บทที่848

ถึงหน้าตาดีไม่แพ้เซียวซูหน แต่เธอเอาตัวเองไปเทียบกับ เซียวซูหนแล้วก็รู้สึกว่าตัวเธอเองเธอยังสวยสู้เธอไม่ได้

ที่สำคัญตัวเธอเองยังเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีที่พึ่ง ตอนนี้ที่ทำงานอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ก็เป็นการทำงานไป และเป็นจิตอาสาไป ไม่ได้รับเงินเดือน

ถึงตอนสิ้นเดือนจะมีเศษเงินเหลืออยู่ แต่ก็เหมือนเย่เฉินเธอ บริจาคเงินให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหมดเลย และตัวเธอเองก็ เป็นเด็กที่ไม่มีความรู้

ดังนั้น เธอรู้สึกว่าอาชีพของตัวเธอเองเมื่อเทียบกับเซียวซูหน

ก็ต่างกันเยอะเป็นธรรมดา

มีใจที่อิจฉาและพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “สวัสดีค่ะพี่สะใภ้ เจอกันครั้งแรก ฉันชื่อหลี่เสี่ยวเฟิน”

เซียวซูหนพยักหน้าแล้วยิ้ม: “สวัสดีเสี่ยวเฟิน ฉันชื่อเชียวซูห รันนะ”

หลี่เสี่ยวเฟินมองเซียวซูหนและอุทานด้วยความตกใจว่า “พี่ สะใภ้ ฉันอิจฉาพี่จัง!”

พูดไปและมองไปที่เย่เฉินและพูดว่า “ฉันอิจฉาที่พี่ได้พบกับ คนดีๆอย่าง เย่เฉิน!
ทันใดนั้นเยเฉันรู้สึกเขินอายขึ้นมา

เขาคิดว่าหลี่เสี่ยวเฟินจะพูดว่าเซียวซูหนสวย และมีรูปร่างที่ สมส่วนและมีเสน่ห์ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะอิจฉาที่เซียวซูหนพบ กับตัวเอง…..

ซึ่งเป็นเด็กที่ตามตูดตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ถึงจะรู้ว่าตัวเองไม่มี การศึกษาที่สูง แต่ก็ยังรู้ว่าตัวเองมีความดีอยู่ในตัว

เซียวซูหนได้ยินแบบนี้แล้ว ไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะ

หลี่เสี่ยวเฟินพูดอย่างจริงจังว่า: “พี่สะใภ้ พี่เย่เฉินเป็นผู้ชายที่ ดีที่สุดในโลกที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ พี่ต้องทำดีกับเขาเยอะๆนะ พี่เย่เฉินมีความรับผิดชอบตั้งแต่เด็กแล้ว และมาดูแลพวกน้องๆ อย่างพวกฉัน ตอนพี่เยเฉินอายุสิบแปด พี่เขาก็ออกจากสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วไปทำงานก่อสร้างอย่างยากลำบาก เงินที่ได้ มาก็เอามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเด็กๆ และนำเงินส่งเสียให้พวกเรา เรียน ตอนนั้นในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีเด็กอยู่หลายคน แต่คน ที่รู้จักตอบแทนบุญคุณมีแค่พี่เเฉินคนเดียว พี่สะใภ้ว่าพี่เยู่เฉิน เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกมั้ย?”

เซียวซูหนฟังแล้วรู้สึกตกใจ

เธอรู้เพียงว่าก่อนที่เย่เฉินจะแต่งงานกับเธอเย่เฉินทำงาน ก่อสร้าง และคุณปู่เป็นคนไปเจอเย่เฉินที่สถานที่ก่อสร้าง แต่ เซียวซูหนไม่รู้ว่าเย่เฉินทำงานก่อสร้างตั้งแต่อายุสิบแปด และ ไม่รู้ว่าเงินของเขาได้บริจาคให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งหมด

ไม่แปลกเลยว่าทําไมตอนแต่งงานกับเธอ เขาจะไม่มีเงินเลยสักนิด เงินที่จะเอาไปตัดผมก็ยังไม่มีเลย ต้องเป็นคุณปูที่ออกเงิน ให้

รวมไปถึงเรื่องที่เขาพยายามหาเงินเพื่อไปรักษาป่าหลี่ ทันใด นั้นเธอรู้สึกสามีของเธอคนนี้ ก็มีมุมที่ยิ่งใหญ่เหมือนกันนะ

เซียวซูหนอดไม่ได้แล้วถามเย่เฉินไปว่า: “ทำไมนายไม่เคย เล่าเรื่องพวกนี้ให้ฉันฟังเลย?”

เย่เฉินพูดเบาๆ ว่า: “เห้อ ช่วงเวลาที่ยากลำบากจะเล่าให้คน อื่นฟังทําไม”

พูดจบ เย่เฉันไม่อยากคุยเรื่องหัวข้อนี้ต่อไป ก็เลยเปลี่ยน หัวข้อคุยกันแล้วถามหลี่เสี่ยวเฟินว่า: “เสี่ยวเฟิน แล้วป้าหลี่ละ?”

หลี่เสี่ยวเฟินตอบว่า: “ตอนนี้ป้าหลี่กำลังคุยเรื่องงานกับผู้ อำนวยการอยู่ ป้าให้ฉันมาต้อนรับพวกเธอก่อน ป้าจะตามมาที่ หลัง”

พูดจบ เซียวซูหนถามไปด้วยความคาดหวัง “พี่เย่เฉิน พี่จะ เข้าไปดูที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามั้ย? พี่ไม่ได้มาที่นี่นานแล้วนะ! “