บทที่621

จางจื่อ โจวเงียบแล้ว หงห้าก็ดึงคนที่สามซึ่งเป็นอาสาสมัครก่อน หน้านี้มา แล้วถามเย่เฉิน:”อาจารย์เย่ จะสลักอะไรบนหน้าผาก คนที่สาม?”

เย่เฉินตอบว่า: “อู๋ซินเป็นเกย์”

หงห้าพยักหน้า แล้วสะบัดมือหนา ตัวอักษรสีเลือดขนาดใหญ่ หกตัวถูกสลักไว้ที่หน้าผากของชายคนนั้น

หลังจากนั้น ก็คือคนที่สี่

หงห้าพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ ครั้งนี้เจ็ดตัว”

“ใช่”เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “งั้นสลักว่า “ตงไห หย่อนสมรรถภาพแล้วกัน”

หงห้าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แล้วพูดว่า “อาจารย์เย่ ทำไมคือ หย่อนสมรรถภาพล่ะ? ไม่ใช่เพศสัมพันธ์เหรอ?”

เย่เฉินปัดมือ:”เซ็กส์เป็นคำที่ละเอียดอ่อน ห้ามใช้มันตาม อำเภอใจ ถ้าสาว ๆ เห็นแล้วจะหน้าแดง”

ทันทีหลังจากนั้น หงห้าก็เขียนตัวอักษรร่างมนุษย์ของคนที่สี่

เสร็จ

คนสุดท้ายที่เหลือ ก็คือจางจื่อโจว

จางจื่อโจวมองไปที่เลือดบนหัวและใบหน้า ของลูกน้องทั้งสี่ของเขาด้วยความหวาดกลัว

เขาเป็นคนที่เย่อหยิ่ง และความแข็งแกร่งของเขาแข็งแกร่งจน ไม่มีใครเทียบได้เสมอ ซึ่งทำให้เขามีภาพลวงตาที่ว่าข้าเจ๋งที่สุด ในโลก ยิ่งเขามีภาพลวงตานี้มากเท่าไหร่ ภาพลักษณ์ไอดอลก็จะ ยิ่งหนักมากขึ้นเท่านั้น

แต่ว่า ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดมากอีกเลยสักนิด ไม่เช่นนั้น เขา กลัวจริงๆว่าเย่เฉินจะให้ท่านหงห้าแกะสลักฎีกาออกศึกให้ตัว เอง !

อย่าว่าแต่สลักฎีกาออกศึกเลย แม้ว่าจะสลักเพลงความคิด คำนึงในคืนสงบก็รับไม่ไหวเช่นกัน ! ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ตัวสั่นและร้องไห้อย่างเงียบๆ รอให้

ชื่อเสียงของเขาถูกทำลายลง

ใตอนนี้ จางจื่อโจวมีเพียงความปรารถนาเดียวในใจ นั่นคือ เย่เฉินอย่าให้หงห้าสลักประโยคที่หยาบคายเกินไปแก่ตนเด็ด ขาด

แต่ว่า เขายังไม่รู้จักเย่เฉินดี ยิ่งเวลานี้ เย่เฉินยิ่งชอบทำตัวหยาบคายมากขึ้น

หงห้าถือมีดเปื้อนเลือด ชี้ไปที่จางจื่อโจวที่หน้าซีดและถาม ว่า “อาจารย์เย่ ไอ้หลานนี้จะแกะสลักอะไรครับ?

เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ครั้งนี้แปดตัวสินะ? งั้น แกะสลักตามใจหน่อย เข้าถึงง่ายหน่อย ติดดินหน่อยแล้วกัน”
หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกว่า “แบบนี้แล้วกัน สลักคำ ว่าฉันอยากจะให้อู๋ซินกิน”

จางจื่อโจวรู้สึกอับอาย เมื่อได้ยินคำทั้งแปดคำนี้

หงห้ารีบถามว่า “อาจารย์เย่ จัดผิดรึเปล่า คนที่ชอบกิน คือ อู๋ฉี ไม่ใช่อู๋ซิน”

เย่เฉินปัดมือ และพูดว่า “ไอ้หยา ก็เหมือนกันหมด ยังไงพอ เขาหลับไปก็ต้องโชว์ให้อู่ตงไห่และซินดู สลักว่าอู๋ซินจะดีกว่า”

“จัดไป!”หงห้าพยักหน้าทันที และพูดว่า “งั้นผมจะสลักให้เขา สลักให้ใหญ่หน่อย และลึกอีกหน่อย!”

จางจื่อโจวมองไปที่ปลายมีดเปื้อนเลือด และร้องพูดว่า “ท่าน ห้า ท่านห้า! ผมขอร้องสักเรื่องได้รึเปล่า?”

หงห้าพูดอย่างหงุดหงิด : ทำไมนายถึงพูดมากแบบนี้?”

จางจื่อโจวร้องพูดว่า “ท่านห้า ผมแค่อยากขอให้คุณเปลี่ยน มีดหน่อย มีดนี้เริ่มสลักจากหลิวกว่าง สลักจนถึงตอนนี้มันห้าคน แล้ว ก็ไม่ได้ฆ่าเชื้อ มันติดเชื้อได้ง่าย เผื่อใครมีโรคเอดส์หรือ อะไรสักอย่าง มันติดต่อถึงกันได้…….

ทันทีที่จางจื่อโจวพูดขึ้น คนที่เหลือก็ตัวสั่นด้วยความตกใจ มีคนหนึ่งพูดถามว่า “พวกนายสามคนไม่มีโรคเอดส์สินะ?!” “ไม่มีครับ!” อีกสามคนส่ายหัว