ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 2032



บทที่ 2032

ในเวลานี้ ซูโสเต้าที่อยู่ข้างกายของซูเฉิงเฟิงอยู่ตลอด รีบ เอ่ยปากพูดว่า “พ่อ ในเวลานี้อย่าปล่อยให้รั่วหลีก่อปัญหาใหม่ สอดแทรกเข้ามา สิ่งสำคัญที่สุดคือรีบกลับมา คนคนนั้นสามารถ คิดหาทางจัดการทีหลังได้ แต่ว่าครั้งนี้ถ้าหากรั่วหลีหนีออกมาไม่ ได้ จากนี้ไปก็ไม่มีโอกาสแล้ว!”

ซูเฉิงเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “คนคนนั้นที่รั่วหลีพูด ถึง พวกเราไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา เกิดเขาเป็นศัตรูของ ตระกูลซูจะทำยังไง? เกิดเขาก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้า หมายจัดการกับตระกูลของพวกเราอย่างลับๆจะทำยังไง?!

ซูโสบู่เต้าพูดว่า “พ่อ เรื่องนี้พวกเราสามารถตามหาทีหลังได้ ในเวลานี้ไม่รีบร้อน วันนี้รั่วหลีได้เจอกับเขา ผ่านไปช่วงหนึ่งยังมี โอกาส ให้รั่วหลีรีบกลับมาก่อนเถอะ!”

ซูเฉิงเฟิงด่าทอด้วยความโกรธ ในทันที “สารเลว! ทำไมตอน นี้แกไม่มีมุมมองสภาพสถานการณ์โดยรวมสักนิดเลย?! คนคนนี้ ทำให้พลเอกอาวุโสตระกูลของฉันเสียหายมากกว่าห้าสิบคน ด้วยพลังของตัวเอง! แกรู้มั้ยว่าสิ่งนี้นำมาซึ่งความสูญเสียให้กับ พวกเราไปมากแค่ไหน? ไม่ใช่แค่ไม่กี่พันล้านนะ! หากเบื้องหลัง ของเขายังมีวิธีการพุ่มเป้ามาจัดการกับพวกเราจะทำยังไง?!

พูดถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเยือกเย็นว่า “เดิมทีคนคนนี้ก็ ค่อนข้างผีเข้าผีออกอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตัวตนที่อยู่ก็ไม่แน่นอนถ้าไม่ใช่ว่ารั่วหลีเจอกับเขาในวันนี้ ชาตินี้พวกเราอาจจะตามหา เขาไม่เจอ ดังนั้นไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถพลาดโอกาสนี้ไปได้! ไม่ อย่างนั้น ถือว่าพลาดอย่างมหันต์

เมื่อซูโสบู่เต้าได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้ทันทีว่าคุณท่านตัดสินใจแล้ว ตัวเองคงจะโน้มน้าวใจเขาไม่ได้แล้ว ดังนั้นก็ทำได้เพียงพูด กำชับซูรั่วหลีที่อยู่ห่างไกลในโทรศัพท์ว่า: “รั่วหลี ในเมื่อแก อยากจะแก้แค้นเขา งั้นพ่อก็จะไม่ห้ามแกแล้ว ฟังคำสั่งของคุณ แก ต้องค้นหาตัวตนที่แท้จริงให้ได้!”

ครั้งแรกที่ซูรั่วหลีได้ยินซูโสบู่เต้าใช้คำว่า “พ่อ”นี้แทนตัวเองมา พูดกับตัวเอง เมื่อคิดถึงว่าฐานะของตัวเองเป็นลูกสาวนอก กฎหมาย ในที่สุดวันนี้เธอก็ได้รับการยอมรับจากพ่อผู้ให้กำเนิด ความรู้สึกในใจประเดประดังเข้ามาพร้อมกันหมด และพูดอย่าง ตื่นเต้นมาก: “พ่อค่ะพ่อวางใจได้ รั่วหลีจะทำให้สุดความ สามารถ!”

ในเวลานี้ซูเฉิงเฟิงก็พูดกำชับว่า “รั่วหลี ทางที่ดีคือสามารถ จับเป็นได้ พาตรงกลับมาที่เย็นจึง ฉันจะไต่สวนเขาเอง!”

ซูรั่วหลีพูดอย่างเด็ดขาดทันทีว่า “ได้ค่ะคุณปู่ หลังจากที่หนู จับตัวเขาได้ จะไว้ชีวิตสุนัขตัวหนึ่งอย่างเขาแน่!”

ซูเฉิงเฟิงคือคำหนึ่ง และเอ่ยปากพูดว่า “เอาล่ะ ตัวแกเอง วางมือไปจัดการเถอะ!”

จากนั้น เขาก็กําชับอีกว่า: “ใช่แล้ว หลายคนที่ไปรับแก ก็เป็น คนสนิทของฉัน ฝีมือของพวกเขาแต่ละคนไม่ธรรมดา ตอนที่แกลงมือ ให้พวกเขาตามแกไปด้วย แบบนี้โอกาสชนะก็จะมาก ซันบ้าง!”

ซูรั่วหลีพูดโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า “ได้ค่ะคุณท่าน ซูเฉิงเฟิงพูดเสียงดัง: “บอกกับพวกเขา หากทำเรื่องนี้ได้ สำเร็จ ฉันมีรางวัลให้อย่างงาม!

“หนูรู้แล้วค่ะ!”

หลังจากวางสาย ซูรั่วหลีก็พูดกับกัปตันคนนั้นในทันทีว่า “ไป ข้างหน้าด้วยความเร็วเต็มที่ ต้องตามเรือข้างหน้านั้นให้ทัน

ในเวลานี้กัปตันก็ย่อมไม่กล้าแผลงฤทธิ์เป็นธรรมดา และพยัก หน้าพูดในทันทีว่า “ได้ครับคุณหนูซู!”

จากนั้น ก็เพิ่มแรงขับของเครื่องยนต์ให้สูงสุด!

หลายคนที่ช่วยซูรั่วหลี เพราะว่าได้ยินคำพูดของซูเฉิงเฟิง ดัง

นั้นในเวลานี้ก็เริ่มตั้งท่าต่อสู้

หนึ่งคนในเอ่ยปากถามซูรั่วหลีว่า “คุณหนูซู หลังจากที่พวก เราไล่ฝ่ายทัน จะทำยังไง?

สีหน้าท่าทางของซูรั่วหลีเข้มงวด และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เร่งไล่ตามไปอย่างสุดกำลังทั้งหมดและก็ใช้ด้านข้างของพวก เราไปถูกับเรือของอีกฝ่ายบีบบังคับให้อีกฝ่ายจอดเรือ!”

คนคนนั้นก็ถามว่า “ถ้าหากอีกฝ่ายไม่จอดเรือล่ะ?”

ซูรั่วหลีแสยะยิ้มพูดว่า “ไม่จอดเรือเหรอ? ถึงเวลานั้นไม่สนว่าเขาจะจอดหรือไม่จอด ตอนที่พวกเราเข้าใกล้ ก็กระโดดตรงไปที่ เรือของพวกเขา! หลังจากที่ขึ้นเรือแล้ว พวกเราก็ฆ่าทุกคนยกเว้น คนเป้าหมายและปล่อยให้เรือลงสู่ก้นทะเลไม่ปล่อยให้ใครรอด ชีวิต!”

พูดถึงตรงนี้ ซูรั่วหลีกำหมัดแน่น กัดฟันขาวเล็กที่เรียงราย เรียบร้อย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ว่ายังไง จะต้องจับตัว ไอ้หมอนั่นให้ได้!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ