บทที่ 2140

ซูจือเฟยพูดอย่างโกรธเคือง: “พ่อ! เรื่องนี้คุณทำมากเกินไป แล้ว? เขาเป็นคนขายซูรั่วหลี ถ้าจะพูดเหตุผลของเรื่องนี้ เขาเป็น จิ้งจอกเฒ่าที่สามารถขายได้แม้กระทั่งหลานสาวแท้ๆ ในเวลานี้ ไม่รีบคิดหาทางแก้ไขวิกฤตที่อยู่ตรงหน้า ยังถือว่าพ่อเป็นกระ ดานปาเป้าหมาย โยนออกไป แบบนี้ไม่ว่ายังไงก็ปล่อยผ่านไปไม่ ได้!”

ซูโสบู่เต้าโบกมือ และพูดอย่างจริงจังว่า “คำพูดแบบนี้ ลูกพูด ที่นี่ก็แล้วไป ออกจากห้องนี้ ห้ามพูดกับใครเด็ดขาด อุปนิสัยคุณ ปู่ของลูกเป็นแบบนี้…

“ในสายตาของเขา ทุกเรื่องก็สนใจผลประโยชน์ส่วนตัวก่อน ตรงหน้าผลประโยชน์ส่วนตัว ไม่มีอะไรที่เสียสละไม่ได้

“วันนี้เขาสามารถที่จะขายรั่วหลีให้กับกองกำลังป้องกัน ตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นได้ ใครจะรู้ว่าพรุ่งนี้จะขายพวกเราคนใด คนหนึ่งให้กับกลุ่มผลประโยชน์บางกลุ่มหรือเปล่า? ดังนั้นลูกอยู่ ข้างกายของเขา จงจำคำเหล่านี้ไว้ทำงานใกล้ชิดกับคนใหญ่คน โต ย่อมมีความอันตรายเหมือนกับเสือ!”

ซูจือเฟยพยักหน้าเบาๆ

ซูโสว่เต้าก็พูดอีกว่า: “ใช่แล้วคือเฟย หลังจากที่พ่อไปแล้ว ใน ช่วงเวลานี้ ลูกกับจือหยูอยู่แม่ของลูกด้วย และก็ช่วยพ่อขอโทษ เธอด้วยและพูดดีๆด้วย ถือโอกาสรบกวนลูกช่วยพ่อจับตาดูแม่ของลูกด้วย ดูว่าเธอทำอะไรไปที่ไหนเจอใครบ้าง มีความคืบ หน้าก็รีบบอกพ่อในทันที

หลังจากที่พูดจบ เขาก็รีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า: “ลูกก็ไม่ ต้องคิดมาก พ่อไม่ได้หมายความว่าให้ลูกช่วยพ่อสอดส่องแม่ ของลูก เหตุผลหลักคือพ่อต้องการพยายามที่จะรักษาชีวิต แต่งงานของพ่อกับแม่ของลูกไว้ ก็ต้องให้ลูกช่วยเป็นสายสืบ

ซูจือเฟยพยักหน้า: “พ่อ ผมเข้าใจแล้ว พ่อวางใจเถอะ”

หลังจากที่พูดจบ ก็รีบพูดว่า: “ใช่แล้วพ่อ แม่บอกว่าพรุ่งนี้จะ ไปที่เมืองจินหลิง ผมกับจือหยูก็จะไปพอดี….

“ไปเมืองจินหลงงั้นเหรอ?!”ซูโสบู่เต้าถามว่า: “แม่ของลูกไป ทำอะไรที่เมืองจีนหลัง?” ซูจือเฟยพูดๆอึ้งๆว่า “เอ่อ…แม่อาจจะอยากไปพักผ่อน ผม

ก็ไม่ค่อยรู้รายละเอียด….

สีหน้าท่าทางของซูโสบู่เต้าดูไม่ดีมาก เขารู้ดีมาก ตู้ไม่ชิงไปที่เมืองจินหลิงเพื่ออะไร

เขากัดฟันแอบคิดในใจว่า: “เมืองจินหลิง เป็นสถานที่ที่เช่ฉาง อิงเสียชีวิตในปีนั้น!”

“หลายปีมานี้เธอคิดถึงแต่เยฉางอิงไม่เคยลืมมาโดยตลอด ความคิดที่อยากไปเมืองจินหลิง คงจะไม่ใช่เพิ่งมีอยู่มาวันสอง วันอย่างแน่นอน!”
“ทางนี้เพิ่งจะบอกว่าจะหย่ากับฉัน ทางนั้นก็จะไปที่เมืองจีน หลิงในทันที ตู้ใหญิง คุณมากเกินไปแล้วนะ! ในสายตาของคุณ มี ความเคารพต่อฉันบ้างมั้ย?!

“วันนี้เพิ่งจะเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวฉันนอกใจมีลูกสาวนอกสมรส พรุ่งนี้ไม่ชิงก็จะไประลึกความทรงจำถึงเยฉางอิงที่เมืองจีนหลัง ถ้าเกิดให้ผู้คนรู้เรื่องเข้า ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ในใจของซูโสบู่เต้าก็เกลียดเป็นอย่างมาก

เมื่อจือเฟยเห็นท่าทางของซูโสบู่เต้าดูไม่ดีเป็นอย่างมาก รู้ว่า ตัวเองพูดผิดไปแล้ว ก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุย “พ่อครับพ่อจะไปเมื่อ ไหร่? ผมไปส่งพ่อ”

ซูโสว่เต้าฝืนบังคับให้จิตใจสงบ ก็หยุดความคิด และพูดกับซู จือเฟยว่า: “อีกสิบนาทีพ่อก็จะออกเดินทางแล้ว ครั้งนี้พ่อถูกคุณ ปู่ของลูกจัดการให้ไปที่ออสเตรเลีย อารองก็คอยผสมโรงอยู่ เบื้องหลังไม่น้อย ช่วงเวลาที่พ่อไม่อยู่ ลูกและซื้อหมูต้องระวังเขา ด้วย”

“อารอง?”ซูจือเฟยขมวดคิ้วและถาม: “เขาเชื่อฟังพ่อมาโดย ตลอด ทำไมในเวลานี้ถึงได้ตอกย้ำซ้ำเติมพ่อ?”

ซูโสบู่เต้าแสยะยิ้ม: “ตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่ว่าจักรพรรดิจะมี เจ้าชายกองค์ เขาก็เลือกเจ้าองค์เดียวมาเป็นผู้สืบทอดราช บัลลังก์ เพื่อให้เจ้าชายขึ้นครองบัลลังก์สำเร็จ เขาจะจำกัดความ แข็งแกร่งของลูกชายคนอื่นให้อ่อนแอลงเป็นอย่างมาก ทำให้ แน่ใจว่าพวกเขาไม่มีความสามารถกบฏได้ อารองของลูกอยากจะเป็นเจ้าชาย ก็ย่อมต้องการจัดการกับพ่ออย่างเต็มที่เป็น ธรรมดา”

ซูจือเฟยกัดฟันพูดว่า “ปกติอารองเกรงอกเกรงใจต่อพ่อต่อ พวกเราและปั้นหน้ายิ้มต้อนรับ คาดไม่ถึงว่า ในเวลานี้จะแตกหัก กันไปอย่างกะทันหัน!”

ซูโสบู่เต้ายิ้มอย่างขมขืนและพูดว่า “อารองของลูกตามแบบ ฉบับของหน้าเนื้อใจเสือ รอยยิ้มซ่อนมีดและปากมีน้ำผึ้งท้องมี ดาบ(คนพูดดีด้วยแต่ในใจมุ่งคิดร้ายต่อผู้อื่น) ครั้งพ่อประมาท ถูกเขาคว้าโอกาสหลอกไปครั้งหนึ่ง รอหลังจากที่พ่อกลับมาก็ ย่อมจะให้เขาชดใช้!”