บทที่ 2166

เย่เฉินพยักหน้า ป้อนชื่อของเธอลงไป จากนั้นจึงคลุกยืนยัน หลังจากการจดจําใบหน้าของอาลีเพย์แล้ว ก็มีข้อความปรากฏ ขึ้นทันที โดยระบุว่า โอนสำเร็จแล้ว

มือของเฉินเสี่ยวเฟยที่ถือโทรศัพท์ขยับเล็กน้อย และมี ข้อความปรากฏขึ้นว่า “เย่เฉินได้โอนเงินห้าแสนหยวนให้คุณ แล้ว!”

เมื่อเธอเห็นข้อความก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก และเธอ ก็แอบตื่นเต้น “แม่ง! ได้เงินราบรื่นจริง ๆ ในชีวิตนี้ตนเองไม่เคย หาเงินได้ง่ายขนาดนี้มาก่อน! ประธานหลิวจะต้องให้รางวัล ตนเองอย่างน้อยหนึ่งแสนหยวนแน่!”

ขณะที่ตื่นเต้น เฉินเสี่ยวเฟยก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเย่เฉิน และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่คิดว่าคุณเย่จะใจกว้างมากเช่นนี้ เพื่อที่จะช่วยเหลือน้องสาว คุณสามารถจ่ายเงินห้าแสนหยวนได้ ทันที ดูแล้วฐานะทางการเงินของคุณแย่คงจะไม่ธรรมดา แน่นอน?”

เยเฉินหัวเราะและกล่าวว่า “ไม่ธรรมดาอะไร ผมเป็นแค่ยาจก คนหนึ่งเท่านั้น มันไม่ง่ายเลยที่จะทำงานหนักเพื่อสะสมเงินได้นิด หน่อย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเป็นน้องสาวของผม ผมคงจะไม่ยอม จ่ายง่าย ๆ เช่นนี้หรอก”

เมื่อเชียวเวยเวยเห็นว่าเย่เฉิน โอนเงินห้าแสนหยวนไปให้เฉินเสี่ยวเฟยจริง ๆ เธอร้องไห้และกล่าวว่า “พี่เขย…..คุณอย่าเอา เงินให้พวกเขา…..พวกเขาเป็นพวกกลุ่มโจร.………. ”

เฉินเสี่ยวเฟยดุด่าทันทีว่า “เซียวเวยเวย โปรดระวังคำพูดของ คุณด้วย สัญญาของพวกเราเขียนไว้อย่างชัดเจน คุณยังพิมพ์ ลายมือด้วยตนเองอีกด้วย ตอนนี้ฉันเอาเงินจํานวนนี้ตามสัญญา ทำไมมาว่าฉันเป็นโจร?”

เซียวเวยเวยตัวสั่นด้วยความโกรธและกล่าวอย่างเคียดแค้น ว่า “คุณเป็นโจรหรือเปล่านั้นคุณย่อมรู้ตัวดี! สัญญาฉบับนี้เป็น สัญญาหลอกลวง!”

ขณะนี้เยเฉินกล่าวว่า “เอาล่ะ เวยเวย อย่าพูดจาเหลวไหล

เซียวเวยเวยไม่คาดคิดว่าเธ่เฉินจะยอมรับและชดเชยอย่าง ง่ายดาย จึงกล่าวสะอึกสะอื้นว่า “พี่เขย…ฉันรู้ว่าคุณหาเงินได้ไม่ ยาก แต่คุณจะให้พวกเขาเอาเปรียบเปล่า ๆ เช่นนี้ไม่ได้……….

เย่เฉินหัวเราะ “นี่จะเรียกว่าให้พวกเขาเอาเปรียบเปล่า ๆได้ อย่างไร?”

เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินประโยคนี้ เธอกล่าวทันทีว่า “ถูกต้อง พวกเราจะเอาเปรียบได้อย่างไร? ในเมื่อพวกเราปฏิบัติตาม สัญญาเงินนี้คือสิ่งที่คุณควรจ่ายให้กับบริษัท! คุณเย่รู้กฎหมาย และเข้าใจกฎหมาย ผู้หญิงอย่างคุณไม่รู้เรื่องอะไรเลย!”

เย่เฉินหันไปกล่าวกับเฉินเสี่ยวเฟยว่า “คุณเฉิน คุณเข้าใจ ความหมายของผมผิดไปหรือเปล่า?”
เฉินเสี่ยวเฟยขมวดคิ้ว หมายความว่ายังไง?

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เงินที่ผมให้คุณไปนั้นไม่ใช่ว่าจะ ให้ไปเปล่า ๆ เงินนั้นผมยืมให้คุณ ดอกเบี้ยห้าแสนหยวนต่อนาที ตอนนี้ผ่านไปสองนาทีแล้ว คุณควรจ่ายเงินคืนพร้อมดอกเบี้ยให้ ผมเป็นเงินจํานวนหนึ่งล้านห้าแสนหยวน”

หลังจากกล่าวจบ เย่เฉินก็กล่าวต่อไปอีกว่า “อ้อ ผมแนะนำให้ คุณรีบคืนเงิน เพราะอีกสักครู่ก็จะถึงเวลาสามนาทีแล้ว เมื่อถึง เวลานั้นก็จะกลายเป็นสองล้านแล้ว

เฉินเสี่ยวเฟยกัดฟันและด่าว่า “แม่งฉิบหาย คุณมันบ้าไปแล้ว หรือ? กล้ามาเล่นมุกนี้กับฉัน? คุณคิดว่าฉันจะใส่ใจคุณหรือ? แม่ งปัญญาอ่อนสิ้นดี!”

หลังจากนั้นเธอก็โบกมือให้ชายฉกรรจ์ที่อยู่รอบ ๆ และกล่าว อย่างเย็นซาว่า “พวกเราไปกันเถอะ!!

สิ่งที่เฉินเสี่ยวเฟยคิดคือ “เงินห้าแสนหยวนเข้าอาลีเพย์ของ ตนเองแล้ว ตนเองก็ไม่จำเป็นต้องคุยกับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป และ คิดจะไปจากที่นี่ทันที เขาเป็นแค่คนที่ขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า จะมีความสามารถที่ทำอะไรตนเองได้? ถ้าเขากล้ามาเสแสร้งกับ ตนเอง ตนเองก็จะให้ชายฉกรรจ์เหล่านี้จัดการเขาที่นี่ทันที!”

เมื่อชายฉกรรจ์ได้ยินเช่นนี้ ก็ผลักเซียวเวยเวยออกไปทันที และเตรียมขึ้นรถเพื่อที่จะไปจากที่นี่

ขณะนี้เย่เฉินชี้ไปที่เฉินเสี่ยวเฟยและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คน อื่นไปได้ แต่คุณเฉินต้องอยู่ก่อน ถ้าคุณจ่ายเงินคืนเมื่อไหร่ ก็สามารถไปได้เมื่อนั้น

เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยได้ยินประโยคนี้ เธอก็ดุด่าทันทีว่า “แม่ง ฉิบหาย ให้เกียรติแล้วไม่รับอีก! พวกคุณไปจัดการที่สั่งสอนมัน เลย!!