บทที่2355

เมื่อซูโสว่เต๋อออกไป ก็ไม่เจอซูจือเฟยแล้ว

เขาไล่ตามไปร้อยสองร้อยเมตร เห็นเขาคงจะไม่มีโอกาสไล่ หลานคนนี้กลับไปได้แล้ว เขาจึงทำได้เพียงหันหลังเดินกลับไป

ระหว่างทางกลับไปห้องหนังสือของชายพ่อ ซูโสเต๋ออารมณ์ ดีเป็นพิเศษ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะแอบคิดในใจว่า “โอ้ ฉันโชค ดีจริงๆ กำลังกังวลว่าจะหันเหความสนใจจากพ่อได้อย่างไรดี ไอ้ หนูซูจือเฟยก็บังเอิญมาสะกิดความซวยของพ่อเข้าให้ และทำให้ เขาโกรธ คาดว่าตอนนี้พ่อคงคิดแต่ว่าจะสั่งสอนเขาอย่างไรดี”

ซูโสว่เต๋อแอบได้ใจ หลังจากกลับไปที่ห้องหนังสือของพ่อ เขา พูดด้วยท่าทางละอายใจว่า”พ่อครับ ไอ้หนูจือเฟย วิ่งเร็วเยี่ยง สุนัข ผมไล่ไม่ทัน………

คุณท่านใหญ่พูดอย่างเย็นชาว่า “แกก็เป็นขยะเช่นกัน!!

พูดเสร็จ เขาก็เรียกพ่อบ้านเข้ามาทันทีและสั่งอย่างเข้ม งวด:”แจ้งลูกทั้งหมด ถ้าเห็นซูจือเฟย ลูกอกตัญญู พามันกลับมา รับกฎของตระกูล!”

พ่อบ้านกล้าไม่เชื่อฟังเขาได้ไง รีบโค้งคำนับทันทีแล้วพูด ว่า “นายท่านไม่ต้องห่วงครับ ผมจะไปบอกต่อเดี๋ยวนี้” คุณท่านใหญ่ ปัดมือ พ่อบ้านก็รีบออกไป
จากนั้น เขาพูดกับซูโสเต๋อว่า “รีบไปเตรียมการ ประชาสัมพันธ์ในภาวะวิกฤตอย่างที่พ่อบอก ยิ่งแรงยิ่งดี นอกจากนี้ รีบไปจินหลิงเดี๋ยวนี้! ตู้ไห่ชิงกับจื้อหยู อยู่ต้องเห็นคน ตายต้องพบศพ!”

ซูโสเตอรีบพยักหน้า และพูดว่า “ผมเข้าใจแล้วครับพ่อ คอยดูเถอะพ่อ!”

ขณะนี้ ซูจือเฟยขับรถหนีไปจากตระกูลซูแล้ว ขับไปทางสนาม บิน

เขาขับรถไปด้วย ล้วงมือถือออกมาเตรียมโทรหาผู้รับผิดชอบ ทีมของครอบครัว

ตระกูลมีเครื่องบินส่วนตัวหลายลำ และซูโสบู่เต้าเป็นเจ้าของ หนึ่ง ตอนนี้เขาอยู่ที่ออสเตรเลีย ดังนั้นเครื่องบินส่วนตัวจึงอยู่ ที่เย่นจิง

แต่ว่า เมื่อเขากำลังจะโทรออก จู่ๆซูโสบู่เต้าก็โทรเข้ามา

ซูจือเฟยรีบรับสาย เขาก็ร้องพูดว่า “พ่อ! แม่กับน้องสาวหาย ไปแล้ว.……..

เสียงหนักแน่นของซูโสบู่เต้ามาจากโทรศัพท์: “จือเฟย พ่อรู้ เรื่องหมดแล้ว ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน?”

ซูจือเฟยรีบพูดว่า “ผมกำลังเดินทางไปสนามบิน ตัดสินไปจีน หลังตอนนี้ ไม่ว่ายังไงผมก็จะหาแม่กับน้องสาวให้เจอ!

ซูโสว่เต้าสั่งทันที “ฟังพ่อนะ ห้ามไปสนามบินเด็ดขาด พ่อเพิ่งได้รับข่าวเมื่อกี้ว่า ตอนนี้ของลูกกำลังให้คนทั้งตระกูลซูตามหา ลูกทุกที่ เตรียมจะพาลูกกลับไปจัดการด้วยกฎหมายตระกูล ลูก ไปขัดใจแกได้ไงเนี่ย?”

เมื่อซูจือเฟยได้ยินเรื่องนี้ เขาก็พูดด้วยความขุ่นเคืองทันที ว่า “ผมได้ยินเรื่องที่แม่กับจือหยประสบอุบัติเหตุ และรู้สึกว่าเรื่อง นี้ต้องเกี่ยวข้องกับ ผมจึงไปถามเขา ไม่นึกเลยว่าเขาจะโกรธ แล้วให้อาสองตบผมร้อยครั้ง ผมไม่สนใจเขา และวิ่งออกไปเลย

“ไอ้ทิ้ม!” ซูโสว่เต้าดุทันที “ลูกอายุ 20 กว่าปีแล้วนะ 20 ปีมานี้ ลูกใช้ชีวิตอย่างไร้ค่ามาตลอดเลยเหรอ? ปู่ของลูกมีนิสัยยังไง ลึกๆ ในลูกไม่รู้เลยเหรอ?”

ซูจือเฟยพูดอย่างโกรธเคือง: “แต่…….

ซูโสบู่เต้าขัดจังหวะเขาทันที แต่อะไร? ปู่ของลูกทั้งชีวิตนี้ห่วง แค่ตัวเอง และเขาสนใจแต่พลังที่แท้จริงของเขาในตระกูล เท่านั้น!”

“เมื่อสิ่งใด หรือใครก็ตามที่กระทบเขาหรือส่งผลต่อพลังของ เขาในตระกูลซู เขาจะจัดการอีกฝ่าย โดยไม่ลังเล พ่อก็คือ ตัวอย่างที่ดีที่สุดไม่ใช่หรือไง?

“ทั้งๆที่ลูกก็รู้ว่าขนาดพ่อยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปูด้วยซ้ำ แล้ว ทำไมลูกถึงต่อต้านแกอย่างไม่รู้กำลังตัวเองด้วย? ลูกไม่อยากอยู่ ในตระกูลซูแล้วเหรอ?”

ซูจือเฟยกัดฟันพูดว่า:”ถ้าแม่กับจือหยูถูกฆ่าจริงๆ ไม่เพียง แต่ผมจะไม่อยู่ในตระกูลเท่านั้น ผมยังจะฆ่าเขา และล้างแค้นให้แม่กับน้องสาวอีกด้วย!”

“ลูก……”ซูโส เต้าโกรธมากทันที แต่แล้วเขาก็จงใจลดเสียง และเตือนด้วยเสียงต่ำว่า “แม้ว่าลูกจะมีความคิดเช่นนั้น ก็ใช่ว่า จะต้องพูดออกมา ผู้ชายที่แท้จริงขึ้นอยู่กับการกระทำ ไม่ใช่คำ พูด!”