บทที่ 1709

นางาฮิโกะ อิโตะถอนหายใจและเอ่ยขอโทษด้วยสีหน้าที่เต็ม ไปด้วยความเสียใจ “ก่อนหน้านี้เรื่องที่เคยทำให้คุณเขุ่นเคือง หวังว่าคุณจะไม่ถือสา!”

เย่เฉินเองก็ใจกว้างเช่นกัน เขายิ้มน้อยๆและเอ่ยว่า “คุณอิโตะ เกรงใจแล้ว ความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้นับแต่นี้ไปถือว่าผ่านพ้น ไปแล้ว ไม่จําเป็นต้องพูดถึงมันอีก”

ความหมายอีกแบบของคำที่เยเฉันเพิ่งจะเอ่ยไปก็คือ ความ เข้าใจผิดไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงอีก เรื่องเงิน4.5พันล้านดอลลาร์ อย่าได้พูดถึงอีกเช่นกัน

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ขาดแคลนเงิน แต่ในเมื่อเงินเข้ากระเป๋าเขา ไปแล้ว เขาเองก็ไม่อยากจะคายมันออกมาง่ายๆ

ไม่ใช่ว่าเขาต้องการแบล็กเมล์เงินของนางาฮิโกะ อิโตะ กุญแจสำคัญก็คือถึงแม้ว่าเงินจะถูกคายออกมา ก็ไม่อาจจะเอา มันออกมาได้ที่นี่อย่างง่ายๆ

อย่างน้อยที่สุด เงินนี้หากอิโตะ นานาโกะต้องการมันใน อนาคตตนก็จะนำมันออกมาและมอบมันให้กับเธอ

แต่ว่านี่อาจจะต้องรอหลังจากที่อิโตะ นานาโกะสืบทอดตระกูล อิโตะไปแล้ว

นางาฮิโกะ อิโตะเองก็ทันคนเช่นกัน เมื่อเขาได้ยินคำพูดนี้ก็เข้าใจว่าเเฉินหมายถึงอะไร

4.5พันล้านดอลลาร์ถือเป็นเงินจํานวนมหาศาลจริง แต่เมื่อเข

เงินไม่ต้องการให้เขาเองก็ไม่เหมาะที่จะไปไล่บี้ให้เยเงินคืนมัน มา ท้ายที่สุดแล้ว เย่เฉินก็ช่วยชีวิตลูกสาวของตนเอาไว้ อีกทั้งยัง

ทำให้เธอหายดีอย่างสมบูรณ์ นี่ถือเป็นบุญคุณอันใหญ่หลวง

จริงๆ

ไม่อย่างนั้น ต่อให้ลูกสาวของตนไม่ได้เจอกับอันตราย แต่ชั่ว ชีวิตที่เหลือก็ไม่อาจหลีกหนีไปจากรถเข็นและความทรมานจาก อาการเจ็บป่วยได้

ดังนั้น นางาฮิโกะ อิโตะเองก็มีจิตสำนึกที่จะไม่พูดถึงเรื่องเงิน 4.5 พันล้านดอลลาร์เช่นกัน แต่ถามขึ้นด้วยความสงสัยอย่างยิ่ง “คุณเย่ คุณเข้าไปช่วยเหลือนานาโกะโดยบังเอิญได้อย่างไร?”

เย่เฉินตอบตามความจริง “เดิมทีผมไปที่โอซาก้าเพื่อเข้า ควบคุมสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายาและได้ยินมาว่า คุณหนูนานาโกะอยู่ในเกียวโต อีกทั้งยังใช้เวลาขับรถเพียง 40 นาทีจากโอซาก้าไปยังเกียวโต ดังนั้นก็เลยอยากไปพบเธอสัก หน่อย คิดไม่ถึงว่าจะเจอเข้ากับนินจาของตระกูลฟูจิบายาชิ ดัง นั้นจึงยื่นมือเข้าช่วยเหลือ

พูดไป เย่เฉินก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้ “นี่ถือเป็นความ ประจวบเหมาะจริงๆ ถ้าหากผมไปช้ากว่านี้อีกสักหน่อย เกรงว่า คงไร้กาลังที่จะช่วยเหลือแล้ว”
นางาฮิโกะ อิโตะเองก็พยักหน้าด้วยสีหน้าวิตกกังวลเช่นกัน เขาถอนหายใจ “ต้องขอบคุณคุณเย่จริงๆ!!

พูดจบ เขาก็ไม่สามารถระงับความโกรธของตนเอาไว้ได้และ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นซาว่า “นินจาของตระกูลฟูจิบายาชิภักดีต่อ ทากาฮาชิ มาจิ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทากาฮาชิ มาจถึงต้อง ลงมือกับฉัน! ทุกคนต่างแข่งขันกันเพื่อให้ได้ร่วมมือกับตระกูลซ ต่อให้ในยามปกติจะมีความขัดแย้งไม่ลงรอยกันอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ จำเป็นต้องส่งนักฆ่ามาฆ่าลูกสาวของฉันแบบนี้?! ”

เย่เฉินขมวดคิ้วทันที “คุณว่าอะไรนะ? ตระกูลซู? ตระกูล ไหน?”

นางาฮิโกะ อิโตะเอ่ยอธิบาย “เป็นตระกูลซูที่เป็นตระกูลใหญ่ อันดับต้น ๆ ในประเทศจีน พวกเขาต้องการมีส่วนร่วมในการ ขนส่งทางทะเล และสนใจท่าเรือหลายแห่งในญี่ปุ่น ดังนั้นพวก เขาจึงต้องการร่วมมือกับตระกูลชาวญี่ปุ่น พวกเราตระกูลอิโตะ และตระกูลทากาฮาชิล้วนอยู่มีในรายชื่อตระกูลของพวกเขา ด้วย”

พูดไป นางาฮิโกะ อิโตะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง สำหรับพวกเราทั้ง สองตระกูลแล้ว ใครก็ตามที่สามารถร่วมมือกับตระกูลซูได้ คน นั้นก็จะมีโอกาสเหนือกว่าอีกฝ่ายและกลายเป็นตระกูลอันดับ หนึ่งในญี่ปุ่น ดังนั้นเราทั้งคู่จึงให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับความ ร่วมมือในครั้งนี้ แต่ไม่คาดคิดเลยว่า ทากาฮาชิ มาจจะทำแบบ
จู่ๆเยเฉินก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่เขาอยู่ในเกียวโต ได้สะกดรอย ตามนินจาอิงไปแล้วช่วยชาวจีนสองคนนั้นเอาไว้

หรือว่า พวกเขาเป็นคนของตระกูลซู?!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็รีบถาม “คุณอิโตะ ครั้งนี้ตระกูลซูส่ง ใครมาพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือกับคุณ?

นางาฮิโกะ อิโตะเอ่ย “ส่งหลานชายและหลานสาวคนโตของ พวกเขามา คนหนึ่งชื่อซูจือเฟย อีกคนหนึ่งชื่อ จื้อหยู”

เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า “ทั้งคู่ยังเด็กอยู่หรือไม่? ผู้หญิง

อายุยี่สิบต้นๆ และผู้ชายอายุราวๆ ยี่สิบห้ายี่สิบหก?”

“ใช่!”นางาฮิโกะ อิโตะเอ่ย “ซูจือเฟยอายุประมาณยี่สิบห้า ยี่สิบหกนี่แหละ ส่วนซูจือหยูน่าจะอายุพอๆกับนานาโกะ อายุ ยี่สิบสองปีเหมือนกัน

พูดไป นางาฮิโกะ อิโตะจึงถอนหายใจและกล่าวว่า “แต่ว่า ใครจะคาดคิดว่าสองพี่น้องของตระกูลซู หลังจากมาถึงญี่ปุ่นก็ ถูกคนลักพาตัวไปอย่างน่าประหลาด! คนที่ลักพาตัวยังฆ่าผู้ ติดตามตระกูลของตระกูลซูไปมากกว่าสิบคน เรื่องนี้กลายเป็น เรื่องใหญ่โตในโตเกียว ฉันกับทากาฮาชิ มาจิก็ถูกกรม ตำรวจนครบาลโตเกียวระบุว่าเป็นผู้ต้องสงสัย!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฉินก็แน่ใจได้อย่างคร่าวๆแล้วว่า สองพี่น้องที่ตนเองช่วยชีวิตเอาไว้โดยบังเอิญ ในโตเกียวและ ปล่อยตัวไปก็คือหลานชายคนโตและหลานสาวคนโตของตระกูลเมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของเเงินก็ย่ำแย่อย่างยิ่ง

ตระกูลซู!