บทที่955

ตอนที่หม่าจงเหลียงอารมณ์ไม่ดี ไม่คิดเลยว่ายาจกที่นั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าเขา กล้าที่จะอวดเก่งกับเขา

เขาไม่พูดมาก ยกตื่นขึ้นมาและถีบไปที่จ้าวโจวเยวจนเขาล้ม ลงไปกับพื้นทันที และยังไม่รอให้เขาลุกขึ้นมา หม่าจงเหลียงตรง เข้าไปกระหน่ำย่อยและถีบไปที่เขา

จ้าวโจ๋วเยวถูกทำร้ายจนร้องโอ๊ยออกมาด้วยความเจ็บปวด และพูดด้วยความโกรธว่า: “นายมีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายฉัน? มี สิทธิ์อะไรมาทําร้ายฉัน? ฉันไปหาเรื่องนายหรือ ฉันอยู่ของฉันดีๆ ฉันไปหาเรื่องนายแล้วหรือ นายปัญญาอ่อนหรือเปล่า?

หม่าจงเหลียงต่อยไปที่จมูกของเขาอย่างรุนแรง จนหน้าเขา เต็มไปด้วยเลือดสดๆ และด่าอย่างเย็นชาว่า “มึงว่างมากหรือ? มานั่งยองอยู่หน้ารถก? แล้วยังจะมาอวดเก่งกับกูอีก ยังจะไม่ให้ กูต่อยมึงหรือ?”

พูดจบ หม่าจงเหลียงต่อยซ้ำไปอีกหลายหมัด

ต่อยจนจ้าว โจ๋วเยวมึนหัวไปหมด เขาเกือบที่จะสลบไปแล้ว

ขณะเดียวกัน น้องเล็กของหม่าจงเหลียงเห็นทางนี้เกิดการชก ต่อยกัน ก็เลยรีบลงจากรถ ไม่พูดมากเขาได้รีบไปช่วยหัวหน้า ของตัวเองต่อยจ้าวโจ๋วเยว่

จ้าวโจ๋วเยวถูกซ้อมจนหนักมากอยู่แล้ว ตอนนี้หม่าจงเหลียงได้มีคนช่วยเพิ่มอีกคน ซ้อมเขาจนเขาสิ้นหวังไปเลย

ดูแล้วพวกเขาซ้อมตัวเองแบบไม่คิดอะไรเลย เหมือนหวังจะ เอาชีวิตของตัวจ้าว โจ๋วเยว่เลย จ้าวโจ๋วเยวทนไม่ไหวอีกต่อไป แล้ว เขาร้องไห้หนักและพูดว่า “พี่ใหญ่ ผมผิดไปแล้ว พี่ใหญ่ พี่ ใหญ่ผมข้อร้องหยุดซ้อมผมเถอะ พี่ใหญ่ซ้อมผมต่อไปผมต้อง ตายแน่ๆ

หม่าจงเหลียงไม่มีท่าทีจะที่หยุดเลย ซ้อมไปและด่าด้วย ถ้อยคำที่หยาบคาย : “แม่มึงเอ๊ยกอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังไม่มีที่ระบาย มึงมาหาเรื่องดูพอดี ถ้ากูไม่ซ้อมมึงจนตาย ถือว่ากูทำผิดต่อมึง!”

ตอนนี้จ้าวโจวเยวถูกซ้อมจนเกือบจะหมดสติไปแล้ว ใบหน้า เขาเต็มไปด้วยเลือดสดๆ รูปหน้าตอนนี้ไร้เค้าโครงของความ เป็นคนอยู่เลย

ขณะเดียวกันรถลากได้มาจอดอยู่ตรงหน้าเขา คนขับรถลาก อยู่ในรถ และตะโกนผ่านหน้าต่างรถว่า “เฮ้ย พวกคุณทำอะไร กัน? ถ้ายังไม่หยุด ผมจะแจ้งตำรวจนะ!”

คนที่มาถึงก็คือเพื่อนของจ้าวโจวเยวคนนั้น

เจ้าคนนี้ยังมีความชอบธรรมอยู่ ความจริงเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า คนที่ถูกซ้อมอยู่ในตอนนี้เป็นจ้าวโจวเยว่ เขาแค่เห็นคนที่น่า สงสารถูกซ้อมอย่างหนักและใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด เขาเลย อยากที่จะออกตัวไปช่วย

ความโกรธ ในใจของหม่าจงเหลียงก็หายไปไม่น้อย เพราะ ความโกรธพวกนี้เปลี่ยนเป็นการใช้ความรุนแรง แล้วไปซ้อมจ้าวโจ้วเยว่

เขาเห็นว่ามีคนปรากฏตัวแถมยังขู่ว่าจะแจ้งตำรวจอีก หม่าจง

เหลียงคิดว่าลดปัญหาดีกว่าเพิ่มปัญหานะ เขาเลยรีบออกจาก สถานที่นั้นทันที เพราะยังต้องไปกินข้าวกับพี่ใหญ่อีก ดังนั้นเขาพูดกับจ้าวโจวเยวอย่างเยือกเย็นว่า “มึง วันนี้ถือว่า

ถึง โชคดีนะ ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่!

พูดจบ เขาถีบจ้าวโจ๋วเยว่กระเด็นไปไกลหลายเมตร และเอา กุญแจรถออกมา เปิดประตูรถโฟล์คสวาเกน แฟตัน

จ้าวโจ๋วเยวเกือบที่จะสลบไปแล้ว ดวงตาที่บวมเท่าไข่ไก่เมื่อ หรี่ตาก็เห็นดวงตาเป็นเส้นบางๆ ทันใดนั้นเขาเห็นหม่าจงเหลียง เปิดประตูรถโฟล์คสวาเกน แฟตันและเข้าไปนั่ง เขาเริ่มลนลาน แล้ว

“นายมาขับรถฉันทำไม!” จ้าวโจ๋วเยวตะโกนออกมาด้วย

ความโมโห แล้วกลิ้งไปและคลานไปหาหม่าจงเหลียง

หม่าจงเหลียงยังไม่รู้ตัว ขาของเขาถูกจ้าวโจวเยวจับไว้แน่นแล้ว