บทที่ 144 สุดยอดยาเทวดาแห่งยุค (2)

“ยาวิเศษณ์อะไรนะ?” เย่เฉินก็ตะลึง

ยังมียาวิเศษณ์ให้อเทียนสนใจอีกหรือ ไม่รู้ว่าจะเป็นของ สําค่าอะไรกันแน่

อเทียนฉีก็รีบเอากล่องหยกออกมาจากหน้าอก ค่อยๆ เปิด มันออก แล้วพูดว่า “ยาวิเศษณ์เม็ดนี้ ซื้อมาในราคา5ล้าน แต่มัน คุ้มค่า ผมใช้ไปครึ่งเม็ด และกำลังซึมซับตาครึ่งเม็ดนั้น เหลืออีก ครึ่งเม็ดติดตัวไว้ เชิญอาจารย์เย

เห็น “ยาวิเศษณ์” นั้น เป็นเหมือนของล้ำค่าของซื้อเทียน ฝูง ชนก็มุ่งเข้ามา อยากจะเห็น “ยาวิเศษณ์” ที่ทำให้หมอเทวดา สนใจ ว่าจะเป็นอย่างไรกันแน่

พอกล่องหยกเปิดออก กลิ่นหอมของยาก็โชยออกมา

เห็นยาสีดำครึ่งเม็ดวางอยู่ในกล่อง ซื้อเทียนหยิบมีดขึ้นมา ค่อยๆ ตัดออกมาขนาดเท่าเล็บ แล้วยื่นให้ชายวัยกลางคนตระ กูลซ่ง และซ่งหรง ให้พวกเขาลองดู

ทั้งสองลังเลครู่หนึ่ง แล้วก็เอายาเข้าปากไป พอยาเข้าปากก็สลายตัว สีหน้าของชายวัยกลางคนตระกูลซ งก็ตะลึงยิ่งกว่าเดิม

“ท่านซือ มันเป็นยาวิเศษณ์อะไรกันแน่ อาการเจ็บที่หน้าอกของผมที่มักเกิดบ่อยๆ แต่ตอนนี้มันหายเป็นปลิดทิ้งเลย

ซึ่งทรงก็อ้าปากค้าง “ปอดของผมก้อาการไม่ค่อยดีมาตลอด แต่พอกินยาไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก็รู้สึกว่าดีขึ้นมาเลย!

ซือเทียนฉียิ้มพูดว่า “ตอนนี้รู้สรรพคุณของมันแล้วใช่ละสี

ชายวัยกลางคนตระกูลซ่งมีใบหน้าดีใจ แล้วพูดกับท่านชื่อว่า “ยานี้มันวิเศษณ์จริงๆ ถ้าท่านซื้อสามารถทำมันออกมาได้ ผมจะ ยอมซื้อในราคาแพงๆ เลย! ”

ชื่อเทียนฉียิ้มแหยพูดว่า “ผมก็เคยศึกษาตัวยาสูตรนี้แต่ก็ยัง แยกแยะไม่ออกเพียงว่ามันเป็นวิชาการเล่นแร่แปรธาตุที่ สาบสูญไปนานแล้ว เกรงว่ายาครึ่งเม็ดนี้

จะกลายเป็นของหายากในโลกนี้แล้ว”

เย่เฉินเห็นยาครึ่งเม็ดนั้น ก็อึ้งอยู่ในนั้น แล้วตามด้วยอาการ ยิ้มหน้าเสียๆ

“ท่านซื้อ ยานี้ คุณจ่ายเงิน5ล้านเพื่อซื้อหรือ?”

“ใช่แล้ว”

ชื่อเทียนพูดยิ้มตาหยีว่า “เงิน5ล้านไม่นับว่ามาก ถ้าสามารถ ซื้อยาวิเศษณ์ที่สาบสูญไปนานแล้วได้ จ่าย10ล้านก็ยอม

อาจารย์เย่ คุณก็มองออกว่ายานี้มันไม่ธรรมดา เพื่อนของผม บอกมาว่า คนที่ผลิตยานี้เป็นปรมาจารย์ที่เร้นกาย มีอายุ กว่า150ปี เพื่อนของไปนั่งคุกเข่าอยู่หน้าประตูบ้านของปรมาจารย์คนนั้นตั้ง3วัน3คืน จนปรมาจารย์คนนั้นใจอ่อน แล้ว ซื้อมาในราคาเม็ดละ5ล้าน พอหลังจากที่เขาซื้อยาแล้ววันที่สอง ปรมาจารย์คนนั้นก็ออกท่องเที่ยวไปยังที่อื่นๆ เกรงว่าในชีวิตนี้ คงจะไม่มีโอกาสได้พบแล้ว

ชายวัยกลางคนตระกูลข่งถอนหายใจพูดว่า “ปรมาจารย์คน นั้น หรือว่าจะเป็นเทพเซียน! จ่ายเงินล้านเพื่อยาหนึ่งเม็ด ไม่ นับจําแพง”

เฉินเสี่ยวจากเพิ่งขอโทษเเฉินเมื่อครู่ ถึงแม้ยอมจะยอมแพ้ ต่อวิชาการแพทย์ของเขา แต่พอมาคิดดู เขากลับเก่งกาจกว่า คุณตา ของตนเองเสียอีก คิดๆ แล้วก็ไม่ค่อยสบายใจ

ในตอนนั้นก็เห็นใบหน้าของเเฉินแปลกๆ ราวกับกำลังกลั้น หัวเราะ เธอเห็นแล้วก็อตในไม่ได้ แล้วพูดว่า “นี่นาย หัวเราะ อะไร หรือนายจะดูถูกยาวิเศษณ์ นายทำได้ไงกัน?

เเงินก็นิ่ง เห็นทุกคนมองมาที่ตนเอง ก็ได้แต่พูดออกไปว่า “ยานี้ผมเป็นคนทำเอง ท่านซื้อ คุณถูกเพื่อนของคุณหลอกเอา แล้ว”

พอสิ้นเสียงพูดของเขา ในห้องก็เงียบกันหมด สายตาหลายสิบคู่ จับจ้องมายังตัวของเขา แต่ละคนต่างก็อึ้งกิ ม

ซือเทียนฉีก็อึ้งด้วย จนตั้งสติกลับมาไม่ได้ พักใหญ่ถึงได้ส่ง เสียงออกมา “อาจารย์เย่ ยาวิเศษณ์ระดับโลกนี้ คุณเป็นท่าอย่าง นั้นหรือ?”
เฉินเสี่ยวจาวอ้าปาก ราวกับร่างตนเองถูกสตาฟไว้

เเฉินพยักหน้า แล้วตอบนิ่งๆ ว่า “สิ่งนี้ไม่นับว่าเป็นยา วิเศษณ์อะไร ผมแค่ทำมันออกมาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ก ของพ่อตาผมเท่านั้น แต่กลัวร่างกายเขาจะรับไม่ไหว ผมก็เลย ตั้งใจลดปริมาณยาไปตัวหนึ่ง เป็นยาที่เกือบจะสำเร็จเท่านั้น

เย่เฉินเพิ่งพูดจบ กลุ่มคนก็เงียบเป็นเป่าสาก