บทที่ 507

หม่าหลันเพิ่งจะมองพวกเขาร้องไห้อย่างข่มขืนกันไป จนลืมไปว่า ตนเองนั้นถูกโกงเงินชนะไปสองล้าน

ทันใดนั้นก็เกิดจําขึ้นมาได้ เลยโพล่งบอกกับเยเฉินว่า “ให้ พวกเขาคืนเงินฉันมาเร็วๆเลย พวกเขาโกงเงินเอาชนะฉันไปกว่า สองล้าน! ”

เยเฉินได้ให้พวกเขาเอาเงินทั้งหมดบริจาคให้กับ project hope ไปหมดแล้ว ทั้งหมดนี้ก็เพื่อลงโทษพวกเขา ส่วนอีกแง่หนึ่ง ก็คือ ให้บทเรียนแก่แม่ยายของตัวเอง

คุณเป็นคนโลภไม่รู้จักพอไม่ใช่เหรอ?

คุณเองก็เป็นนักพนันไม่ใช่เหรอ?

คุณไม่ได้คิดว่าการเล่นไพ่นกกระจอกนี้เป็นการทำให้ตัวเอง รวยรึไง?

ตอนนี้มันทำให้คุณเสียเงินสดทั้งหมดไป แล้วยังจะทำให้คุณ จําได้ไปอีกนาน

เย่เฉินจึงแสร้งถามทั้งสองว่า “เงินที่พวกเธอเอาจากแม่ยาย ฉันไปสองล้าน ปรึกษากันหน่อยซิว่าจะเอามาคืนยังไง? ”

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วร้องไห้พร้อมกับพูดว่า “เงินทั้งหมดที่ เรามีก็ได้บริจาคไปหมดแล้ว! ซึ่งมันรวมเงินที่โกงเอาชนะมาสองบ้านด้วย…

เย่เฉินหันไปมองแม่ยายและพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “แม่ พวก หล่อนไม่มีเงินแล้ว”

“นายพูดว่าอะไร?! ” หม่าหลับกลายเป็นบ้าขึ้นมาทันที รีบ พุ่งไปใช้มือข้างหนึ่งดึงผมของเฉียนหงเช่น ส่วนอีกข้างก็ดึงผม ของเหอเหลียนไว้แล้วเขย่าอย่างรุนแรงและดึงไปมา จากนั้นเอา กระแทกใส่กัน

เธอ อย่างเจ็บแสบไปว่า “ไอพวกโง่เง่าทั้งสองคนนี่ รีบเอา

เงินมาคืนฉัน! เอาเงินมาคืนฉัน! ”

ผมของทั้งสองคนร่วงเป็นจำนวนมาก ทั้งสองต่างร้องด้วย ความเจ็บปวด เฉียนหงเล่นร้องไห้อย่างเสียใจ “น้องสาวได้ โปรดไว้ชีวิตฉันเถอะนะ เงินของเธอไปอยู่กับเหอเหลียนหมดแล้ว ฉันชนะคุณไปไม่กี่แสนเอง และฉันเอาไปบริจาคหมดแล้ว…

หม่าหลันปล่อยผมของเฉียนหงเย็นไป แล้วใช้มือทั้งสองไปถึง หัวของเหอเหลียนแทน หล่อนทุบตีไปที่ใบหน้าของเหอเหลียน ตลอดเวลา จนทําให้ใบหน้าของหล่อนในตอนนี้นั้นมีเลือดซิบ

“อีนังเหอ ถ้าวันนี้แกไม่เอาเงินมาให้ฉันล่ะก็ ฉันจะลอกหน้าแก ออกมาให้หมด! ฉันจะทำลายหน้าแก่ให้เละเลยค ดู! คุ

เหอเหลียนเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่กล้าที่จะสู้ กลับ ได้แต่ร้องไห้และอ้อนวอนว่า “น้องหมาหลัน น้องหมาหลับ ได้โปรดไว้ชีวิตพี่เถอะนะ เงินทั้งหมดที่ฉันมี ฉันก็ได้บริจาคไปให้ ลูกเขยของเธอหมดแล้ว ซึ่งนั่นก็รวมเงินที่ฉันชนะเธอด้วย แล้วตอนนี้ฉันจะมีเงินที่ไหนไปดนเธอล่ะ….

หม่าหลับคลั่งในทันที พร้อมกับฉีกปากของเธอและคําสาป แช่งว่า “ฉันไม่สน! แกต้องคืนเงินฉัน! จ่ายคืนฉันมาให้ หมด! ”

ปากของเหอเหลียนที่โดนฉีกในตอนนี้ก็มีเลือดไหลออกมา

เธอร้องไห้อย่างเจ็บปวด

ตอนนี้หม่าหลันนั้นแทบจะคลั่ง เธอแค่อยากได้เงินของตนคืน เงินของทั้งครอบครัวก็อยู่ในบัญชีของเธอ ซึ่งมันได้ถูกหลอกลวง

ไปจากคนกลุ่มนี้

ตอนนี้เธอได้แค่บ้านคืนมา อย่างอื่นนั้นกลับไม่ได้อะไรมา เลย…

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอกลับโกรธมากขึ้น เธอถีบเหอเหลียนลงกับ

พื้น พร้อมกับนั่งคร่อมไปที่ตัวของเธอและตบไม่ยั้ง

เหอเหลียนได้แต่ตะโกนและดิ้นอย่างรุนแรง ในตอนนี้เอง ก็ได้เสียงบางอย่างในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ต หม่าหลันและเหอ เหลียนนั้นต่างตกตะลึง

หลังจากนั้นไม่นาน หม่าหลับก็ครามอย่างบ้าคลั่งว่า “สร้อย ข้อมือ สร้อยของมือของแม่เฒ่า! สร้อยข้อมือหยกของแม่ เฒ่า! ”

เธอตะโกนอย่างบ้าคลั่งและเอื้อมมือไปที่กระเป๋าเสื้อของเหอ เหลียน
หลังจากนั้นเธอก็ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด มือถูกดึงออก อย่างรวดเร็วทําให้ปลายนิ้วนั้นเลือดไหลออกมา

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังหยิบสร้อยข้อมือหยกชิ้นเล็ก ๆ ออกมา จากกระเป๋าเสื้อของเหอเหลียน …

หม่าหลันมองไปที่สร้อยข้อมือที่ขาด ร้องไห้โหยหวนอยู่ที่

พื้น!

สร้อยข้อมือทั้งสี่ห้าล้าน!

โดนตนท่าขาดเสียแล้ว!

เครื่องประดับที่มีค่าที่สุดของหยกนี้ก็คือสร้อยข้อมือ สร้อยข้อ มือที่ใช้วัสดุดีแบบนี้สามารถขายได้ในราคาสี่ห้าล้านเลยทีเดียว แต่หากทําแตกหรือขาดไปแล้ว ก็จะสามารถเอาไปทำได้แค่เพียง หน้าแหวนหรือเล็กๆเท่านั้น

มันไม่คุ้มกับเงินที่ได้ รวมทั้งหมดยังไม่ถึงสองแสนเลยด้วย ซา….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ