บทที่804

ดังนั้น เซ่เหวินหรูจึงตอบในกลุ่มทันที “เฮ้อ ภรรยาของฉันเสีย ชีวิตไปนานแล้ว ดูเหมือนว่าหานเหม่ยงและฉันมีชะตากรรม เดียวกัน …”

เพื่อนร่วมชั้นเก่าที่มีเรื่องดีๆ ได้ยินคำพูดของเขาและบอกใน กลุ่มทันทีว่า “โอ้ ถ้าอย่างนั้นนายกับหานเหม่ยงพวกเธอก็เป็น คู่ที่ฟ้าประทานนะสิ?”

เพื่อนร่วมชั้นเก่าคนอื่นๆ อีกหลายคนที่รับซองแดง ก็เข้าร่วม ด้วย

บางคนถึงกับพูดว่า “โอ้ เหวินหรู นายกับหานเหม่ยจึงเป็น หม้ายแล้ว พวกเธอสองคนเหมาะสมกันจริงๆ และฉันจำได้ว่า ตอนนั้นนายรักเหมียงแค่คนเดียว นายต้องพยายามเขานะ เพื่อนร่วมชั้นเก่าอย่างพวกเราอวยพรพวกเธอจากก้นบึ้งของ หัวใจของเราเลยนะ!

เมื่อเซ่เหวินหรูได้ยินเช่นนี้ เขาก็หัวเราะทันทีและพูดว่า “งั้นฉัน คงต้องขอบคุณสำหรับคำอวยพรของเพื่อนร่วมชั้นเก่า แต่เรื่องนี้ ยังคงขึ้นอยู่กับเหม่ยฉิง”

เขาพูดอีกครั้งว่า “ไม่ว่าเหม่ยฉิงจะตอบหรือไม่ก็ตาม ครั้งนี้ ฉันตัดสินใจกลับไปเมืองจินหลิงเพื่อพัฒนาระยะยาว

“จริงเหรอ?” ใครบางคนในกลุ่มอุทานออกมาว่า “เหวินหรูครอบครัวของนายมีพัฒนาการที่ฮ่องกงมาหลายปีแล้วไม่ใช่เห รอ? ทำไมจู่ๆถึงตัดสินใจกลับมาที่เมืองจินหลิงในเวลานี้ล่ะ?”

เซ่เหวินหรูพูดว่า “เหม่ยฉิงอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกามาหลาย ปีแล้ว และตอนนี้เธอได้ตัดสินใจที่จะกลับมา ดูเหมือนว่าเมืองจีน หลิงของเราจะดีนะ นี่คือสถานที่ที่เราผ่านมา ในเยาว์วัย หยาด เหงื่อและน้ำตา ครั้งนี้ที่กลับมา ตั้งใจที่จะกลับมาเกษียณในเมือง จินหลิง!”

เขียวฉางควนทนไม่ไหวแล้ว ในตอนนี้ เขาบอกในกลุ่มว่า “เซ เหวินหรู ฉันแนะนำนายอย่าไปตั้งรกรากในเมืองจินหลง ตอนนั้น เหม่ยงไม่ชอบนาย ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชอบนาย ดังนั้น นายอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย!”

ในความเป็นจริง ตอนนี้เชียวฉางควนรู้สึกประหม่าและด้อย กว่า

ในความเห็น เซ่เหวินหรูเป็นนักธุรกิจรายใหญ่ในฮ่องกง มี มูลค่าหลายร้อยล้าน และเขาแข็งแกร่งกว่าตัวเองไม่เท่าไหร่

หลายปีมานี้คนก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีมาตลอด เมื่อเทียบกับความ ทะเยอทะยานของตน ในวิทยาลัย มันเป็นโลกแห่งความแตกต่าง

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาและหม่าหลันยังไม่ได้หย่ากัน ตนเป็น ผู้ชายที่แต่งงานแล้ว และตอนนี้เซ่เหวินหรูเป็นม่าย

หานเหม่ยฉิงก็เป็นม่าย ดังนั้นหากพวกเขาอยู่ด้วยกัน มัน เหมาะสมกันจริงๆ
ดังนั้น ไม่ว่าจะเปรียบเทียบอย่างไร ตนก็เสียเปรียบอยู่ดี

ไม่ได้เจอหานเหม่ยฉิงมาหลายปีแล้วเชียวฉางคนก็ไม่ สามารถเข้าใจได้ว่าตอนนี้ทานเหม่ยจึงกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้า ตอนอยู่ในงานปาร์ตี้ตอนเที่ยงนี้ เกิดชอบเซเหวินหรูขึ้นมาจะ ทําไงล่ะ?

เมื่อเห็นเซียวฉางควนพูด ในกลุ่ม เซ่เหวินหรูยิ้มและพูดว่า “โอ้ ฉันคิดว่าหัวหน้าสภานักเรียนคนเดิมของเรา จะกดแค่ซองแดง ไม่คิดเลยว่า ในที่สุดหัวหน้าก็พูด

เมื่อเชียวฉางควนได้ยินเช่นนี้ หน้าก็แดงทันที อย่างที่เขาว่า เอาของคนอื่นแล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้ ตนเพิ่งกดซองแดง จำนวน 200หยวนจากเขา ตอนนี้ถูกคนเขาพูดแบบนั้น รู้สึกขาย หน้าจริงๆ

นี่ก็คือไม่มีเงิน รู้สึกเครียด

เขียวฉางควนไม่เคยมีชีวิตที่ร่ำรวยมาก่อน และหม่าหลันก็รับ ผิดชอบเงินในครอบครัวมาก่อนเสมอ ดังนั้นเขาจึงมีความสุขได้ เป็นเวลานานแม้กับซองแดง

ดังนั้นจึงเป็นนิสัยในการกดซองแดงทุกฉบับ

วันนี้เซ่เหวินหรูแจกซองแดงในกลุ่ม เขาไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่า ใครส่ง อย่างแรกเลยคือแย่งมันขึ้นมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน

สุดท้ายซองแดงแต่ละซองราคา 200 หยวน และเซียวฉาง ควนที่แย่งเขากลับดีใจ แต่เขาไม่เคยคิด
เมื่อเห็นว่าเขาหยุดพูด เซ่เหวินหรูยังคงเยาะเย้ยต่อ ไป:”ประธานาธิบดีใหญ่จริงๆ จบมาตั้งนานแล้ว ยังอยากจะสั่ง ฉันอีก?”

เขียวฉางควนฝันตอบว่า “ฉันไม่ได้สั่ง แต่เกลี้ยกล่อมนาย มันดีต่อนาย”

เซ่เหวินหรูตอบทันทีว่า “มันดีต่อฉัน? ดีต่อฉันแล้วทำไมนาย ไม่ให้ฉันกลับเมืองจินหลิง อยู่กับทุกคนล่ะ? ฉันคิดว่านายน่ะ หลายปีแล้วและยังไม่สามารถลืมเหม่ยงได้ เกรงว่าฉันจะกลับ ไปปักหลักที่เมืองจีนหลัง เป็นศัตรูความรัก!!