บทที่ 1884

ซูซื้อเฟยพยักหน้าเบาๆ แต่ก็ยังคงรู้สึกไม่มั่นใจ พูดเสียงต่ำว่า “ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่า ชิวได้มีสัญญาแต่งงานกับคนรุ่น หลังของตระกูลเยคนหนึ่งนานแล้ว ถ้าหากฉันสารภาพรักกับ หล่อน หล่อนจะตกลงเหรอ”

ซูจื่อหยปลอบอย่างจนใจว่า “โธ่เอ๊ย ทำไมถึงเหมือนพวกผู้ หญิงที่ชอบถามโน่นถามนี่จัง

“เรื่องนี้พี่ไม่ต้องคิดอะไรมาก ในเมื่อตัดสินใจแล้วก็ทำต่อไป ”

“อีกอย่าง แม้เธอจะมีสัญญาแต่งงานแล้วยังไง คนที่มีสัญญา แต่งงานกับเธอ ก็คือลูกชายของเยฉางอิงของตระกูลเย่ หลายปี ก่อนตอนที่สองสามีภรรยาเยฉางอิงประสบภัย เขาก็ได้หายตัว ไปแล้ว จะยังคงมีชีวิตอยู่หรือเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ แล้วจะกลับมา แต่งงานกับชิวอี้ได้ยังไง”

พูดถึงตรงหนี้ ซูจือหยูก็พูดต่อไปว่า “พี่น่ะนะ พูดดีๆ

แสดงออกดีๆก็พอแล้ว พี่เป็นลูกชายและหลานคนโตของตระกูล

ซู พูดถึงเรื่องสมบัติ ทั้งประเทศมีไม่กี่คนที่เทียบได้ พูดถึงเรื่อง

หน้าตา พี่เองก็ดูดีไม่ใช่ย่อย อีกอย่างความรู้มาก การศึกษาก็

สูง ฉันรู้สึกว่าพี่คู่ควรกับกู้ชิวอี้ น่าจะมากเกินพอแล้ว”

ซูจือเฟยก็เอ่ยขึ้นอย่างสะท้อนใจว่า “ที่จริงยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันไม่รู้ว่าแกรู้เรื่องหรือเปล่า ”
ซูจื่อหยูถาม “เรื่องอะไร

ซูจือเฟยพูดว่า “สมัยก่อนพ่อไม่ถูกกับเยฉางอิงมาตลอด เพื่อ คัดค้านอำนาจที่ไม่อาจต่อต้านได้ของเยฉางอิง ตอนนั้นพ่อให้จัด ตั้งพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ขึ้นมา ความแค้นที่มีต่อเยฉางอิง นั้นสามารถพูดได้ว่าลึกมาก และเยฉางอิงกับพ่อของซิวอี้ ยัง เป็นพี่น้องร่วมสาบานกันด้วย เพราะฉะนั้นฉันกังวลว่าพ่อของ ซึ่งจะมีมุมมองที่ไม่ดีนักกับตระกูลซูของพวกเรา ”

ซูจือหยขมวดคิ้วขึ้นมา เอ่ยขึ้นว่า “พ่อกับเยฉางอิงคนนั้นไม่ ถูกกันฉันรู้ เคยได้ยินอาเล็กเล่าให้ฟัง แต่เรื่องที่เยฉางอิงเป็นพี่ น้องร่วมสาบานกันกับกู้เย็นจงนั้น ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน…

ว่าแล้ว ซูจือหยูก็พูดปลอบใจว่า “แต่ว่าเรื่องมันก็ผ่านมาตั้ง หลายปีแล้ว ฉันคิดว่าก็คงไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนั้นมั้ง อีก อย่าง แม้เขาจะมองไม่ดี ก็คงมองไม่ดีกับพ่อ คงไม่มีความเห็น อย่างอื่นกับพวกเราที่เป็นคนรุ่นหลัง อีกอย่างกู้ซึ่งก็เป็นลูกสาว คนเดียวของเขา ถ้าหากชิวชอบพี่เข้าจริงๆละก็ ฉันเชื่อว่าเขา ต้องเคารพการเลือกของลูกสาวตัวเอง พี่คิดว่าไง

ซูจือเฟยได้ยินเธอพูดอย่างนี้ อารมณ์ตื่นเต้นก็ค่อยๆลดลงไป หลายส่วน พยักหน้าพูดว่า “ที่แกพูดก็มีเหตุผล ฉันจะลองดู

ซูจือหยูพูดยิ้มๆว่า “พี่น่ะ ต้องมั่นใจในตัวเองหน่อย บนโลกนี้ มีผู้หญิงไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ที่รอต่อแถวอยากแต่งงานกับพี่ ในบรรดา ผู้หญิงพวกนั้นก็มีคนที่มีเงื่อนไขดีกว่าชิวด้วยซ้ำไป พี่จะน้อย เนื้อต่ำใจไปทำไมกัน ”
ซูจือเฟยยิ้มออกมาอย่างอายๆ “พูดน่ะก็พูดได้ แต่ในใจมันก็ ยังตื่นเต้นอยู่ดี”

ซูจือหยูพูดอย่างจริงจังว่า “นี่เป็นปัญหาเรื่องสติปัญญาของพี่ มั่นใจไม่พอเป็นเรื่องสำคัญที่สุด ถ้าหากวันหน้าฉันชอบผู้ชายคน ไหนเข้า ฉันจะไม่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเด็ดขาด แม้ว่าเขาจะมี สถานะเป็นเจ้าชายในตะวันออกกลาง ต่อหน้าเขาฉันก็จะไม่ ทําตัวต่ำต้อยเด็ดขาด”

ระหว่างพูด ซูจือหยูก็ยิ้มอย่างเยาะเย้ยพูดว่า “ที่จริงเป็นเจ้า ชายก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลิศขนาดนั้น ไม่พูดดีกว่าฉันไม่ชอบคน ต่างชาติ แม้จะเอาเจ้าชายคนหนึ่งมาอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันจะไม่แล แม้แต่หางตาด้วยซ้ำ ”

“พูดถึงเจ้าชายดูเหมือนจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก ในตระกูล คงมีสมบัติหลายพันล้านดอลลาร์ แต่ในตระกูลของพวกเขา บวก รวมเจ้าชายสายต่างๆ เข้าด้วยกันอย่างน้อยก็หลายร้อยคน เฉลี่ย แล้ว เจ้าชายคนหนึ่งที่มีสมบัติพันกว่าล้านดอลลาร์ ยังไม่พอค่า ขนมของฉันเลยด้วยซ้ำ”

ซูจือเฟยมองซูจื่อหยู หัวเราะเบาๆ พูดจริงจังว่า “เห้อ บางที ฉันก็อยากจะมีนิสัยเหมือนกับแก ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น คงจะมีชีวิต ที่มีความสุขมาก”

ซูจือหยูถามเขากลับไปว่า “นี่พี่ชมชั้น หรือว่าชั้นกันแน่

“ชมแกน่ะสิ”ซูจือเฟยพูดอย่างจริงจัง “เพราะฉันมันแขวนอยู่ บนตำแหน่งลูกชายคนโตหลานคนโต เพราะฉะนั้นตั้งแต่เด็กก็ถูกคุณปู่ ถูกคุณพ่อคอยจำกัด และขอร้องให้ทำสิ่งต่างๆ มุมที่ แหลมคมในนิสัยของฉันถูกพวกเขาขัดจนเรียบไปแล้ว ไม่มี แม้แต่ความคิดจะต่อต้านด้วยซ้ำไป ไม่เหมือนแก ไม่ว่ากับใครก็ สามารถตอบโต้ได้

ซูจื่อหยูพูดว่า “เพราะพวกเราสองคนมีสถานการณ์แตกต่าง กัน วันหน้าคนที่สืบทอดตระกูลคือพี่ไม่ใช่ฉัน ฉะนั้นฉันจึง สามารถใช้ชีวิต โดยไม่ต้องคิดถึงอะไรก็ได้ ”

ซูจือเฟยพยักหน้า ถามเธอ “ใช่แล้ว แกกำลังตามหาผู้มี พระคุณไม่ใช่เหรอ เป็นยังไงบ้าง

ซูจือหยูถอนหายใจ “เพิ่งจะได้รับบันทึกกล้องวงจรปิดจาก สนามบินใหญ่ๆทั้งหลายในญี่ปุ่น คอยมองหาไปทีละจุด คิดว่า คงต้องหาไปจนถึงวันเกิดอายุครบสามสิบปีของฉัน ฉันกำลังคิด วิธีการที่มันง่ายกว่านี้อยู่

พูดจบ ซูจือหยูก็รีบพูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว วันนี้ฉันต้องวางเรื่อง การดูวิดีโอจากกล้องวงจรปิดมาตระกูลเป็นเพื่อนพี่ ถ้ากลับไป พี่ต้องช่วยฉันจัดการสะสางด้วยนะ”