนกับว่าจะอยู่ใกล้กับคฤหาสน์ของ ตระกูลอิโตะ

จากนั้น เขาก็คิดขึ้นได้ในทันทีทันใด หงห้าน่าจะระแคะระคาย อะไรอยู่บ้าง ดังนั้นจึงได้ทำเพื่อสนองตอบความต้องการของผู้ อื่นโดยเฉพาะ

วินาทีนา จู่ ๆ เย่เฉินก็รู้สึกมีรสชาติที่บอกไม่ถูกเกิดขึ้นมา ภายในใจ

เขาชื่นชอบอิโตะ นานาโกะจริง ๆ และรู้ว่าเธอรู้สึกกับเขายังไง แต่ถึงยังไงตัวเองก็ได้แต่งงานแล้ว ไม่สมควรที่จะใกล้ชิดสนิท สนมกับเธอเกินไปจริง ๆ

เมื่อก่อนอยู่ที่ญี่ปุ่น สาเหตุที่อยากจะไปหาเธอนั้น หลัก ๆ เพื่อที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอให้หายดี แต่คิดไม่ถึงว่า ภายหลังจะทำให้เกิดเรื่องราวมากมายแบบนี้ตามมา ก็คือ

หลังจากที่รักษาอิโตะ นานาโกะจนหายดี และได้พาเธอไปส่ง ที่โตเกียวอย่างปลอดภัยแล้ว ภายในใจของเเฉินก็วางใจขึ้น เยอะ
แต่ทว่าตอนนี้จู่ ๆ หงห้าก็ได้มอบคฤหาสน์ในกรุงโตเกียวให้ ทันใดนั้นก็ได้ทําให้ภาพลักษณ์ของอิโตะ นานาโกะ ชัดเจนขึ้น มาในสมองของเยเฉินอีกครั้ง

ในตอนนี้เอง หม่าหลันก็ได้ปรบมืออย่างดีอกดีใจ: “ว้าว ยาก จะไปเที่ยวญี่ปุ่นตั้งนานแล้ว ไปดูดอกซากุระ ช็อบปิ้งอะไรแบบ นั้น ถ้าหากมีคฤหาสน์ของตัวเองอยู่ที่โตเกียวล่ะก็ ฉันไม่เท่ากับ ว่าสามารถไปได้บ่อย ๆ ครั้งแล้วเหรอ?”

หงห้ารีบกล่าวขึ้นมา: “คุณผู้หญิงหม่า คุณสามารถไปได้ ตลอดเวลา อยู่ที่โตเกียวผมได้จัดเตรียมคนรับใช้ไว้เรียบร้อย แล้ว รอรับคำสั่งตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง รับรองว่าไม่ว่าคุณจะไปเมื่อ ไหร่ ที่นั่นก็จะอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด แถมยังมีคนคอยดูแลคุณ อย่างเต็มที่!”

“ว้าว นั่นมันสุดยอดไปเลย!” หม่าหลันกล่าวด้วยความตื่นเต้น ดีใจอย่างสุดขีด: “ฉันนะ อยากจะออกไปเที่ยวที่ต่างประเทศตั้ง นานแล้ว แต่น่าเสียดายที่ชีวิตในช่างเวลาก่อนหน้านี้นั้นไม่ค่อย ราบรื่นสักเท่าไร่ และไม่มีโอกาส ตอนนี้ลูกเขยของฉันมีความ ก้าวหน้าขึ้นมาแล้ว ต่อไปฉันต้องออกไปเที่ยวดูบ่อย ๆ แล้วล่ะ! กล่าวไป เธอก็ได้เอ่ยถามคุณท่านซึ่งขึ้นมา: “นี่คุณส่ง เรือ ยอชต์ที่คุณมอบให้น่ะ สามารถขับไปที่ญี่ปุ่นได้ไหม?”