บทที่ 339

เว่ยเลี้ยงถูกเตะลงกับพื้น เขาปวดท้องอย่างแรง และใบหน้าแดง

แต่ตัวเขาเองก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา ได้แต่ลุกขึ้นอย่าง เงียบๆ ได้แต่ลุกขึ้นยืนอยู่ด้านหลังของเวยฉางหนึ่ง ไม่พูดอะไร ออกมา กา

เย่เฉินเหลือบมองเว่ยเสี่ยงมากขึ้น

จากร่างของเขา มันทำให้เยเฉินเหมือนเห็นตัวเองสมัยก่อน

ถูกคนอื่นดูหมิ่นและเหยียดหยาม แม้จะทำให้อับอายเพียงใด ก็ได้แต่ก้มหน้าทนไว้และรอขณะที่ไม่มีใครสังเกต เขาจะค่อยๆ ลุกฮือขึ้นอย่างเงียบๆ

ในตอนนั้นเอง เซียวเวยเวยพูดกับเว่ยฉางหนึ่งว่า “ที่รักคะ มัน ไม่คุ้มค่าหรอกนะที่ต้องมาโกรธไอ้คนไร้ประโยชน์กับลูกนอก สมรสนี้ เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”

เวยฉางหมิงพยักหน้า

เย่เฉินคนไร้ประโยชน์กับเว่ยเลี้ยงลูกนอกสมรส ในสายตา ของเขา ดูเป็นขยะทั้งนั้น แม้เขาจะต้องสูญเสียภายใต้เงื้อมมือ ของเย่เฉิน แต่เขาก็ไม่เคยคิดว่าเเฉินจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมา ก่อน
ในทางตรงกันข้าม เขากับรอโอกาสเพื่อที่จะได้ตอบโต้ระบาย ความเกลียดชังกับเยู่เฉิน

เยเงินเองก็ขี้เกียจที่จะโต้เถียงกับคนกลุ่มนี้ เหตุผลที่มางาน นิทรรศการนี้ก็เพื่อโสมม่วงชั้นเลิศที่อายุสามร้อยปี สําหรับเขียว เฉียนและเว่ยจางหนึ่ง หากพวกเขายังเสแสร้ง

แกล้งทำแบบนี้ต่อไป นั่นก็จะทำให้เขามีโอกาสจัดการพวกนั้น

อย่างช้าๆ

เมื่อเห็นเขียว เฉียน เวียฉางหมิงและคนอื่นๆ

ไปแล้ว

อเทียน ได้แต่สายหัวและถอนหายใจออกมา “เซียว เฉียน คนนี้นี่มันทำร้ายตัวเองอยู่นะ ไม่น่ามีชีวิตอยู่เสียจริง! ”

ฉินกางเอ่ยปากว่า “ท่านอาจารย์เย่ หมอเทพซื้อ พวกเราเข้า ด้านในกันเถอะ อย่าให้คนพวกนั้นมามีผลกระทบอะไรกับเรา

เลย”

เยเฉันยิ้มและพูดว่า “แน่นอนว่าผมไม่สนใจตัวตลกพวกนี้ หรอก”

สองสามคนเดินเข้าไปในห้องโถงนิทรรศการ มีวัสดุทำยา มากมายวางอยู่บนเคาน์เตอร์ แต่ละคนก็ต่างแสดงวัสดุยาของ ตัวเอง

ฉินกางเชิญเย่เฉินเข้ามาตรวจบูธของเขาก่อน ตระกูลฉินเป็น ตระกูลที่ทํากการค้าตัวยายาวนานเป็นทศวรรษ มีตัวยาโชว์ หลายสิบ โหล แต่ละตัวที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์ต่างเป็นตัวที่หายากทั้งนั้น

ฉินทางกล่าวกับแย่เฉินว่า “ท่านอาจารย์เย่ หากในนี้มีตัวยาที่ ท่านต้องการ ขอแค่ท่านบอกมา ผมจะหยิบให้ท่านทันที

เยเฉินพยักหน้า “รอให้ผมได้โสมม่วงชั้นเลิตที่อายุสามร้อยปี มาก่อนเถอะ ตอนนั้นผมคงจะทำการปรุงยาใหม่ แล้วจะบอกนะ ว่าต้องการอะไร

ฉันทางพูดกับเบเงินทันทีว่า “หากท่านอาจารย์เย่ต้องการส่ง ใด แม้เป็นค่าส่ง ฉินทางก็จะพยายามอย่างเต็มที่

เย่เฉินมองไปรอบๆงานแสดงสินค้า ก็ไม่พบวัสดุยาที่เขา สนใจเลย ซึ่งนั่นทําให้เขาผิดหวังเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าวัสดุทยาส่วนใหญ่ก็ดูเป็นของธรรมดาๆ ไม่ได้มี อะไรพิเศษนัก

เมื่อเดินได้สักพัก ก็ถึงเวลาประมูลสินค้า เช่เฉิน ฉินการและซื้อ เทียนทั้งสามคนได้เดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ที่ทำการประมูล ราคา

ห้องประมูลทั้งหมดนั้นมีขนาดใหญ่ สามารถรองรับคนได้ หลายล้านที่นั่ง

ด้านหน้าของห้องประมูล มีกล่องกระจกโปร่งใสวางอยู่ ตรง กลางมีโสมม่วงชั้นเลิศที่อายุสามร้อยปี

หลังจากที่เเฉินเห็นโสมม่วงนั้น เขาก็ยินดีเป็นอย่างมาก
เขารู้ว่าโลมม่วงนั้นมีพลังทางยาที่ถือว่าแข็งแกร่งมาก หาก มองจากสายตาของเขา นี่คือโสมม่วงชั้นเลิศที่อายุสามร้อยปี แต่ ในความจริงแล้วมันมีอายุมากกว่าร้อยปี แถมคุณภาพดีมาก อีกด้วย