บทที่ 1612

“ได้ครับท่านประธาน!”

ในเวลานี้ อิโตะ นานาโกะที่อยู่ห่างไกลจากเกียวโต ยังคงนั่ง รอหิมะตกหนักที่ไม่รู้ว่าจะมาหรือไม่อยู่ที่สวนลานบ้าน

โทรศัพท์ในกระเป๋ามีเสียงสั่นดังมาอย่างกะทันหัน หลังจากที่ เธอเปิด พบว่าเป็นซอฟต์แวร์ที่เด้งขึ้นมา หัวข้อคือ “ทากาฮาชิ เอคิจิถูกคนทุบตีอยู่ที่ถนนในโตเกียวและหักแขนทั้งสอง

อิโตะ นานาโกะอดแปลก ใจไม่ได้ และคิดในใจว่า “ทากาฮา ชิ เอคิจิมีชื่อเสียงมากในโตเกียว ทำไมถึงได้มีคนลงมือกับเขาที่ ถนนได้?”

แต่ทว่า เธอไม่ได้สนใจอะไรทากาฮาชิ เอคิจิคนนี้มากนัก และ

ไม่อยากสนใจเรื่องซุบซิบเหล่านี้ ดังนั้นจึงไม่ได้กดเปิดดู

แต่ว่า ทันทีที่หน้าจอของโทรศัพท์ถูกล็อก ก็สว่างขึ้นอีกครั้งใน ทันที ซอฟต์แวร์อื่นเด้งขึ้นมาอีก ข้อหัวคล้ายกับเมื่อกี้นี้ เพียงแต่ เพิ่มมาหนึ่งแถวว่า “บุคคลลึกลับนั้นความแข็งแกร่งยอดเยี่ยม เรียกได้ว่าเป็นเทพสงคราม!”

อิโตะ นานาโกะผู้หลงใหลในการต่อสู้และศิลปะการต่อสู้ อย่างสุดซึ้ง ที่มีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที
เธออยากจะดูว่า บุคคลลึกลับที่ถูกสื่อประเทศญี่ปุ่นเรียกว่า เทพสงคราม มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหนกัน! ต่อจากนั้น เธอเปิดโทรศัพท์ และเปิดวิดีโอนั้นขึ้นมา

เย่เฉินถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชน ตอนที่มองไม่เห็นคน อิโตะ นานาโกะก็รู้สึกไม่แยแสเป็นอย่างมาก

เมื่อหลายคนถูกตีกระเด็นอย่างรวดเร็ว สีหน้าท่าทางของเธอ เผยให้เห็นความตกตะลึงที่ยากจะซ่อนเร้น ในปากก็พึมพำพูด “บอดี้การ์ดของทากาฮาชิ เอคิจิไม่น่าจะเป็นคนธรรมดานะ จาก เรื่องราวนี้พบว่า ความแข็งแกร่งของคนคนนี้ แข็งแกร่งมาก จริงๆ!”

ต่อจากนั้น เธอก็เปล่งเสียงออกมาอย่างกะทันหัน โทรศัพท์ จับไว้ไม่แน่ และกระแทกลงบนพื้นเสียงดัง

เธอรีบก้มตัวลงไปเก็บ โชคดีที่พื้น ในสวนลานไม่ได้แข็ง และ

โทรศัพท์ก็ไม่ได้เสียหาย

ดังนั้นเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แทบรอไม่ไหวที่จะดูต่อ สีหน้าท่าทางก็ดูน่ากลัวและตื่นเต้นมาก

เธออ้าปากพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เย่เฉินซัง…เป็นเย่เฉินซังจริงๆ ด้วย!”

อิโตะ นานาโกะในเวลานี้ เหมือนกับกลายเป็นหญิงสาวที่ตาม ติดดาราคนหนึ่ง

และเย่เฉิน ก็เป็นไอดอลที่โปรดปรานของเธอ
ดังนั้น ตราบใดที่เห็นเเฉิน เธอไม่สามารถซ่อนเร้นความตื่น เต้นในใจไว้ได้!

ยิ่งไปกว่านั้น เช่เฉินในวิดีโอก็ดูดีสง่าผ่าเผยและเผด็จการ

ขนาดนั้น!

อิโตะ นานาโกะที่นั่งเงียบดุจดั่งน้ำมาโดยตลอด ในเวลานี้ ควบคุมความบ้าผู้ชายเอาไว้ไม่อยู่ พึมพำกับตัวเองด้วยความ ประหลาดใจว่า: “เย่เฉินซังหล่อมากและทรงพลังมากจริงๆ ความแข็งแกร่งแบบนี้ ที่จริงแล้วเป็นระดับปรมาจารย์ในศิลปะ การต่อสู้! มิน่าล่ะอาจารย์ยามาโมโตะ คาซึกิได้พ่ายแพ้ด้วย ฝ่ามือเดียว ด้วยความแข็งแกร่งแบบนี้ของเขา ต่อให้เป็น อาจารย์ยามาโมโตะ คาซึกห้าคน โจมตีเขาพร้อมกัน คงจะ เอาชนะได้ยากมาก!!

อิโตะ นานาโกะพกความตื่นเต้นสุดขีดของหญิงสาว ดูวิดีโอ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในขณะนี้ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะรีบกลับไปที่ โตเกียว และอยากพยายามทุกวิถีทางไปพบหน้าเเฉิน!

แต่ทว่า หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ล้มเลิกความคิดนี้อีกครั้ง

เธอรู้ว่า หลังจากที่เยเฉินหักแขนทากาฮาชิ เอคิจิ น่าจะเลี่ยง ไม่ได้ที่จะเผชิญหน้ากับการตกเป็นเป้าของตระกูลทากาฮาชิ ที่ สำคัญท่านพ่อกับเขาก็มีความขัดแย้งกัน ถ้าตัวเองกลับไปหาเขา ในเวลานี้ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะกำลังใจได้พบตัวเองมั้ย เพียงแค่เรื่องที่ตัวเองไปพบเขา ก็อาจจะนำพาหายนะไปสู่เขาได้

อิโตะ นานาโกะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และพึมพำว่า “ฉันหวังเพียงว่าเเฉินซังจะออกจากโตเกียวออกจากประเทศญี่ปุ่นอย่าง ปลอดภัย สําหรับเรื่องที่ฉันจะได้พบเขาอีกหรือไม่ ก็ไม่สำคัญ กว่าความปลอดภัยของเขา หวังว่าพระเจ้าจะคุ้มครอง ให้เช่เฉิน ยังไม่ต้องพบกับอันตรายไปตลอด…