ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 506



บทที่ 506

“ห้ะ?! ” เฉียนหงเย่นกล่าวอย่างตื่นตระหนก “แต่ฉันบริจาค เงินสิบห้าล้านไปหมดแล้วนะ….

“แล้วมันทำไมเหรอ? “เยเฉันพูดอย่างเย็นชา “เรื่องวันนี้มัน เกิดขึ้นจากคุณ คงไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยให้เหอเหลียน โดน ลงโทษคนเดียวหรอกใช่ไหม? “

“ใช่! “เหอเหลียนโพล่งออกมาด้วยความโกรธ “หล่อนน่ะ คือผู้ร้ายตัวจริง!

เยเฉันมองไปที่เฉียนหงเย่นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้สมรู้ร่วม คิดบอกว่าคุณคือผู้ร้ายตัวจริงละนะ ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง คุณก็ ต้องไปกับคู่หูของคุณ ไปขุดหินที่เหมืองถ่านหินดีซะ และบริจาค เงินให้กับ project hope ต่อไป”

พูดจบ เย่เฉินก็ชี้ไปที่ผู้หญิงที่ชื่อหนิวกุ้ยหมิ่น แล้วพูดว่า “แล้ว ยังมีเธออีก พวกเธอสามคน ไปทำงานที่เหมืองถ่านหินด้วย กันซะ ถือเป็นการลบมลทินของพวกเธอเอง

“หนิวหยหมิ่นร้องไห้ด้วยความตกใจ คุกเข่าก้มหัวคำนับจรด พื้นแล้วพูดว่า “ฉันโดนใส่ร้าย ฉันโดนเหอเหลียนเรียกมาเพื่อ เล่นไพ่นกกระจอกด้วยกัน ไม่ได้ทำร้ายใครเลย!

เย่เฉินกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อนั้นเหรอ? เธอ ต้องรู้จักปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์หน่อยนะ อย่าส่งเสียงดังอ้อมค้อมไปมา ฉันจะไม่ยุ่งกับครอบครัวและคนในทะเบียนบ้าน ของเธอ ไม่อย่างนั้น เธอก็จะเป็นเหมือนกันเหอเหลียนนะ ทุก คนในครอบครัวจะต้องถูกไปขุดถ่านหินที่เหมืองถ่านหิน

เมื่อหนิวกุ้ยหมิ่นได้ยินเช่นนั้น ก็ตกใจกลัวตัวสั่นอย่างรุนแรง แม้ว่าจะหวาดกลัวเพียงใด แต่ก็ไม่กล้าที่จะโวยวายเสียงดังออก มาแม้แต่ประโยคเดียว

เยเฉันพูดกับท่านหงห้าทันทีว่า “หงห้า อันธพาลตัวน้อยพวกนี้ รวมเหอหัวเฉียงลงไป นับไปทีละคนเลยนะแล้วส่งไปทำงานที่ เหมืองถ่านหินดำ ให้อาหารและที่พักที่แย่ที่สุด ให้พวกหล่อน จ่ายเงินเดือนเดือนละสองพันหยวน ทั้งปีห้ามพักเด็ดขาด!

หลังจากนั้น เขาก็กล่าวอย่างเคร่งเครียดต่ออีกว่า “หากคน เหล่านี้ทำงานหนัก หรือทำงานล่วงเวลาที่เพิ่มเงินตามเห็น สมควรได้เลย ส่วนใครที่ไม่ทำงาน งาน ก็หักเงินตามสมควรได้ เช่นกัน ยังไงก็ตาม พวกเขาทุกคน หากมีใครที่บริจาคเงินครบ สามแสน ให้กับ project hope แล้วล่ะก็ สามารถปล่อยพวกเขา ไปได้ทันที!”

เดือนหนึ่งได้แค่สองพันหยวน ปีหนึ่งก็จะได้สองหมื่นสี่พันต่อปี กว่าจะได้ครบสามแสน ต้องทำไปอีกกี่สิบปีกัน

ถึงแม้ว่าเดือนหนึ่งจะได้สามพัน หนึ่งก็แค่สามหมื่นหกหยวน ก็ ต้องใช้เวลาประมาณแปดปีกว่าถึงเก้าปีในการเก็บเงินให้ครบ สามแสน

เย่เฉินรู้สึกว่า คนพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งของการพนัน งั้นมันก็ต้องชดใช้ให้กับคนที่โดนพวกนี้โกงจนต้องล้มละลาย

ยิ่งไปกว่านั้นคือคนที่เล่นพนันเพราะพ่อแม่ของพวกเขา คนที่

ตอนเด็กไม่ได้เรียนหนังสือ เด็กที่ประสบกับความยากลำบากทุก ประเภท การไถ่โทษโดย ส่งพวกเขาไปขุดถ่านหินที่เหมืองถ่านหินแล้วนำเงินไป

บริจาคนั้น ถือว่าเป็นการลงโทษที่ดีที่สุดแล้ว

เมื่อหงห้าได้ยินเช่นนี้ ก็รีบพูดออกไปว่า “โอเคครับ ท่านอา จารย์เย่ ผมจะจัดหารถบัสให้พวกเขา และลากพวกเขาไปให้ หมดครับ!”

เย่เฉินพูดว่า “พวกอันธพาลที่อยู่ข้างใน พอขึ้นรถไปคนหนึ่งก็ ให้ทําการหักขาไปข้างหนึ่งเลยนะ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกนั้นขัด คำสั่งไม่เชื่อฟังและเผื่อพวกนั้นหลบหนีไป

หงห้ารีบพูดว่า “ท่านอาจารย์เย่โปรดวางใจ ผมจะหักขาพวก เขาก่อนแล้วเมื่อถึงที่หมาย ไม่ว่าพวกเขาจะทำงาน กินข้าว เข้า ห้องน้ำ หรือแม้แต่นอนก็จะถูกโซ่ตรวนเอาไว้ครับ จะไม่มีใคร สามารถหนีไปได้”

“ดี” เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ

เฉียนหงเย่นร้องไห้และกล่าวว่า “เย่เฉิน แกคงจะไม่ได้ให้ฉัน ไปขุดถ่านหินนั่นไปตลอดชีวิตหรอกนะ ฉันยังมีสามีและลูกๆที่ ต้องดูแลและยังต้องเลี้ยงดูแม่สามีอีก……

เย่เฉินกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “มันง่ายมากเลย คุณก็จะเหมือนคนพวกนีนี่ล่ะ บริจาคเงินสามแสนหยวนได้เมื่อไหร่ ก็เป็นอิสระ ได้เมื่อนั้น”

เฉียนหงเย่นทรุดตัวลงและร้องเสียงดังว่า “เย่เฉิน แกโหดร้าย ขนาดนี้ไม่ได้นะ แกรู้ไหมว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน !

เย่เฉินถามกลับไปว่า “ตอนที่คุณจะโกงแม่ยายผม ทำไมคุณ ถึงได้โหดร้ายขนาดนั้นล่ะ? ทำไมตอนนั้นถึงไม่คิดว่าเราคือ ครอบครัวเดียวกันบ้าง? ”

“ใช่แล้ว!

หม่าหลันที่ไม่ได้พูดมาตลอด ถึงตอนนี้ได้ตะโกนออกไปด้วย ความโกรธ “เฉียนหงเย่น เธอมันเป็นหญิงเลวทีไร้จิตสำนึก แม้ กระทั่งกับฉันก็ยังจะมาโกงกันได้ ตอนนี้ยังจะมาพูดว่าเราเป็น ครอบครัวเดียวกันอีกรึไง?

เฉียนหงเล่นคุกเข่าร้องไห้ต่อหน้าเธอและขอร้องว่า “น้องพี่ ความผิดทั้งหมดนี้เป็นความผิดของพี่สาวเอง แต่ต่อให้จะทำผิด แค่ไหน ฉันก็ยังเป็นพี่สาวของเธออยู่ดี ยกโทษให้ฉันสักครั้งเถอะ นะ! ”

หม่าหลันเตะหล่อนลงกับพื้นพร้อมด่าออกไปอย่างโกรธแค้น ว่า “หล่อนโกงเงินฉันไปมากกว่าสองล้านยังไม่พอ ยังจะมาโกง บ้านของฉันอีก โกงบ้านฉันก็ยังไม่พอ ยังจะมาโกงวิลล่าไปอีก หล่อนกำลังทำให้ครอบครัวทั้งสี่คนของเราต้องตาย หล่อนยังมี ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่บ้างไหม ยังมีความเป็นคนอยู่ไหม?

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สติของหม่าหลันก็กลับมาอีกครั้ง ตบเข้าไปที่ต้นขาและกรีดร้องออกมาว่า “แม่งเอ๊ย เงินฉัน!!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ