ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 465



บทที่ 465

เย่เฉันคิดไม่ถึงเลยว่า แม่ยายหม่าหลัน ในปีนั้นจะเป็นเพื่อน นักเรียนเก่าแก่กับพ่อตา!

ยิ่งคิดไม่ถึงว่า แม่ยายยังมีฉายาเป็นคนปากร้ายอันดับหนึ่ง ของโรงเรียน!

พูดถึงความในใจ ดูจากคุณสมบัติของหม่าหลับแล้ว ไม่

เหมือนคนที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยเลยจริงๆ

บอกเลยว่าคนๆนี้เคยเรียนม.ต้น ยังรู้สึกหมิ่นประมาทม.ต้น

เลย

ดูจากคุณสมบัติและลักษณะนิสัยที่ด้อยของเธอแล้ว สามารถ

สอบเข้ามหาลัยได้ถือเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก

เวลานี้คนที่ตะลึงไม่เพียงมีแต่เยเฉิน

เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ของเซียวฉางควน ทุกคนก็ตะลึงหน้า ถอดสีกันหมด

ใครก็คิดไม่ถึง เซียวฉางควนถึงกับอยู่ด้วยกันกับหม่าหลัน แม้ว่าหม่าหลันจะไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนเดียวกับพวกเขา แต่ใน ปีนั้นตอนอยู่ที่โรงเรียน ชื่อเสียงนั้นกว้างไกลมาก

ปีนั้นเธออยู่ในโรงเรียน เธอหยิ่งผยองและไม่มีเหตุผล และ เธอเป็นคนที่ไม่ศีลธรรมสักนิด เธอขโมยสิ่งของของคนอื่นทุกครั้ง เมื่อเธอถูกจับแทนที่จะยอมรับความผิด เธอกลับทะเลาะ ต่อยตีกับคนอื่น

มีอยู่ครั้งหนึ่ง กระติกน้ำร้อนของหม่าหลันแตก แต่ก็เสียดาย ไม่ยอม ใช้เงินตัวเองซื้อ เธอจึงไปที่ห้องชงชาและหยิบมาอันหนึ่ง แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าของกระติกน้ำร้อนนั้นจะเป็นนักเรียนชายที่มา จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หุ่นล่ำสัน

เด็กนักเรียนชายคนนั้นไปหาหม่าหลันเพื่อขอกระติกน้ำร้อน คืน ผลสุดท้ายถูกหม่าหลันหน้าตาเป็นครึ่งชั่วโมง

สุดท้ายเขาก็อดไม่ได้จนหม่าหลับไปหนึ่งที หม่าหลั่นถือขวด น้ำและวิ่งไล่จะลวกเขาให้ตาย ชายทางตะวันออกเฉียงเหนือคน นั้นถูกไล่ล่านานกว่าสิบนาที แต่ก็ยังโดนลวกบาดเจ็บที่แขน

ไม่เพียงแค่นั้น แถมหม่าหลั่นยังพูดออกมาว่า ถ้าหากอีกฝ่าย ยังกล้าที่จะร้องเอะอะ ครั้งต่อไปไม่ใช่แค่ราดน้ำร้อนแล้ว แต่จะ สาดน้ำกรดแทน

คราวนี้เด็กหนุ่มตะวันออกเฉียงเหนือตกใจขวัญเสีย ไม่เพียง แต่ไม่กล้าทวงกระติกน้ำร้อนที่เธอขโมย และความผิดที่เธอราด ตัวเองจนบาดเจ็บ แต่ถึงกับยังขอร้องให้เธอปล่อยตัวเองไปสัก ครั้ง

หลังจากนั้น ทำให้หม่าหลันมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโรงเรียน

ตั้งแต่นั้นมา ในโรงเรียนไม่มีใครกล้าล่วงเกินหม่าหลัน ถึง เป็นเด็กผู้ชาย ถ้าไม่พอใจเธอก็จะใช้วิธีต่อยตี นักเรียนชายใน โรงเรียนส่วนใหญ่จะถูกเธอด่าจนโงหัวไม่ขึ้น
เพราะฉะนั้น เมื่อฉันได้ยินว่าเซียวางคานแต่งงานกับหมา หลันทุกคนก็ตะลึงจนอ้าปากค้าง!

มีคนมองไปที่เซียวฉางควนด้วยสายตาที่เห็นอกเห็นใจ แล้ว ถามว่า “ฉาง วน ผมจำได้ว่าตอนแรกหม่าหลันตามจีบนายมา ตลอด แต่ตอนนั้นนายยอดเยี่ยมมาก ทำไมนายถึงสนใจเธอ ล่ะ?”

เซียวฉางควนโกรธสุดขีด ตะโกนพูดว่า “พวกนายถามพวกนี้ ทําไม น่ารําคาญ?”

พันหยวนหมิงเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็จะมีความสุข หัวเราะเฮอ เฮออธิบายว่า “เรื่องนี้นะ พวกนายไม่รู้ แต่ผมรู้ดี พวกนายจำได้ ไหม งานเลี้ยงตอนที่พวกเราจบปีสี่ครั้งนั้น

มีคนรีบพูดเสริม “จำได้ๆ ตอนนั้นผมจำได้ว่าทุกคนก็ดื่มกันไป

เยอะมาก”

พันหยวนหมิงยิ้มแล้วพูดว่า “ก็งานเลี้ยงครั้งนั้นแหละ หม่า หลันมอมเหล้าขาวเขียวฉางควนไปหนึ่งกลมตอนนั้นเชียวฉาง ควนไม่ไหวแล้ว ทุกคนก็กะว่าจะส่งเขากลับบ้าน ผลสุดท้ายก็คือ หม่าหลันบอกว่า ทุกคนห้ามไปส่ง เธอไปส่งคนเดียวก็พอ เธอคน นี้ก็แบกเซียวฉางควนไปที่โรงแรม … ”

” โรงแรม! เห้ย ไม่ใช่มั้ง!

พันหยวนหมิงยิ้มและพูดว่า “ตอนนั้นพวกนายกลับไปหมด แล้ว ผมนั้น รู้สึกสนใจเรื่องนี้มาก ดังนั้นจึงแอบตามไปดู พวก นายเดาดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น? ”
“คุณก็อย่าเฉไฉ รีบพูดออกมาทีเดียวให้จบ” มีคนพูดอย่าง ไม่พอใจ

พันหยวนหมิงหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า “ก็ครั้งนั้นแหละ หม่า หลันก็นอนกับเซียวฉางควนเลย แถมครั้งเดียวสำเร็จ ผ่านไปไม่ นาน ก็พบว่าท้องแล้ว หานเหม่ยงก็เพราะว่าเรียนจบด้วยแล้ว ดังนั้นจึงบินตรงไปอเมริกา เขียวฉางควนไม่มีทางเลือก จึงได้แต่

แต่งงานกับหม่าหลัน ฮ่าๆๆๆๆๆ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ