บทที่971

ในขณะนี้ ศูนย์กักกันเมืองจินหลิง

นายหญิงใหญ่เชียวและหลานสาวของเธอเซียวเวยเวย อยู่ใน สถานกักขังมาหลายวันแล้ว ทั้งสองคนโชคดีมาก นายหญิงใหญ่ เขียวได้รับความเห็นใจจากจางกุ้ยเฟินทรราชแห่งเรือนจำ จึง ไม่มีใครหาเรื่องพวกเขา

แต่ว่าเซียวฉางเฉียนและเซียวไหหลง ในศูนย์กักกันชาย มัน ไม่ง่ายเลย

เนื่องจากเป็นน้องใหม่ สองพ่อลูกจึงถูกรังแกต่างๆ ทันทีที่พวก เขาเข้ามา

ไม่เพียงแต่ต้องทำงานมากเท่านั้น แต่อาหารที่มีเพียงเล็กน้อย

ก็ถูกคนอื่นๆแย่งไป และไม่สามารถแม้แต่จะอิ่มท้องทุกวัน

ยิ่งเป็นเช่นนี้ เซียวฉางเฉียนก็ยิ่งเกลียดเฉียนหงเล่นมากขึ้น

เพราะเขารู้สึกเสมอว่า เฉียนหงเล่นเอาทรัพย์สินทั้งหมดของ ตนไป ตอนนี้ต้องสบายใจไอ้แมงดาอยู่แน่นอน

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉียนหงเป็นที่กวาดเงินทั้งหมดไป เขาจะตกมา จนถึงทุกวันนี้ได้อย่างไร?

ตอนแรกสมาชิกสี่คน ถูกตัดสินจำคุก 15 วัน ดูเหมือนว่ายังมี เวลาอีกสองสามวันที่จะออกมา แต่ไม่นึกเลยว่า วันนี้พวกเขาเพิ่งทานอาหารกลางวัน ศูนย์กักกันที่พวกเขาอยู่ก็ปล่อยตัวออกมา พร้อมกัน

หลังจากนายหญิงใหญ่เซียวรู้ว่าตนได้รับการปล่อยตัวแล้ว ก็ ตื่นตระหนก และอยู่ในห้องขังโดยไม่เต็มใจที่จะจากไป ตอนนี้เธอไม่อยากออกไปเผชิญความจริงอันโหดร้าย

เพราะยังไงตนก็ไม่มีเงิน และคฤหาสน์บ้านก็ถูกปิดผนึก ออก ไปปล้วไม่เพียงไม่มีข้าวกิน ขนาดที่อยู่อาศัยยังไม่มีเลย ดังนั้นอยู่ ในนี้อาจจะสบายใจกว่า

แต่ว่าตำรวจเรือนจำไม่ให้โอกาสนี้กับเธอ ไม่ยอมออกจาก ห้องขัง พวกเขาจึงดึงเธอขึ้นจากเตียง และลากเธอออกไป

จางกุ้ยเฟินก็รู้ ว่าหลังจากนายหญิงออกไปจะต้องอยู่ตามถนน แน่นอน ดังนั้นเธอจึงรีบตะโกนจากด้านหลัง: “นายหญิง จะช่วย สอนวิธีให้ หลังจากออกไปแล้ว ไปที่ป้ายรถเมล์แล้วขวางรถ ไม่ ให้รถไป ตำรวจจะจับเธอกลับมาอีกครั้ง เนื่องจากรบกวนความ ปลอดภัยสาธารณะ!

นายหญิงใหญ่เซียวถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูด อย่างรวดเร็วว่า:”กุ้ยเฟินขอบคุณเธอมาก เธอรอฉันไว้ แล้วฉันจะ กลับมาอีกครั้ง!”

เซียวเวยเวยเดินตามนายหญิงโดยไม่พูดอะไรเลย เธอไม่รู้ว่า ต้องทำอะไรในเวลานี้ อย่างไรก็ตามเธอเป็นเด็กสาว และเธอก็ดู สวยเล็กน้อย เธอไม่อยากอยู่ในห้องขังเลยจริงๆ แต่หลังจากที่ เธอออกไป วิธีการหาเลี้ยงชีพก็เป็นปัญหาที่ร้ายแรงมากเช่นกัน
เธอเคยคิดหรือแค่ไป KTV เพื่อเป็นเจ้าหญิง ถ้าเธอเจอแขก รวย ก็สามารถพาเธอไปเปิดห้องส่วนตัวได้เป็นบางครั้ง ยังไง ก็ตามตอนนี้เธอมองโลกกว้างแล้ว หลังจากที่เธออยู่กับเซียว เชียน ซ่อเสียงของเธอ ในเมืองจินหลิงมันพังไปแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ทำไมต้องใส่ใจมากขนาดนั้น?

ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจว่า ถ้ายายของเธอต้องการกลับมาอีก ครั้งหลังจากที่เธอออกไปแล้ว เธอก็คงไม่สนใจแกแล้ว

ตำรวจเรือนจำในศูนย์กักขังนำทั้งสองคนออกจากห้องขังไป จนสุดทาง แล้วมาที่สำนักงานที่จัดการขั้นตอนการปล่อยตัว

ทันทีที่เข้าไป ก็เห็นชายคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าหรูหรายืนอยู่ใน สํานักงาน

ตารวจเรือนจําหลายคนรายล้อมเขา ด้วยความเคารพ ชายคนนั้นเห็นนายหญิงใหญ่และหลานสาวเข้ามา และถาม อย่างแผ่วเบา:”พวกคุณคือคนของตระกูลเซียวใช่ไหม?”

นายหญิงใหญ่เชียงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เธอเป็นคนฉลาด มาทั้งชีวิต และเธอสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าชายคนนี้ดู เหมือนจะมีอะไรเล็กน้อย เธอจึงถามว่า “คุณคะ ไม่ทราบว่าคุณ หาพวกเราเหรอ?”

ชายคนนั้นพยักหน้าและพูดว่า “ผมประกันตัวพวกคุณออกมา เอง ลูกชายของคุณและหลานชายของคุณก็ได้รับการประกันตัว เช่นกัน ผมจะพาคุณไปพบพวกเขาทั้งคู่