บทที่554

ซึ่งหวั่นถึงกระตือรือร้น และอ่อนโยนต่อเขามาก แต่เย็นชาและ แข็งกร้าวต่อตัวเองขนาดนี้ นี่เป็นการดูถูกตัวเองชัดๆ!

อู๋ซินรู้สึกถึงความอัปยศอดสูอย่างจริงใจ เขากัดฟันและมอง ไปที่หลิวกว่าง และพูดอย่างเย็นซาว่า “หลิวกว่าง ฉันมีงานให้ นายทํา ถ้านายทําได้ดี ฉันตบรางวัลให้อย่างงาม แต่ถ้านายทำ ไม่ดี ทีหลังอย่ามาให้ฉันอีก! ”

สีหน้าของหลิวกว่างตกตะลึง และพูดออกมาว่า “คุณชาย สั่ง มาได้เลยครับ หลิวกว่างจะพยายามอย่างเต็มที่!!

อู๋ซินจ้องมองเยเฉินที่อยู่ตรงลานบ้าน และพูดอย่างเย็นชา ว่า:”อีกสักครู่ นายคิดวิธีให้ฉัน ฉันจะให้นายฉีกหน้าและสั่งสอน เย่เฉินอย่างรุนแรงต่อหน้าซึ่งหวั่นถึง ฉันจะให้เขาอับอายต่อหน้า ซึ่งหวั่นถึง! ให้ดีเลยก็ให้เขาไสหัวไปด้วยสภาพที่แย่!”

หลิวกว่างตื่นเต้นมาก นี่มันแบ่งเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับการ แก้แค้นต่อหน้าสาธารณชนไม่ใช่เหรอ? !

เมื่อนึกเช่นนี้ เขาก็พูดออกมาอย่างตื่นเต้น “คุณชายไม่ต้อง

กังวล ผมจะลงไปหาเขาเร็ว ๆ นี้!”

ในตอนนี้ หลิวกว่างรู้สึกตื่นเต้นมาก

เขาเคยตรวจสอบก่อนหน้านี้ว่า เย่เฉินใช้กลหลอกฮวงจุ้ย หลอกคนใหญ่โตในจินหลิงหลายคน นับถือเขาในฐานะอาจารเย่ ท่านหงห้า ตระกูลหวัง ตระกูลฉินและแม้แต่ตระกูลซง ต่างก็ มองว่าเย่เฉินเป็นแขกพิเศษ คือการดำรงอยู่ที่หลิวกว่างไม่ สามารถสู้ได้

แต่ว่า หลิวกว่างรู้สึกว่า เขาไม่สามารถสู้ได้ แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าตระกูลจะไม่สามารถสู้ได้

ในเมื่อเย่เฉินคนนี้ทำให้ลูกชายคนโตของตระกูลขุ่นเคือง งั้น ตระกูลจะฆ่าเขา มันเป็นเรื่องง่ายมากเลย

ตอนนี้คุณชาย ปล่อยให้ตัวเองไปสู่แนวหน้า ไม่เพียงแต่มี โอกาสแก้แค้น แต่ยังเป็นโอกาสที่จะทำให้เจ้านายพอใจอีก ด้วย!

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว !

โดยมีอู๋ซินหนุนหลังอยู่ และด้วยความเกลียดชังครั้งใหม่และ ความเกลียดชังครั้งเก่าที่พุ่งเข้ามาในหัวใจ วันนี้หลิวกว่างก็ อยากกัดเนื้อเย่เฉินแรงๆ ถ้าให้ดีที่สุดก็ฆ่าเช่เฉินไปเลย!

ดังนั้น หลิวกว่างจึงพูดกับอู๋ซินทันที “คุณชายอู๋ ผมจะไปเจอ เขาเดี๋ยวนี้!”

ตอนนี้ ที่ลานของคฤหาสน์ เมื่อลุงหวัง ฉินกาง ท่านหงห้า เวย เลี่ยงและหวังตงเสงี่ยนเห็นเเฉินมา พวกเขาก็รีบล้อมเขาและ ทักทายเขาด้วยความเคารพ

ลุงหวัง ฉินกาง ท่านหงห้าและเว่ยเลี่ยง ต่างก็เรียกเย่เฉินว่าอาจารย์เย ในขณะที่หวังตงเสงี่ยนเรียกเย่เฉินว่าท่านเป

นอกจากพวกเขาสองสามคนแล้ว ฉันกางยังมาพร้อมกับสาว สวยที่สง่างาม ซึ่งสะดุดตาเป็นพิเศษในชุดราตรีสีฟ้าอ่อน

เย่เฉินมองดูผู้หญิงคนนั้นอย่างระมัดระวัง และรู้สึกประหลาด ใจ ที่แท้สาวสวยที่สง่างามและเป็นผู้ใหญ่คนนี้ ก็คือฉันเอ้าเสวี่ย

นที่ปกติฉินสวมชุดกีฬา ดูเท่ห์ และท่าทางกล้าหาญ

เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานว่า “เอ้าเสงี่ยน วันนี้เธอแต่งแบบนี้จน ผมแทบจะจําไม่ได้!!

ฉันเอ้าเสงี่ยนหน้าแดงทันทีเมื่อเธอได้ยินแบบนี้

เธอกัดริมฝีปากล่างเบาๆ และพูดอย่างเขินอาย “สวัสดีค่ะ อา จารย์เย่!”

วันนี้ ฉันเอ้าเสงี่ยนมเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณท่าน ข่งกับพ่อ โดยจงใจแต่งตัวให้เป็นผู้ใหญ่มาก เพราะยังไงเธอก็ อายุน้อยกว่าเย่เฉินไม่กี่ปี และยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ เพราะ กลัวว่าเย่เฉินจะเห็นตัวเองเป็นน้องสาวจริงๆ ถ้าแต่งตัวดูเป็น ผู้ใหญ่มากขึ้น อาจทำให้เยเฉินหวั่นไหวได้

เย่เฉินยิ้มให้เธอ แล้วพูดว่า “สวัสดีเช่นกัน”

ในตอนนี้ เว่ยเลี่ยงรีบเดินไปด้านหน้าโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง และพูดว่า “อาจาย์เย่ ผมรอให้คุณตรวจงานที่บริษัทผลิตยาเว่ย ชื่อมาตลอด ไม่ทราบว่าอาจารย์เยจะมีเวลาว่างตอนไหนครับ?” เย่เฉินปัดมือ และพูดว่า “บริษัทผลิตยาเว่ยชื่อ เป็นของนาย นายจัดการเองก็พอแล้ว ไม่ต้องให้ผมไปตรวจงานหรอก”

เว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า “อาจารย์เย่ ที่ผมมีวันนี้ทุกอย่างเป็นเพราะ คุณ ดังนั้นทุกอย่างของบริษัทผลิตยาเว่ยชื่อจึงเป็นของคุณ หาก คุณมีความต้องการในอนาคต เพียงแค่ประโยคเดียว เว่ยเลี้ยง จะทําอย่างสุดความสามารถแน่นอน!!

เย่เฉินพยักหน้าและยิ้มพูดว่า “เว่ยเลี่ยง ขอบใจนะ” เว่ยเลี้ยงโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งอีกครั้ง “อาจารย์เย่ นี่คือสิ่งที่ เว่ยเลี่ยงควรทํา”

ในเวลานี้ จู่ๆก็มีเสียงแหลมก็ดังขึ้น “เห้ย มันโคตรแปลกเลย จริงๆ กลุ่มคนใหญ่โตที่ถือได้ว่าเป็นคนที่มีหน้าตาในจินหลิง กลับล้อมประจบประแจงไอ้ยาจกไร้ประโยชน์นี้ไม่หยุด ตาบอด ไง? หรือปากไม่รับรส เลยอยากเลียขี้?”