บทที่1425

ณ ตอนนี้เวลานี้ หลินหว่านชิวกับชีวอร้องจนไม่ไหวแล้ว ทั้งสองคน จับมืออุ่นของเยเฉินคนละข้าง ตื้นตันใจจนพูดไม่ ออก

แม้ว่า กู้เย้นจงไม่ได้รับการทดสอบทางการแพทย์ใดๆ พวก เธอสองแม่ลูกก็ยังไม่ได้รับรายงานที่เชื่อถือได้ว่าเย็นจงได้รับ การรักษาหรือไม่ แต่พวกเธอเชื่อในสายตาของตนเอง เชื่อใน การวิเคราะห์ของตนเอง และเชื่อว่าตอนนี้เขาหายเป็นปกติแล้ว!

ในฐานะที่กู้เย้นจงเป็นผู้ทดลองผลของยาอายุวัฒนะ เขารู้ สถานการณ์ของตัวเองดี ตอนนี้เขามั่นใจ 10,000% ว่าเขาไม่ เพียงรักษาหาย แต่ร่างกายของเขายังกลับมาเป็นเหมือนเดิมเมื่อ อายุสี่สิบปีมาแล้ว…….

สิ่งนี้ทําให้เขาปลาบปลื้มใจ

เขาใช้เวลานาน กว่าจะดึงอารมณ์ที่ควบคุมไม่ได้กลับมาได้ จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเเฉิน ในดวงตาของเขา เต็มไปด้วย ความซาบซึ้ง

หลังจากนั้น เขาก็ผลักภรรยาและลูกสาวที่อยู่ข้างๆเบาๆ งอขา และคุกเข่าลงต่อหน้าเเฉิน

เย่เฉินไม่นึกเลยว่ากู้เย็นจงจะคุกเข่าให้ตัวเอง รีบยื่นมือออก ไปพยุง ทำให้เขาไม่สามารถคุกเข่าได้
แต่เย็นจงพยายามดันมือของเขาออกไปตลอด และพูดอย่าง

เคร่งขรึมและจริงใจว่า “เฉินเอ๋อ นายสร้างชีวิตใหม่ให้ลุง กราบ นี้ไม่ว่ายังไงนายก็อย่ามาห้ามลุง!! เย่เฉิน โพล่งออกมาว่า “ลุง ลุงเป็นพี่น้องร่วมสาบานของพ่อ

ผม เทียบเท่ากับลุงแท้ๆของผม ผมจะรับของชิ้นใหญ่แบบนี้ได้

อย่างไร นี่มันทำให้ผมอายุสั้น…..

กู้เย้นจงส่ายหัวและพูดว่า “เฉินเอ๋อ นายมีบุญคุณกับลุงมาก แม้ว่าลุงจะมอบทรัพย์สินส่วนใหญ่ของลุงให้นาย ก็เทียบไม่ได้ กับบุญคุณนี้เลยสักนิด ดังนั้นไม่ว่ายังไงนายก็ต้องยอมรับกราบ ของลุง……”

เย่เฉินยังไม่ทันพูด หลินหว่านชั่วที่อยู่ข้างๆก็คุกเข่าลงแล้ว วก็คุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่คิด

หลวหวานชิวพูดอย่างสะอื้นว่า “เฉินเอ๋อ นายมีบุญคุณต่อ ครอบครัวของเราอย่างมาก ป้าจะไม่มีทางลืมชั่วชีวิต……..

ชิวที่อยู่ข้างๆก็พยักหน้ารัวๆ “พี่เเฉิน ขอบคุณพี่มาก

จริงๆ………

ขณะนี้ กู้เย็นจง ยังคงใช้ร่างกายสู้กับเย่เฉิน ยืนกรานที่จะ คุกเข่าลงบนพื้น

เมื่อเย่เฉินเห็นแบบนี้ ก็ถอนหายใจ แล้วปล่อยกู้เย็นจง ยืนตัว ตรง และพูดอย่างจริงจังว่า ” ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมจะไม่หยุดพวก คุณแล้ว แต่หลังจากขอบคุณผมแล้ว พวกเราห้ามพูดเรื่องนี้กัน อีก จนตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้กินข้าวเลย พวกไปกินข้าวเที่ยงกันก่อนดีไหม?”

กู้เย็นจงคุกเข่าลงพื้นทันที และยกกำปั้นขึ้นบนหัวของเขา พูด อย่างจริงใจว่า “เฉินเอ๋อ ลุงไม่ได้โง่ ลุงมองออกว่านายต้องเป็น คนที่มีความสามารถอย่างมาก ลุงขอบคุณที่นายให้โอกาสดีๆ กับลุง ลุงจะจำไว้ทั้งชีวิต! ถ้าต่อไปมีอะไรที่ต้องการลุง ไม่ว่ายาก ลําบากแค่ไหน ลุงก็ไม่ขัดขืน!!

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ช่วยพยุงเขาขึ้นมา และพูดว่า “ลุงกู้ ขอบคุณเสร็จแล้ว กินข้าวได้ยังครับ?”

กู้เย้นจงรีบยิ้มพูดว่า “มาๆๆ ไปกินข้าวกันต่อเถอะ!”

พูดเสร็จ เขาก็มองไปที่หลินหว่านซิวอย่างตื่นเต้น และพูดด้วย รอยยิ้มว่า “คุณ! ไปที่ห้องเก็บของบ้านเรา เอาเหล้าหมาวถายชั้น ดีที่ฉันเก็บไว้มา วันนี้ฉันจะดื่มกับเฉินเอ๋อ! ไม่ได้แตะเหล้ามานาน กว่าหนึ่งปีแล้ว! ฉันอยากมานานแล้ว!”

หลินหว่านซิวเช็ดน้ำตาไป และยิ้มพูดว่า “โอเค!พวกคุณนั่งกิน ข้าวก่อน ฉันจะเอามาเดี๋ยวนี้!!