บทที่ 1609

“ข่าวใหญ่ของตระกูลทากาฮาเหรอ?!

ทันทีที่นางาฮิโกะ อิโตะได้ยินเรื่องนี้ ก็จ้องเขม็งด้วยความ โกรธ “แมร่งเอ๊ย! ข่าวใหญ่อะไร? หรือว่าตระกูลซูประกาศการ ร่วมลงทุนกับพวกเขาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่น่าจะใช่ คนของ ตระกูลซูน่าจะเพิ่งมาถึงโตเกียวได้ไม่นานนะ ทำไมตัดสินใจได้ เร็วขนาดนี้? เดรัจฉานพวกนี้ หรือว่าพวกเขาตั้งใจที่จะไม่พบหน้า กับพวกเราแล้วเหรอ?”

ทานากะซังพูดอย่างรีบร้อนว่า “ไม่ใช่ข่าวนี้ เป็นข่าวที่ทากา ฮาชิ เอคิจิถูกคนหักแขนบนถนน!

“ทากาฮาชิ เอคิจิถูกหักแขนเหรอ?!”คนทั้งคนของนางาฮิโกะ

อิโตะราวกับสายฟ้าฟาด อ้าปากพูดว่า “ใครเป็นคนทำ?”

ในความทรงจําของเขา ทั้งคนโตเกียวที่กล้าลงมือกับทากาฮา ชิ เอคิจิ น้อยมากจนนับได้

ถ้าให้ตัวเองลงมือ ตัวเองก็จะรู้สึกร้อนตัว เนื่องจากช่องว่าง ระหว่างตระกูลอิโตะและตระกูลทากาฮาชินั้นไม่ได้ใหญ่มาก ถ้า หากลงมือกับทากาฮาชิ เอคิจิจริงๆ นั่นก็แทบจะเทียบเท่ากับ เป็นการประกาศสงครามกับตระกูลทากาฮาชิ

ดังนั้น นอกจากพ่อของทากาฮาชิ เอคิจิ นางาฮิโกะ อิโตะคิด ไม่ออกจริงๆ ยังมีใครกล้าลงมือกับเขา
ดังนั้น เขารีบมองไปทางโทรศัพท์ของทานากะซัง อยากดูว่า ใครมีความกล้า

มองดูแวบหนึ่งก็ไม่เป็นไรหรอก แต่นางาฮิโกะ อิโตะก็กลัวจน สั่นเทาไปทั้งร่างกาย นิ้วมือไม่ได้จับไว้อย่างมั่นคง ซิการ์ หลุด ออกจากมือ ตกลงบนกางเกงของเขา และเผาไหม้ชุดสูทงานเย็บ ด้วยฝีมือราคาแพงของเขาเป็นรูในทันที

นางาชิโกะ อิโตะก็ปวดใจ หยิบซิการ์แล้วโยนทิ้งไปอีกด้าน หนึ่ง ชี้ไปที่ผู้ชายในโทรศัพท์ที่ชั่วร้ายคนนั้น และอ้าปากพูดว่า “นี่…นี่…นี่เย่เฉันไม่ใช่เหรอ ?!”

แม้ว่าจะเจอเย่เฉินแค่ครั้งนั้น แต่นางาฮิโกะ อิโตะกลับจำรูป ร่างของเขาได้อย่างชัดเจน

นี่อาจเป็นพลังแห่งความแค้น

เนื่องจาก ใบหน้าของเยเฉินสำหรับนางาฮิโกะ อิโตะ ไม่เพียง หมายถึงความอัปยศ ยังแสดงถึงสี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ ของเงินจํานวนมหาศาล

กลายเป็นขี้เถ้าจริงๆเขาก็สามารถจำเขาได้

เมื่อเห็นเยเฉินอยู่ในวิดีโอ ทุบตีบอดี้การ์ดส่วนตัวสิบกว่าคน ของทากาฮาชิ เอคิจิล้มลงอย่าต่อเนื่อง ต่อจากนั้นก็หักแขนทั้ง สองของทากาฮาชิ เอคิจิ นางาฮิโกะ อิโตะดูจนอดไม่ได้ที่ข้าง หลังจะรู้สึกเย็นยะเยือก

ในเวลานี้เขาถึงได้ตระหนักถึงว่า พลังของเยเฉินแข็งแกร่งมากเพียงใด

ครั้งก่อน ยังเพียงแค่ทำร้ายบอดี้การ์ดสองคนของตัวเอง เท่านั้นเอง

ครั้งนี้ แค่ลมหายใจเฮือกเดียวก็ทำลายบอดี้การ์ดหลายสิบ คนของทากาฮาชิ เอคิจิได้!

ความแข็งแกร่งนี้ ยอดฝีมือวิชานินจากเกรงว่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ นะ!

ในขณะที่ประหลาดใจ ภายในใจส่วนลึกของเขาก็อดไม่ได้ที่ จะกลัว

วันนั้นโชคดีที่ไม่ได้ยั่วโมโหเย่เฉินจนอารมณ์ขึ้น

ไม่อย่างนั้น อารมณ์รุนแรงอย่างเเฉิน ยังจะไม่ทุบตีตัวเองจน แทบตายเหรอ?

ทากาฮาชิ เอคิจิเป็นวัยรุ่น ร่างกายมีแรงต้านทานเล็กน้อย ตัว เองอายุมากแล้ว ตกไปอยู่ในมือของเขาจริงๆ เกรงว่าหนึ่งถึง สองเพลงสู้รบก็ตรงไปพบกับอามาเทรา โอมิคามิแล้ว!

นอกจากความกลัวอย่างฉับพลัน นาวาฮิโกะ อิโตะก็ค่อนข้าง มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น