ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่630



บทที่630

เย่เฉินพยักหน้า

พ่อตาไปจุดบุหรี่แล้ว เขาเลยนั่งคุยโทรศัพท์ในรถ

พอรับสาย เฉินจื้อขายก็รีบพูดว่า “คุณชาย ผมได้ข่าวว่าคุณมี เรื่องกับบอดี้การ์ดของตระกูลอู๋เหรอครับ?”

เย่เฉินตอบรับ แล้วพูดว่า “นายได้ข่าวไวดีนี่!”

เฉินจื้อข่ายรีบพูดว่า “คุณชาย ผมก็ได้ข่าวว่าทั้งห้าคนนี้ได้ก่อ

เรื่อง ในป่ายจินฮานกง ให้คนไปสืบถึงจะรู้ พูดไป เฉินจือข่ายก็อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากจางจื่อโจว

ทั้งห้าคนมาที่ฝ่ายจินฮานกงให้ฟัง

เย่เฉินฟังจบ ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หมาทั้งห้าตัวนี้ ไม่ นึกเลยว่าสันดานมันไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ เดิมทีฉันคิดว่าพวกมัน จะเชื่อฟังหน่อย ถ่อมตัวหน่อย ไม่นึกเลยว่าหักแขนทั้งสองข้าง ของพวกมันแล้ว ยังสามารถใช้ขาสองข้างมาก่อเรื่องได้อีก!”

เฉินจือข่ายรีบพูดว่า “คุณชาย ตอนนี้พ่อลูกตระกูลก็อยู่ที่ ป่ายจินฮานกง คุณอยากจัดการพวกเขายังไง แค่สั่งมา ผมก็จะ ไปทําให้ทันที!”

เย่เฉินยิ้ม แล้วพูดว่า “เอาแบบนี้ นายไปห้องของพวกเขาก่อน หักขาหมาทั้งห้าตัวนี้ ฉันจะดูว่าหลังจากหักแขนขาพวกมันแล้วจะเอาอะไรไปก่อเรื่องอีก”

เฉินจือข่ายตอบว่า “ได้ครับคุณชาย คุณยังมีอะไรจะสั่งอีก ไหมครับ?” เย่เฉินพูดอีกว่า “แล้วก็ลงไปกับอู่ซิน ฉันยังไม่คิดที่จะฆ่าพวก

เขา แต่ว่าก็อย่าปล่อยพวกเขาไปง่ายๆแบบนี้ นายช่วยฉันหักขา

ของพวกเขาคนละข้าง จากนั้นก็ไล่พวกเขาออกไปจากบ่ายจินฮา

นกง!”

“ได้ครับ!”เฉินจือข่ายตอบทันที “วางใจได้ครับคุณชาย ผมจะ จัดการเรื่องนี้ให้ดีเลยครับ!”

พูดจบ เฉินจือข่ายก็ถามว่า “จริงสิคุณชาย จะให้ผมบอกกับ พวกเขาให้รู้เรื่องไหมครับ ให้พวกเขารู้ว่าพวกเขาหาเรื่องใคร กันแน่?”

“ไม่ต้อง”เย่เฉินพูดนิ่งๆ “ถ้าให้พวกเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของ ฉันเข้า พวกเขาอาจจะยอมแพ้แล้วจริงๆ แบบนั้นมันจะไม่สนุก”

พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า “นายจำไว้ ครั้งนี้นายไปสั่งสอนพวก เขา เนื่องจากบอดี้การ์ดของตระกูลไปก่อเรื่องที่ป่วยจินฮานกง และทำให้ตระกูลเย่เสียหน้าทั้งนั้น”

เฉินจือข่ายตอบทันทีว่า “ผมเข้าใจแล้วครับคุณชาย”

“อืม เข้าใจแล้ว ก็ไปทำเถอะ”
ตอนนี้ในห้องชุดเพรส ซีเดนเชียล อู่ตงไห่กำลังหน้าบึง มอง หมาสวะทั้งหาตัวที่อยู่ตรงหน้า

ในแง่หนึ่งเขาเกลียดสวะทั้งห้าคนนี้ แม้แต่เย่เฉินก็ไม่สามารถ จัดการได้ และในทางกลับกันเขาเกลียดคำที่สลักอยู่บนหัวของ คนทั้งห้านี้

ให้ตายเถอะ มันเป็นการดูถูกตระกูลโดยสิ้นเชิง

เขาตะโกนบอกจางจื่อโจวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันจะจัดคน มาทำศัลยกรรมความงามให้พวกนาย ตัดผิวหนังที่หน้าผากออก ทั้งหมด และเอาผิวหนังจากส่วนอื่นๆ ของร่างกายไปปลูกถ่าย จากนั้น จะสามารถลบคำเหล่านี้ได้! ”

จางจื่อโจวรีบพยักหน้า และพูดเสียงสั่น “ขอบคุณครับ ประธานอู๋…… ” 11

อู่ตงไห่เคยให้ความเคารพและนับถือจางจื่อโจวมาบ้าง แต่ ตอนนี้เขามองยังไงก็ไม่ชอบใจ

ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะเรียกกลุ่มบอดี้การ์ด ใหม่จากตระกูลมา แล้วพวกนายก็สามารถแยกย้ายกันได้ทันที”

“แยกย้ายทันที!”จางจื่อโจวพูดออกมา:”ประธาน คุณจะไม่

พวกเราออกเหรอครับ?”

อู่ตงไห่ขมวดคิ้วและถามว่า “ไม่งั้นล่ะ? จะเก็บนายเป็นบอดี้ การ์ดอรกเหรอ?นายในตอนนี้ เป็นบอดี้การ์ดได้อีกเหรอ?”

จางจื่อโจวพูดออกมาว่า “ประธาน พวกเราพี่น้องห้าคนอยู่กับคุณมานาน และได้ฆ่าผู้คนจำนวนมากเพื่อคุณ ป้องกันภัย พิบัติต่างๆมากมาย และได้รับบาดเจ็บมากมาย วันนี้พวกเราทั้ง ห้าคนถูกเย่เฉินหักแขน ก็เพื่อทำงาน ให้คุณเช่นกัน ทำไมตอนนี้ คุณถึงเติมล่ะ ให้พวกเราแยกย้ายทันที

อู่ตงไห่ถามกลับ:”ทำไม? ไม่แยกย้าย หรือจะให้ฉันเลี้ยงดู พวกนายตอนแก่เหรอ?!”

พูดจบ อู่ตงไห่ก็พูดอย่างรำคาญว่า “อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ พวกนี้กับฉัน ถึงเวลาฉันจะให้เงินชดเชยพวกนายคนละห้าแสน ถ้าพวกนายเห็นคุณค่า ก็เอาเงินแล้วไปให้พ้น ถ้าพวกนายไม่เห็น คุณค่า ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ