บทที่ 1592

เฉินจือข่ายพยักหน้า “เย็นนี้หากไม่มีอะไร ก็ให้เขาไปเปิดหู เปิดตาสักหน่อยเถอะ”

ตอนเที่ยง เย่เฉินไม่ได้ไปไหนทั้งสิ้น

เขาไม่คุ้นเคยกับโตเกียว อีกทั้งยังไม่ชอบเมืองสมัยใหม่ที่ เจริญรุ่งเรืองเป็นพิเศษนี้มากนัก

ตรงกันข้าม เขาชอบเล่นจิงมากกว่า เมืองนั้นไม่เพียงแต่มี อาคารสูงระฟ้าที่ทันสมัยและเจริญรุ่งเรืองเท่านั้น แต่ยังมีสถานที่ น่าสนใจที่มีประวัติศาสตร์อย่างยาวนานหลายร้อยหรือหลาย พันปี บรรยากาศทางวัฒนธรรมเข้มข้นอย่างยิ่ง ในแง่ของพื้นเพ แล้วเมื่อเทียบกับโตเกียวก็แข็งแกร่งกว่ามาก

อย่างไรก็ตาม โล่เฉินเองก็ไม่ต้องการกีดกันสิทธิ์ในการไป เดินเที่ยวเล่นของผู้อื่นเพียงแค่เพราะเขาไม่สนใจ ดังนั้นเขาจึงส่ง เฉินจือข่าย หงห้าและคนอื่นๆ ออกไป

กลุ่มคนไปที่กินซ่าและซินจูกุอันจอแจในช่วงบ่าย ตอนพวก เขากลับมาทุกคนล้วนมีสีหน้าเต็มอิ่ม ถือถุงใบใหญ่เล็กจำนวน มาก

ในตอนเย็น เฉินจื่อข่ายจัดการให้ทุกคนไปทานอาหารเย็นใน ร้านอาหารจีนที่เปิดโดยลูกน้องของเขาคนหนึ่ง

หลังทานอาการเสร็จ เย่เฉินเห็นว่าไม่มีอะไรสำคัญ ดังนั้นเขาจึงพูดกับเฉินจือข่ายและหงห้าว่า “อีกเดี๋ยวพวกนายแยกย้าย ตามสบายเถอะ ไม่ต้องมาล้อมหน้าล้อมหลังฉันแล้ว”

หงห้ารีบถาม “อาจารย์เย อีกเดี่ยวคุณมีแผนอะไรหรือไม่?” เยเฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยขึ้น “ฉันจะออกไปเดินเล่นเอง” หงห้ายิ้มและถามว่า “อาจารย์เย่ ไปที่ถนนดาวฟ้ากันไหม? ว่า กันว่าสาวงาม ในถนนดาวฟ้าของญี่ปุ่นนั้นหน้าตาดีมาก!!

เย่เฉิน โบกมือ “ไม่ล่ะ ฉันอยากไปเดินเล่นที่มหาวิทยาลัย โตเกียวสักหน่อย ไปเถอะ นายไปเที่ยวที่ถนนดาวฟ้าเองแล้วกัน”

“ไปมหาวิทยาลัยโตเกียว?” หงห้าถามด้วยความประหลาดใจ

“อาจารย์เย่ คุณไปทำอะไรที่นั่น มันไม่ใช่มหาวิทยาลัยเก่าของ คุณสักหน่อย… เย่เฉินพูดอย่างใจเย็น “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากไปเดิน

เล่นๆ พวกนายไม่ต้องตามฉันมา

เฉินจือข่ายรีบพูด “อาจารย์เย่ ให้ผมจัดการให้รถไปส่งคุณ ไหม?”

“ไม่ต้อง” เย่เฉินโบกมือและเอ่ย “อยู่ที่บ้านของโคบายา ชิอิจิ โร่มาทั้งวันแล้วแค่อยากไปเดินเล่นหน่อย”

เมื่อทุกคนเห็นดังนั้น จึงไม่คะยั้นคะยออีกต่อไป

เยเฉินออกมาจากร้านอาหาร จากนั้นจึงไปที่สถานีรถไฟใต้ดิน ที่อยู่ถัดจากร้านอาหารคนเดียว หลังจากดูแผนที่เส้นทางแล้วเขาก็ขึ้นรถไฟใต้ดินไปยังมหาวิทยาลัยโตเกียว

เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ถึงอยากไปที่มหาวิทยาลัยโตเกียว

เมื่อเขาลองคิดดู นี่อาจมีสาเหตุมาจากอิโตะ นานาโกะ แม้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นจะไม่ค่อยได้ติดต่อกับเขานัก แต่ความ ดื้อรั้นนั้นทําให้คนรู้สึกปวดใจ

เยเฉันรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ในโตเกียว แต่รู้ว่าเธอเป็นนักศึกษาที่ มหาวิทยาลัย โตเกียว ดังนั้นจึงอยากไปที่ที่เธอเรียนเดินเล่น ๆ สักหน่อย

ในเวลาเดียวกัน เครื่องบินเจ็ตธุรกิจสุดหรูที่ดัดแปลงจากโบ อิ้ง 737 ได้ออกจากสนามบินเช่นจิง

ซูจือเฟยและซูจือหยูสองพี่น้อง รวมทั้งคนรับใช้ของตระกูล มากกว่าสิบคนเดินทางไปโตเกียวด้วยกัน

ครอบครัวทากาฮาชิที่ได้รับข่าวล่วงหน้า รู้สึกตื่นเต้นอย่าง มากกับการตัดสินใจที่จะพบหน้าพวกเขาของตระกูลซู สมาชิก หลักของตระกูลล้วนมาอยู่ที่สนามบินนาริตะในโตเกียวล่วงหน้า เพื่อรอต้อนรับ

ในขณะเดียวกัน พวกเขาเองก็ทำตามคำขอของซูจือหยู จอง ห้องที่ดีที่สุดในโรงแรมที่ดีที่สุดในโตเกียวอย่าง Amanda

นางาฮิโกะ อิโตะเองก็ได้รับข่าวเช่นกัน หลังจากรู้ว่าตัวแทน ของตระกูลซูต้องการพบกับตระกูลทากาฮาชิก่อน เขาก็โกรธจัด

บวกกับเรื่องที่เมื่อวานนี้ที่ถูกเย่เฉินเบี้ยวหนี้ไป 4.5 พันล้านดอลลาร์ ในใจของเขาก็อัดอั้นมาโดยตลอด สองเรื่องรวมเข้า ด้วยกัน ยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้น

หลังจากโยนเครื่องลายครามล้ำค่าทิ้งไปมากกว่าสิบชิ้น ติดต่อกัน เขาก็แอบสาบานว่า หากครั้งนี้ตนไม่มีโอกาสได้ร่วม มือกับ ตระกูลซู เขาจะต้องให้เยเงินจ่ายค่าชดใช้เป็นสองเท่า