บทที่965

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เฉียนหงเช่นอาจพูดได้ว่าหนึ่งวัน ยาวนานราวกับหนึ่งปี

เธอเป็นลูกสะใภ้ของลูกคนโตตระกูลเซียว ดังนั้นจึงไม่เคย ลําบาก หรือทุกข์ทรมานใดๆเลย ในทางกลับกัน ชีวิตของเฉียน หงเช่นก็ดีมาก ในช่วงหลายปีที่ตระกูลเซียวดี

ดังนั้นเฉียนหงเย่นจึงไม่กล้าพูดว่ามีเสื้อผ้าและอาหารชั้นดีมา ทั้งชีวิต แต่มันก็เป็นชีวิตที่ดีมาตลอด ตอนนี้เธอถูกส่งมาที่เหมือง ถ่ายขุดถ่านหินทั้งวันทั้งคืน ชีวิตแบบนี้เจ็บปวดยิ่งกว่านรก

แต่ว่าเฉียนหงเย่นก็ถือว่าเป็นคนที่มีชีวิตที่สะดวกสบายที่สุด ในหมู่คนกลุ่มเดียวกันที่เย่เฉินส่งไปที่เหมืองถ่านดำ

ชายเหล่านั้นถูกทรมานทีละคนจนไม่เหมือนคนแล้ว พวกเขา ต้องทํางานสิบห้าหรือสิบหกชั่วโมงในเหมืองถ่านทุกวัน และ หิวโหยและผอมแห้งเพราะไม่สามารถรับประทานอาหารหรือ สวมเสื้อให้อบอุ่นได้

ชีวิตของไอ้โกงเหอเหลียนก็ไม่ค่อยดี เพราะเธอน่าเกลียด และ หัวหน้างานไม่ชอบ ดังนั้นกิจวัตรประจำวันและการทำงานของ เธอจึงไม่ต่างจากผู้ชายเหล่านั้น

เหตุผลที่เฉียนหงเย่นดีขึ้นเล็กน้อย ก็เพราะว่าเธอเองก็ถือว่า เป็นคุณนาย หน้าตาดี และดูแลตัวเองเป็นอย่างดี แม้ว่าจะอายุมากเล็กน้อย แต่เธอก็มีเสน่ห์ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ในสายตาของผู้ ดูแล

เป็นผลให้เฉียนหงเล่นกลายเป็นนางสนมของผู้ดูแลเหมือง ถ่านดา ทุกคืนต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรับใช้ผู้ดูแลที่สกปรก ซึ่งทําให้ชีวิตของเธอง่ายขึ้น

อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องทำงานหนัก และสามารถใช้เวลาพัก ผ่อนได้มากขึ้น ที่สําคัญ เธอกินได้ดีกว่าคนอื่น

แต่ถึงอย่างนั้น ชีวิตแบบนี้ก็ยังคงทรมานอย่างมากสำหรับ

เฉียนหงเล่น

แม้ว่าผู้ดูแลจะมีสถานะสูงสุดและมีสิทธิที่จะพูดในเหมืองถ่าน ดา แต่เอาที่จริง เขาก็เป็นแค่ตาแก่ในชนบท เลอะเทอะมาก และ ไม่ใส่ใจกับสุขอนามัยส่วนตัว บางครั้งอาบน้ำสองสัปดาห์ต่อ ครั้ง

แต่เฉียนหงเย่นไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องทนรังเกียจ และ เอาใจเขาและดูแลเขา

ในตอนกลางคืนเฉียนหงเล่นเพิ่งรับใช้ผู้ดูแลเสร็จ และออกมา จากบ้านอิฐแบบเสื้อผ้าไม่เป็นระเบียบ

เฉียนหงเย่นยังคงถืออ่างพลาสติกอยู่ในมือ แม้ว่าผู้ดูแลคนนี้ ไม่ชอบอาบน้ำ ล้างหน้า หรือแปรงฟัน แต่ชอบแช่ขาทุกวัน และ ตราบใดที่เขาแช่ขา เฉียนหงเย็นจะช่วยเขาล้างเท้า

ทุกครั้งที่เฉียนหงเย่นล้างเท้าด้วยน้ำสะอาด พอล้างเสร็จน้ำในอ่างจะนํามาก

เมื่อคิดถึงเท้าที่มีกลิ่นเหม็นของเขา เฉียนหงเล่นก็หลั่งน้ำตา ด้วยความเสียใจ

ไอ้ผู้ดูแลไอ้สารเลว ที่ไม่ทะนุถนอมไม่อ่อนโยนเลย ทำให้เธอ เจ็บปวดทุกที่ในตอนนี้

ผิวที่เคยบอบบางของตน ค่อยๆหยาบกร้าน ในสภาพ แวดล้อมที่เต็มไปด้วยฝุ่นและถ่านหิน

ชีวิตแบบนี้ มันก็เหมือนกับตกนรก และไม่รู้ว่าในชีวิตของตน ยังมีโอกาสออกไปจากที่แห่งนี้อีกไหม

เฉียนหงเล่นถืออ่าง มุ่งหน้าไปที่ห้องต้มน้ำ ไปเห็นทั้งครอบ ครัวเหอเหลียนหน้าพอดี อยู่ข้างกองถ่านหิน กำลังยกถ่านหิน เข้าไปในกองถ่านหินทีละตะกร้า

สายตาที่เหอเหลียนมองเธอ เต็มไปด้วยความเกลียดชังและ ความอิจฉา

ในความเห็นของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงเซียอย่างเฉียนหง เย่นของที่ดึงตัวเองมาวางแผนให้หม่าหลัน ตนคงไม่ตกอยู่ใน สถานที่แบบนี้