ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 774



บทที่ 774

เย่เฉินพยักหน้า “ได้ครับพ่อ ผมทราบแล้ว

เซียวฉางควนก็รีบพูดอีกว่า “แล้วก็ พ่อขอเตือนแกเรื่องนั้น หน่อย ว่าห้ามลืมเป็นอันขาด! ”

เยเฉันรู้ว่าพ่อหมายถึงเรื่องอะไร ก็คือจะให้คอยสอดส่อง ถ้า แม่ยายกลับมาแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ห้ามไม่ให้เธอเข้าประตู บ้านมาได้ แล้วมาเห็นว่าหานเหม่ยงอยู่ในบ้านนี้

ดังนั้นเขาก็เลยยิ้มตอบไปว่า “พ่อครับ วางใจเถอะ เรื่องนี้ผม ให้สัญญาเลย ว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอน

เซียวฉางควนก็ยกนิ้วโป้งให้เขา แล้วชมว่า “เป็นลูกเขยที่ดี

จริงๆ วันข้างหน้าพ่อจะดูแลแกเป็นอย่างดี! ”

พูดจบ เซียวฉางควนก็พาหานเหม่ยจึงเข้าห้องครัวไป

เซียวซูหนก็ถามเเฉินอย่างสงสัยว่า “พ่อพูดเรื่องอะไรกับ นาย? พวกนายสองคนมีความลับอะไรกัน เหมือนว่ากำลังทำ เรื่องชั่วที่ไม่ให้ใครรับรู้สึกอย่าง”

เย่เฉินพูดในใจ ผมบอกคุณไม่ได้หรอก ว่าพ่อคุณให้ผมคอย ห้ามแม่คุณอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดแม่คุณกลับมา ก็ให้ผมแบกเธอออกไป ถ้าแบกไม่ไหว ก็ให้สลบ

ดังนั้นเขาก็เลยได้แต่หัวเราะแหะๆ พูดไปว่า “ไม่มีอะไรหรอกพ่อให้ผมต้อนรับพอลให้ดี ห้ามไม่ให้เขารู้สึกว่า บ้านเราต้อนรับ แขกไม่ดี”

“จริง? ” เซียวซูหนทำหน้าไม่เชื่อ

เย่เฉินก็ตั้งใจพูดว่า “ก็จริงน่ะสิครับ คุณไม่ได้ยินหรือไง ว่า เมื่อครู่ พ่อบอกให้ผมชงชาให้พอด้วย?

พูดไป เขาก็รีบเรียกพอลว่า “มาๆๆ คุณพอล ” เดี๋ยวผมจะให้ ” ลองชา ที่พ่อตาผมซื้อมาจากร้านในวีแชท เป็นชาระดับสูงที่ซื้อ มาในราคาแพงเลยนะ

เย่เฉินรู้สึกว่า พอลเป็นคนอเมริกา ต่อให้เขามีเลือดของคนจีน อยู่ครึ่งหนึ่ง แต่เขาใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกา ก็ไม่น่าจะรู้เรื่องชา เท่าไรนัก

ดังนั้น พ่อตาก็ไปถูกหลอกให้ซื้อใบชาธรรมดาๆ มา ก็น่าจะ

หลอกเขาได้อยู่

คิดไม่ถึงว่าพอลก็รีบยิ้มพูดขึ้นมาว่า “ไอ้หยา ผมชอบดื่มชา มากที่สุดเลย ในเมื่อคุณอาเซียวมีใบชาดีๆขนาดนี้ ผมก็ต้องชิม เสียหน่อยแล้ว”

เย่เฉินก็อึ้งๆ แล้วยิ้มพูดว่า “ในเมื่อคุณรู้เรื่อง ใบชา งั้นผมก็คิด ว่าคุณต้องผิดหวังแล้วล่ะครับ”

พูดไป เขาก็พาพอลไปนั่งที่โซฟา เพื่อเตรียมต้มชา

เซียวซูหนไม่ค่อยอยากคุยกับลูกชายคนรักเก่าของพ่อตนเอง เท่าไรนัก ก็เลยพูดกับทั้งสองคนว่า “พวกคุณผู้ชายสองคน ก็คุยกันไปนะคะ ฉันไม่ค่อยชอบดื่มชาเท่าไรนัก ฉันยังปวดหัวนิด หน่อย เดี๋ยวขอตัวไปพักในห้องก่อนนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ”

พอลก็รีบลุกขึ้น แล้วพูดอย่างมีมารยาทว่า “ครับคุณหนูเซียว คุณไปพักผ่อนเถอะครับ

พอเชียวชหนขึ้นบันไดไป เย่เฉินก็พูดกับพอลว่า “คุณนั่งลง

ก่อนครับ อย่ายืนคุยกันเลย”

หลังจากพอลนั่งลง พอเห็นโซฟาไม้พะยูงไหหล่าที่ตนเองนั่งลง ไป ก็พูดอย่างตกใจออกมาว่า “วัสดุทำโซฟานี้ ไม่ธรรมดาเลย นะครับ! มองก็รู้เลยว่าเป็นไม้จากไหหลำแถมยังมีอายุนานแล้ว ด้วย พอทีสีเคลือบลงไป ลายของไม้สวยมากเลย ของดี จริงๆ ! ”

เย่เฉินก็อึ้งกิมกี่ไป เขาไม่คิดเลยว่า ถึงแม้พอลจะเป็นลูกครึ่ง แต่แม่ของเขากลับมีความรู้ในประเทศจีนทุกอย่าง

พูดภาษาจีนก็เก่ง รู้เรื่องชา เรื่องไม้ แถมยังรู้เรื่องสีเคลือบ ไอ้ หมอนี่เลือกชาวอเมริกา ในตัวอีกครึ่งหนึ่ง เป็นของปลอมหรือ เปล่าเนี่ย?

อีกอย่าง งานอดิเรกของเขา เหมือนกับพ่อตาตนเองจังเลย แฮะ?

ถ้าไม่ได้มีผมทอง แล้วก็ผิวขาวล่ะก็ ตนเองจะสงสัยด้วยซ้ำ ว่า เป็นลูกเขยที่พ่อตาไปไข่ไว้หรือเปล่า


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ